İşten ayrıldığım günden beri terk etmediğim yatağıma ve resmen üzerime yapışmış pijamama karşımdaki ayna sayesinde uzaktan bir göz gezdirdim.
Suho'nun yaptığı o iğrenç ve anlamsız oyunu hala hazmedemediğimden ciddi bir depresyona sürüklenmiştim.
Göz ucuyla tekrar aynada kendime baktığımda üzülmek için fazla yakışıklı olduğumu fark ettim.
Ne beni aşkıyla derbeder eden Suho, ne işten ayrıldığım için bir kez daha gözünden düştüğüm babam, ne de yokluğumda beni merak edip bir kez dahi aramaya tenezzül etmeyen Kai üzülmeme neden olamazdı.
Tüm bu gereksiz kasvetli ortama son vermenin zamanı geldiğini düşünüp, yakaladığım o enerji dalgasıyla yataktan çıkmak için bir adım attım.
Ve bacaklarıma dolanan yorganla yere yapıştım.
Belli etmesem de dış dünya için fazla narin bir yapım olduğunu inkar edemem.
Herneyse.
Bacaklarımı yorgandan kurtardıktan sonra uzunca bir banyo keyfi yaptım. Sıcak suyun altında mayışırken bir yandan da bugün hakkında plan yapıyordum.
Banyo seansının ardından üzerime geçirdiğim kot pantolonum ve tişörtümle kendime aynadan aşk okları attım ve tam kapıdan çıkacağım sırada duraksadım.
Suho'ya veda etmem gerekiyordu ama ne zaman onunla konuşmaya çalışsam sahnenin sonunda kendimi hep Suho'yu bir odada veya kuytu bir köşede kıstırmış sapıklı düşüncelerimle üzerine yürürken buluyordum.
İyi bir veda olması için birkaç dakika içerisinde elime geçen bir kağıda bir şeyler karalayıp katladım ve cebime koydum. Konuşmaların sonucu hoş bitmediğinden şu an en iyi seçenek yazmaktı benim için.
Odamın kapısını sessizce açıp etrafı kolaçan ettim. Anneme yakalanmadan evden çıkmam şu an en sağlıklı seçenekti. Parmak uçlarımda koşarak evin kapısına vardığım sırada o sesi duydum.
"Sehun-aaah! Yavrum dışarı mı çıkıyorsun?"
"Eeee, şey anne ya aslın-"
"Şu kağıttakileri de al gelirken olur mu evladım. Hadi bakayım ite kopuğa bulaşma, erkenden dön eve baban kızmasın gene." diyerek elime tutuşturduğu kağıdı ve paraları çaresizce kabul ettim ve evden çıktım.
Basit mutfak ve temizlik malzemelerinin yazılı olduğu listeyi katlayıp cebime attım ve öncelikle Suho'nun Yeri'ne doğru yola koyuldum.
Vardığımda öğle arasında falanlardı sanırım. Cool bir şekilde içeri girip saçlarımı savurduğumda kasanın arkasındaki Suho ile gözgöze gelmiştik.
Bakışlarının soğukluğu ürpermeme neden olsa da çaktırmadım. Yıkıldığımı düşünmemeliydi. Ortada kaybeden birisi varsa bu kişi kesinlikle beni kaybeden Suho'ydu.
