Fall In Love With You

1

Sevgili Jungkook, mektuba başlarken sana nasıl hitap etmeliyim diye çok düşündüm. Dümdüz Jungkook demek istemedi canım ama sana başka ne diyebileceğimi bilemedim. Ben romantik sözleri ve hitapları kullanmayı çok beceremiyorum maalesef, zaten sen de öyle konuşmamı istemezdin diye düşündüm. Biraz gerginim, içimdekilerin hepsini yazdığımda ne yapacağını düşünüyorum.Bu mektubu 12 yıldır içimde tuttuklarımı anlatıp kurtulmak için yazıyorum. Lisenin son yılı bitmek üzere ve büyük ihtimalle birdaha seninle görüşemeyiz. Ben içimdekileri anlatmazsam birkaç yıl daha seni düşünmeye devam ederim o yüzden lütfen son kez bana bir iyilik yap ve bu mektubu sonuna kadar sabırla oku. Sonra da hayatından çıkacağım zaten.

Nerden başlamalıyım bilmiyorum, aslında ilk zamanları çok da hatırlamıyorum. Yedi yaşındayken seni sevmeye başlamıştım ve dokuz yaşıma kadar hatırladığım tek şey senin yanındayken çok mutlu olduğum. Seni güldürmek için bin türlü saçmalık yapmaya hazırdım o zamanlar. Birbirimizle yalandan dalga geçip uğraşırdık. Her şey çok güzeldi benim için. Ancak dokuz yaşıma geldiğimde beni sevemeyeceğini anlamaya başlamıştım, artık eskisi gibi her anımda mutlu etmiyordun beni, sanki yanındayken bahar geliyordu hayatıma ama benden uzak olduğunda kalbimde açtırdığın çiçekler solmaya başlıyordu. Diğer çocukların yanına gittiğinde çok üzülüyordum, ben de yanına gelmek istiyordum ama yapamıyordum. Sonra o sene sınıfımıza gelen Minho'nun benden hoşlandığını öğrendim. Seni sevmenin beni korkutmaya başladığı zamanlardı, arkadaşlığımıza zarar vereceğimi düşünüyordum, seni sevmemem gerekiyordu. Ben de düşündüm ki Minho'yu seversem benden uzaklaşmazsın, arkadaşlığımız bozulmaz hem de Minho üzülmez.

***
•2015•

"Selam Minho." Hızlıca yanına yürüyordum. Dersin başında yanına gidip teneffüste konuşmamızı istemiştim ve şimdi onu sevdiğimi söyleyecektim. 'Başka çaren yok Taehyung, Jungkook'u unutman lazım arkadaşlığınızı bozamazsın.' diye geçirdim içimden. Minho'nun yanına geldiğimde o da selam vermişti ve ne konuşmak istediğimi sormuştu.

En başta ne diyeceğimi bilemedim ama sonradan konuştum."Benden hoşlandığını söylediler, bu doğru mu?" Şaşırmıştı ama çok duraksamadan cevap verdi. "Senden hoşlanmamı ister miydin?" Birkaç saniye bekledim, istediğimi mi söylemeliydim? Ama arkadaşlarım bana yalan söylediyse rezil olurdum. "İsterdim." Bir cesaretle konuştuğumda o da benden hoşlandığını söylemişti. Rezil olmadığım için rahatlamıştım. Zilin çalmasıyla yanımdan ayrılacaktı ki onu durdurdum. "Lütfen bundan kimsenin haberi olmasın." Sınıftakiler öğrenirse benimle dalga geçerlerdi, zaten yeterince dışlanıyordum daha fazlasına gerek yoktu.

~

En yakın arkadaşımın ısrarıyla arka bahçeye doğru yürüyorduk. İlerde bir kalabalık vardı ama ne olduğunu anlamamıştım. Biraz daha yaklaştığımızda bütün sınıfın önünde elinde bir yüzükle yere çökmüş Minho'yu gördüm. Herkes gülerek bana bakıyordu, berbat hissediyordum. Kimseye anlatmamasını istemişken o herkesin önünde böyle bir saçmalık yapıyordu.

Deli gibi ağlamak istiyordum, bir yandan da Minho'yu üzmekten korkuyordum. "Benimle çıkar mısın?" Dediğinde bağırıp çağırmak, ona kızmak istedim. Titreyerek elindeki yüzüğe baktım, onu öyle bırakıp rezil edemezdim. Utançtan yerin dibine girmek istiyordum yine de yüzüğü elinden aldığım gibi koşmaya başladım, bir yandan da ağlıyordum. Ön bahçeye doğru giderken o sıralar aramın bozuk olduğu arkadaşımla karşılaştım, beni gördüğü gibi sarıldı. Gerçekten üzgünken yanımda olan tek kişi o muydu yani?

***

Merhabaa, bu benim ilk ficim yani acemice yazıyorum yine de elimden geleni yapacağım umarım beğenirsiniz.
Bölümler kısa olur böyle ama çok işim olmazsa sık sık atarım.

Bir de kronolojik olarak yazıyorum o yüzden en başta çocuk oldukları için çok önemli konuşmaları yok yani ilk birkaç bölüm Taehyung'un çocukluğuyla geçer genel olarak. Bu ilk bölümlerde sıkılır mısınız bilmiyorum ama son yazdıklarım hoşuma gitti benim yani üç, dört bölümü okusanız sonrası daha güzel olacak.

Umarım beğenmişsinizdir.
Görüşmek üzere 💜