Fall In Love With You

2

Nerden başlamalıyım bilmiyorum, aslında ilk zamanları çok da hatırlamıyorum. Yedi yaşındayken seni sevmeye başlamıştım ve dokuz yaşıma kadar hatırladığım tek şey senin yanındayken çok mutlu olduğum. Seni güldürmek için bin türlü saçmalık yapmaya hazırdım o zamanlar. Birbirimizle yalandan dalga geçip uğraşırdık. Her şey çok güzeldi benim için. Ancak dokuz yaşıma geldiğimde beni sevemeyeceğini anlamaya başlamıştım, artık eskisi gibi her anımda mutlu etmiyordun beni, sanki yanındayken bahar geliyordu hayatıma ama benden uzak olduğunda kalbimde açtırdığın çiçekler solmaya başlıyordu. Diğer çocukların yanına gittiğinde çok üzülüyordum, ben de yanına gelmek istiyordum ama yapamıyordum. Sonra o sene sınıfımıza gelen Minho'nun benden hoşlandığını öğrendim. Seni sevmenin beni korkutmaya başladığı zamanlardı, arkadaşlığımıza zarar vereceğimi düşünüyordum, seni sevmemem gerekiyordu. Ben de düşündüm ki Minho'yu seversem benden uzaklaşmazsın, arkadaşlığımız bozulmaz hem de Minho üzülmez.

Sonra olanları zaten biliyorsun, benim için berbat zamanlardı. Herkes benimle dalga geçiyordu. O yüzüğü aldıktan sonra atmıştım ben ama dediğimde inanmadılar. Sen de inanmamışsındır kesin. Ama o zamanlar inandığını sanmıştım. Benim gözümde senin söylediğin, yaptığın her şey doğruydu. Ve yüzüme karşı dalga geçmediğin için beni anladığını, yanımda olduğunu sanmıştım. Sadece bu düşünceye sığınıyordum, senden başka güvendiğim kimse yoktu ki benim.

Ortaokula geçtiğimizde de eski sınıfımızdan çok fazla kişi vardı. Benimle dalga geçmeye devam ediyorlardı ve ben napacağımı bilemiyordum. Söylediklerime hala inanmıyorlardı, gerçek sebebini yani seni unutmak istediğim için yaptığımı da söyleyemiyordum. Üç yılım daha böyle geçti, hala seni sevmeye devam ediyordum ama günler geçtikçe benden uzaklaşıyordun. Bana yıllarca zorbalık eden kişilerle takılıyordun. Ben o sırada yeni bir arkadaş edinmiştim. Ona güvenebileceğimi düşünüyordum. Bana çok iyi davrandığı için farkına varmadan beni kullandığını anlayamamıştım.

Ahh aslında bunu anlatmalı mıyım bilmiyorum, eminim aptallığıma çok gülersin. Çok kısaca anlatacağım çünkü bu beni gerçekten utandırıyor ve üzüyor. Arkadaşım beni internetten tanıştığı sevgilisiyle ve onun arkadaşı Bogum ile tanıştırdı birgün. Birkaç gün onlarla konuştuk, sonra ise Bogum benden hoşlandığını söyledi. Yine aklıma seni unutabileceğim düşüncesi geldi, aynı hataya iki kere düştüm ama bu sefer daha beterdi. Babam olanları öğrendi.

***
2018

"İnternetten sevgili mi yaptın?" Babamın bağırışıyla yerimden sıçradım. Telefonu açık unutup başka bir odaya gitmiştim ve babam da Bogum ile konuşmamızı görmüştü. Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum, ağlarsam babam daha çok kızardı. "Hayır." Dedim titreyerek, tabiki inanmamıştı. Biraz bağırıp çağırdıktan sonra sert bir dille onunla konuşmayı kesmemi söyleyip odasına gitmişti ama ben kesmek istemiyordum, Jungkook'u unutmaya başlamıştım hem Bogum bana çok iyi davranıyordu. Onunla gizlice konuşabilirdim.

~

"Ben sana onunla konuşmayacaksın demedim mi? Belki seni kandırıyor, kullanmaya çalışıyor nereden bileceğiz?" Yine yakalanmıştım, nasıl olduğunu bilmediğim bir şekilde mesajlaştığımızı tekrar görmüştü ve bu sefer sinirli değil de hayal kırıklığına uğramış gibiydi. Ben babamı nasıl bu kadar kırabilmiştim? O haklıydı ben Bogum'u gerçekten sevmiyordum bile, ailemi bu kadar üzmeye değmezdi. "Onunla konuşmayı keseceğim gerçekten, lütfen inanın bana baba anladım hatamı. Özür dilerim, affedin beni." Beni onayladı ve hemen odama gidip Bogum'a yazdım. Birdaha konuşmak istemediğimi söyleyip engelledim ve numarasını sildim. İçime bir rahatlık gelmişti, aileme yalan söylemekten ben de nefret ediyordum ve şimdi yalan söylememe gerek kalmamıştı, eskisi gibi olabilirdik.

***

Babamla kavga ettik ve ben Bogum ile konuşmayı kessem de çoktan onun güvenini kaybetmiştim. Uzun bir süre ben telefonu elime aldığımda ne yaptığıma bakmaya çalıştığını farkettim. Telefonumun şifresini bilmek istiyordu, farklı bahanelerle telefonumu almaya çalışıyordu, yeni birisinden bahsettiğimde garip garip bakıyordu. Artık dediklerime inanmıyordu. Kendi kendime hayatımı mahvetmeye doğru gidiyordum.

Ortaokulun son yılı olduğu için çok ders çalışmam gerekiyordu ama canım hiçbir şey yapmak istememeye başlamıştı. Normalde çoğunlukla okul birincisi olan ben ilk ona zor giriyordum. En yakın arkadaşımla da Bogum yüzünden kavga etmiştik, tamamen yalnızlaşmıştım. Seni hala seviyordum ama sen hiçbir şeyin farkında değildin.

En azından o zorbalarla konuşmayı bırakmıştın, o yüzden içim biraz daha rahattı ama hala benimle çok konuşmuyordun. Sadece dersler aracılığıyla konuşuyorduk, onda da ben senin yanına geliyordum. Sen hiçbir çaba göstermiyordun. Ben durmadan yanına gelip seninle konuşmaya çalışıyordum ama bir türlü bunu normal bir sohbete dönüştüremiyordum. Sadece istediğim konuda bana yardım ediyordun ve ben gidiyordum. Ve bu durum yıllardır böyle. Senin hayatında hiç varolamadım hiçbir zaman da olamayacağım sanırım.