Unutamadığım /Hyunlix

1

Hyunjin'den:
Herkese merhaba ben Hwang Hyunjin, 22 yaşındayım. Büyük bir şirket sahibiyim ve bu şirket bana babamdan yadigar. Dışarıdan bakılınca çok sert biri gibi görünüyorum, ama bu aptal 7 çocuğa karşı farklıyım.

Onlar benim herşeyim. Minho, Jeongin, Jisung, Seungmin, Changbin, Chan ve Felix. Biz çocukluktan beri çok iyi arkadaşız ve halada öyleyiz. Hepimiz bu şirkette çalışıyorduk. Hepsi benim çok sevdiğim arkadaşımdı, ama o hariç...

'Lee Felix' çocukluktan beri aşık olduğum adam. Ona, yağmur yağarken, ıslanmamak için, el ele tutarak, deli gibi koştuğumuz zaman aşık olduğumu anlamıştım. Hatta üşüyorum diye bana sarılmasını, daha dün gibi hatırlıyorum.

Ah be, fakat o beni arkadaşı olarak görüyordu. O gay bile değildi, sadece ve sadece kızlardan hoşlanırdı. Her gün bir kız ile flörtleşip, eğleniyordu. Bu durum canımı çok yaksada artık alışmıştım. Hatta sigara ve alkol bağımlısı bile olmuştum.

Her gece içmek zorundaydım, yoksa içimdeki yumru geçmiyordu. Günde en az 4,5 paket sigara içiyordum. Bu durumdan Minho ve Jeongin baya şikayetçiydi. Zaten Felix'e aşık olduğumu bir onlar biliyordu. Diğerlerine söyleyip, onlarıda üzmek istemem.

Grupta Jisung ve Minho sevgiliydi, diğerlerimiz saptık. Bu durum hiç iç açıcı değildi. Hep gözümüzün önünde of her neyse. Bazen özeniyordum, bizde Felix ile böyle ola bilirdik diyordum ama, imkansız bir aşk'tı benimkisi buna eminim.....

Sabah kalktığımda, soğuk bir duşa girip, giysi odama irelilemiştim. Her defasında özenle, beni beğenir'mi acaba umuduyla kombin seçiyordum. Salağın tekiydim işte, napayım. Üstüme beyaz sade bir gömlek, altıma ise siyah kot pantolon giymiştim.

Gerçektende ben yakışıklı birisiydim. Fakat şu sıralar akmış sarı saçlarımı beğenmiyordum. Yaklaşık 2 yıldır sırf Felix seviyor diye sarı kullanıyordum. Hala da devam edeceğim belli. Gömleğimin 3.4 düğmesini açıp, aynada kendimi kontrol etmiştim. Evet böyle daha güzel olmuştu.

Son defa dudaklarıma nemlendirici sürmüş ve salona yani Kkami'nin yanına gitmiştim. Tanıştırayım Kkami benim canım evladım. Kendisi çok tatlış, hatta dünyalar tatlısı bir köpek. Onun mamasını doldurduktan sonra, eğilip kafasına öpücükler kondurmuştum.

Son defa evi ve Kkami'ni kontrol ettikten sonra evden çıkmış ve arabaya binip, yola koyulmuştum. Yine size söylemeyi unutmuşum, ben doğru düzgün yemek yemiyorum, hatta sinir hastasıyım, bir ev dolusu ilaçlarım var. Hatta Minho ve Jeongin her sabah bana zorla odalarındaki ilaçlarımı bana içirirler.

Sigaraya uzanıp, bir tane dal alıp içmeye başladım. Yola kadar galiba 7 ci sigaramdı. Şirkete vardığımda, arabadan inip, kapıdan içeriye girmiştim. Neredeyse şirketin yarısı bana aşıkmış Jisung söylemişti bunu bana. Kendisi 1 numara dedikodu uzmanıdır ya, o yüzden.

Kendi odama doğru irelilediğim, zaman Felix'in odasından garip sesler gelmeye başlamıştı. Alışmıştım, yine ve yine alışmıştım. Sonunda odama gidip, kendimi koltuğa attım. Evet şimdi ağlama seansım başlıyor. Daha doğrusu odama geldiğim zaman başlamıştı.

Gözyaşlarım benden izinsiz süzülüyordu. Duvara bakmaktan galiba duvar ile evlenicektim, ciddiyim. Zaten bana kalan bu duvar olucaktı. Ah herneyse, duygusal olmamalıyım. Bunlar her zamanki şeylerdi. Gözümün önünde bile bir kız ile seviştiğini görmüştüm.

Kendime çok güzel teselli veriyordum gerçekten brova bana. Yine içimdeki yumru yeniden büyümeye başlamıştı. Odamın en gizli köşesine gidip, elime bir viski ve bir adet bardak alıp, kapımı da kitleyip, içmeye başlamıştım. Her an Minho ve Jeongin baskın yapa bilirler.

5.6 bardak içtikten sonra, hızlıca bir sigara daha yakmıştım. Hapı bir hısımla açılmak isterken, açılamamıştı. Hemen elimdeki sigarayı pencereden aşağıya atıp, viski ve bardakları gizli köşeme saklamıştım.

Kapıya yaklaşıp, açtığımda Minho ve Jeongin odaya bildiğiniz baskın yapmıştılar. Kendimden şüphelenmeye başlamıştım. Öyle bir halleri vardı ki sanırsın beni kızla basmıştılar. Tüm odayı inceleyip, sonunda bana doğru gelip beni koklamaya başlamıştılar.

"Sen içmişsin" dedi sinirle Jeongin. "Aynen viskide ve aynı zamanda sigara da içmiş" dedi sinirle Minho. "Evet, içtim ve bence buraya gelirken, Felix'in odasından gelen sesleri duymuşsunuzdur" dedim sinirle. "Lan unutsana, birsürü adam aşık sana" dedi sinirle Minho.

"Minho" dedi sinirle Jeongin. "Ne var ya, ne uyuyo, ne yemek yeyiyor, sadece alkol, kahve ve sigara. Gözaltlarına baksana bi, kaçtane ilaç kullanıyor biliyorsun, biz içirmesek hayatta içmez zaten, çöküyor Jeongin arkadaşımız çöküyor" dedi gözleri dolarak Minho.

Aslına bakarsanız Minho haklıydı. Bencil olan bendim, kendimi çıkmaz bir sokağa kendim sokmuştum ve bunu kendi istediğimle yapmıştım. "Minho, hepinizden özür dilerim ama yapamıyorum, unutamıyorum olmuyor, kalbim sızlıyor, içimdeki bu yumru geçmiyor, ben kendimde istemiyorum içmek, ama geçmiyor" dedim hıçkırıklarımın arasında.

"Gel bakalım buraya" dedi Minho bana ve Jeongin'e aynı anda sarılarak. Gerçekten ne kadar kavgada etsek biz 8 kişi bir birimizden kopamıyorduk....
Şu iki şapşalla hele hiç kopamıyorduk....

_________

Herkese merhaba nasılsınız? Yeni bir fic ve yeni bir ben. Umarım bu ficimde diğer ficim 'aşıkmıyım' gibi çok fazla okunur. Hepinizi seviyorum iyi okumalar😊✨🥟💓