Film gurmesi iki insan bir anda nasıl birbirini bulurdu?
İki sinema aşığı olarak birkaç haftadır birbirimizin hayatına hızla çekilivermiştik. Hanbin benim ruh ikizim değildi, resmen popcorn ikizimdi.
İlk açık hava sineması randevumuzu sevdikten sonra bunu düzenli olarak tekrarlamaya karar verdik. Haftada bir gün birbirimize vakit ayırıyor, yalnızca açık havada bir film izliyor ve bazen saatlerce süren film değerlendirmesi yapıyorduk.
O, önceki deneyimlerime kıyasla en eğlenceli randevu partnerimdi. Sadece eğlenceli de değildi. Kalbimi hızlandırıyordu.
Yine çimlere kurulan minderlerin üzerinde vakit geçirdiğimiz bir akşamüzeri idi. Bu sefer de nostalji kuşağından romantik bir film izliyorduk. Rüzgar usul usul esiyordu. Dalgalanan saçlarımızın kokusu birbirine karışıyordu. Flört vakti için rezerve edilen bir günün içindeydim.
Başrol erkeğin yaptığı bir espriye beraber güldük. O an ellerimiz çarpıştı. Fark etmemiştim ama birbirlerine çok yakınlardı.
İki el de geri çekilmeyince öylece kaldılar. Ben bu yakınlık bize yeter sanıyordum. Ama diğer elin parmakları yavaşça parmaklarımı sardığında, dudaklarım kıvrıldı.
Göz ucuyla ona baktığımda göz göze geldik. Suratında kendini ele veren yaramaz bir tebessüm vardı. O da beni kontrol ediyordu.
Heyecanla ışıldayan gözlerim, beni çoktan tavladığını ona anlatmış olmalıydı.
Filmin devamını birleşen ellerle izledik. Mutlu son beni mayıştırmıştı. Bitiş jeneriği çalarken ve herkes ayaklanırken mindere sırt üstü uzandım. Hanbin de beni takip ederek yanıma uzandı.
Yüzümü ona çevirdiğimde onun yüzünün zaten bana çevrili olduğunu gördüm. "Başrolün hareketleri hakkında ne düşünüyorsun? Sence diğer başrolün peşinden çok fazla koşmadı mı?"
"Evet, koştu. Bence iyi de yaptı. Yapmasa şuan hala ayrı ve mutsuzlardı."
"Film evreninde öyle ama peki gerçekte? Birisi için bu kadar mücadele vermek çok zor, çok yıpratıcı olmalı."
Gözlerini benden alıp yüzünü göğe çevirdi. Düşünceliydi. "Seviyorsan o insan için verdiğin mücadeleler de kıymetli oluyor. Geriye dönüp bakınca iyi ki savaşmışım ve yaşamışım diyorsun. Onunla ya da onsuz olması fark etmez."
"Sen de mücadele etmiş gibi konuşuyorsun."
Tekrar bana dönüp gülümsedi. "Hepimiz bir şeylerin mücadelesini veriyoruz."
Demek istediğim bir kadın içindi. O da bunu biliyordu. Perdeli sözleriyle asıl mücadelenin üstünü örter gibiydi.
Bu sefer gökyüzüne dönen ben oldum. Kalbim sadece ona çekilmiyordu, bir gizem bulutuna da yavaşça çekiliyordu.
