Lanetli Şerefsiz. (TAMAMLANDI)

Bölüm 27 - Jumpscare

Pencerenin dışındaki basamaktan yandaki odalara doğru ilerlemeye başladım.

Üçüncü kattaydık.

Yüksek..

Binanın dışından ilerliyorum. Yan yan adımlarımı atıyorum.

Dört tane pencere saydım ve beşincisinde durdum.

Cam açıktı.

İçeriye girdim sessizce.

Karanlık bir oda...

Yatakta birisi var.

Dük Roderick kim bilmiyordum ama yumruk çaktığım çocuğun babası olduğunu tahmin ediyordum. Burası da onun odasıydı.

Oğlunun yani...

Harbiden oğlunun adı ne?..

Neyse.

Çalışma masasının yanına geldim.

Masanın üstünde yırtık bir mektup zarfı ve bir kağıt vardı.

Kağıdı alıp ay ışığına tuttum.

"Merak etme canım oğlum. O şerefsiz prensin icabına bakmak için bir suikastçı yolladım. Bu mektubu okuduktan sonra yakmayı unutma."

Aman...

Aman aman!

Bu ne kadar güzel bir kağıt böyle.

Yüzümde öyle bir sırıtma vardı ki şeytan görse jumpscare yerdi.

Jumpscare aniden korkmak demek bu arada..

Kendisi antik dilde bir sözcüktür, Antk Dil dersinde öğrend...  Pardon, dikkatim dağıldı.

Kağıdı özenle katlayıp cebime koydum.

Artık bu saatten sonra yapacağım her şey benim lehimeydi.

Yatağın üstüne çıktım ve yumruğumu sıktım. Kılıcım elimdeydi.

Ne kadar mışıl mışıl uyuyor öyle. Burnunda sargı bezi vardı. Sanırım güzel çakmışım.

"Hey uyan" dedim.

Çocuk aniden uyanıp korkuyla garip bir homurtu sesi çıkardı.

Korkuyla yüzünü kapattı.

Kılıcımı boynuna doğru hafiften uzattım.

"Ses çıkarırsan ölürsün." dedim

Ellerini yavaşça yüzünden indirdi.

Korkuyla bana bakmaya başladı. Karanlıkta kim olduğumu anlamaya çalışıyordu.

Yalancıktan üzülüyormuş gibi yapıp,
"Beni tanımadın mı? Aşkolsun." dedim.

"Ha-Hayır..." diye kekeledi korkuyla.

"Ben Azrailin vekiliyim, tanıştığımıza memnun oldum." dedim.

Çocuğun gözleri korkuyla büyüdü..

Şırıl şırıl ses gelmeye başladı.

Şırıl şırıl...