နောက်တစ်နေ့မနက် Taehung ကို
ဆေးရုံကနေအိမ်ကို Soekjin ကိုယ်တိုင်ပဲ
လိုက်ပို့ပေးလိုက်ပါတော့သည် ။
" အိမ်ထဲဝင်ဦးလေ.."
" တော်ပြီ..မဝင်တော့ဘူး "
" ဪ..အင်း "
" ဆေးသောက်ဖို့မမေ့နဲ့ဦး Taehyung "
" အင်းပါ...ဂရုစိုက် ပြန်ဦး.."
Taehyung အိမ်ထဲဝင်သွားတော့မှ
Soekjin လည်းပြန်သွားတော့သည် ။
Taehyung နဲ့ Soekjin ဆက်ဆံရေး
သည် အခုထိ တစ်ခုခုကတင်း၍ခံနေဆဲ
ပင်ဖြစ်သည် ။ အရမ်းရင်းနှီးကျွမ်းဝင်မှု
ရှိခဲ့ပြီးမှ အခုလို အေးစက်သွားရတဲ့အပေါ်
ထွေထွေထူးထူးမေးခွန်းသိပ်တော့မရှိ ။
တစ်ချိန်က အတွင်းကျကျ ပတ်သတ်မှု
တစ်ခုကိုသူတို့နှစ်ယောက်မေ့ပစ်သွား
ကြသည်တော့မဟုတ်ခဲ့ ။ မသိချင်ယောင်
ဆောင်ပြီး အေးတိအေးစက်အခြေအနေ
တစ်ခုကိုသာနှစ်ယောက်ကဖန်တီးနေသလို
ဖြစ်နေသည် ။
Taehyung အိမ်ထဲဝင်လာတော့ သူ့ရဲ့
ငယ်သူငယ်ချင်းတစ်ဦးဖြစ်တဲ့အပြင်
ကျောင်းနေဖက်သူငယ်ချင်းတစ်ဦး
ဖြစ်တဲ့ Kira ရောက်နေတာမြင်လိုက်ရသည်။
" Kira... မင်းဘယ်တုန်းက
ဂျပန်ကပြန်ရောက်တာလဲ.."
" နှစ်လလောက်ရှိပြီ..မင်းကိုရီးယား
ပြန်ရောက်နေတယ်ကြားလို့လာခဲ့တာ
မင်းတောင် Cele ကြီးဖြစ်လို့နော်..
ခေါင်းကဘာဖြစ်တာလဲ "
" accident တစ်ခုကြောင့်ပါ..
ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး..
မင်းရော..ဘာတွေလုပ်နေလဲ..
အခုပြန်လာရော အပြီးလား
အလည်လား..."
" အစက..ဂျပန်မှာပဲနေမယ်လို့
ဆုံးဖြတ်လိုက်ပေမယ့် နေလို့မရတော့တဲ့
အကြောင်းကိစ္စ တစ်ချို့ရှိနေပြန်တယ်.."
" ဘာအကြောင်းလဲဟ.."
" ငါဟိုမှာ အလုပ်လုပ်နေရင်း
Foreigner တစ်ဦးနဲ့ ချစ်ဇာတ်လမ်း
လေးဖြစ်ပြီး..ဒီရောက်လာတယ်ဆိုပါ
တော့...ပြောရင်တော့အရှည်ကြီးပဲ
အပြင်မှာအေးဆေးသွားပြောမယ်လေ "
" အေးအေး..ငါရေချိုးဦးမယ်ခဏတော့
စောင့်ဦး..နေစမ်းပါဦး.. Foreigner ဆိုတော့
ဘယ်နိုင်ငံသူလေးနဲ့လဲ.."
YOU ARE READING
Dust on the Shoulder
Lãng mạnသူ့အတွက်တော့ ကိုယ်ဟာ.. သူ့ပခုံးလေးပေါ်က ဖုန်မှုန့်လေးတစ်ခုသာ... အချိန်မရွေးအလွယ်တစ်ကူပျောက်သွားနိုင်တဲ့ အရာလေးတစ်ခုသာ....
