အချစ်သည် မီးစလေးနှင့်တူ၏...
ပေါ့ဆစွာ နေမိပါက
နှလုံးသားတစ်ခုလုံး
လောင်ကျွမ်းတတ်၏.....
လောင်ကျွမ်းနေပေမယ့်ညှော်နံ့မထွက်
ပြာကျသွားမှသာသိတတ်၏....
Saran နဲ့ Yoona တို့နှစ်ယောက် Taemi
ကိုတွဲခေါ်ပြီးစခန်းသို့ပြန်ခေါ်လာသည်။
" ဟဲ့...နင့်ခြေထောက်ဘာမှမဖြစ်ဘူးမလား "
" အေး...မဖြစ်ပါဘူး..ငါလည်းသူထူပေးမလား
လို့ မူမိပါတယ်..ဟိုကငါ့ကိုအသားတောင်မထိ
ချင်ဘူးနဲ့တူပါတယ်..."
" အဲ့လိုမဟုတ်လောက်ပါဘူး...တစ်ချို့
ကောင်လေးတွေက မိန်းကလေးတွေကို
ထိလိုက်ရင် အသားယူတယ်ထင်မှာဆ်ိုးလို့
နေမှာ "
" အင်းနော်....နင်ပြောတာလဲ..ဟုတ်သားပဲ
ဒီလိုဆိုတော့လည်း Manner လေး ပိုပြီး
သဘောကျချင်စရာလေး ချော်လဲရကျိုး
နပ်သွားသလိုပဲ..."
" ဘာမှမဖြစ်ရင်လည်း ကိုယ့်ဘာသာ
လျှောက်လေ "
" မရဘူးလေ...တော်ကြာ Soekjin က
သက်သာတယ်ထင်ပြီးငါ့ကိုဆေးလာမပေးပဲ
နေမယ်..ငါ့မှာသူနဲ့စကားပြောရဖို့ဘယ်လောက်
ရင်းရတယ်ထင်လဲ "
" အေးပါဟယ်....လာပါ..တွဲပါ့မယ် "
" ကျေးဇူးပါဟယ်.."
စခန်းကိုရောက်တော့ Tamp မှာပဲအေးဆေးနားနေရင်း Soekjin တို့ပြန်အလာကိုမျှော်နေမိသည်။ ခဏအကြာတွင် Taehyung တို့
နှစ်ယောက်လည်းထင်းတွေကိုယ်စီသယ်ရင်း
စခန်းဆီပြန်လာကြာတော့သည်။ ထင်းတွေကို
မီးဖိုမယ့်နေရာတွင်သေချာအစီအရီနေရာချပြီး
သည့်နောက်မှာတော့ Taehyung က Taemi
ဆီ သတင်းလာမေးတော့သည် ။ Soekjin
ကတော့ တစ်နေရာကိုထွက်သွားတော့သည်။
" သက်သာလား Taemi... "
" ဟုတ်...သက်သာပါတယ်..
စောနက သွေးပူနေလို့နာသွားတာပါ.."
လူကသာ Taehyung နဲ့စကားပြောနေပေမယ့်
မျက်လုံးကတော့ Soekjin ကိုရှာနေမိသည်။
Taehyung ကသတိထားမိတာမို့
" Soekjin က Taemi အတွက်
ဆေးဘူးသွားယူနေတာ..ခဏနေရင်
လာလိမ့်မယ် "
" ဪ...ဟုတ်.."
ခဏအကြာ ဆေးဘူးလေးကိုင်ပြီးသူ့ဆီ
လျှောက်လာသော Soekjin ကိုမြင်လိုက်
ရတာမို့ Taemi မျက်လုံးတွေအရောင်လက်
လာတော့သည်။
YOU ARE READING
Dust on the Shoulder
Romanceသူ့အတွက်တော့ ကိုယ်ဟာ.. သူ့ပခုံးလေးပေါ်က ဖုန်မှုန့်လေးတစ်ခုသာ... အချိန်မရွေးအလွယ်တစ်ကူပျောက်သွားနိုင်တဲ့ အရာလေးတစ်ခုသာ....
