therapy

ik ben het zat

Matthy.
Milo kwam weer eens langslopen, totaal onnodig. Niet dat ik hem niet mag, dat zeker niet. Maar het is meer dat als we op feestjes zijn, hij altijd veel te veel op heeft. En als ik me nou kon vermaken op zo'n feestje is zo'n persoon super gezellig, maar niet als je er toch al geen zin in had. En over die opmerking, die hij maakt. Ik weet dat hij het niet op die manier bedoelt, ook al had hij ergens toch wel gelijk. Ik heb inderdaad knetter veel gedronken. Maar jezelf onder controle houden is moeilijker dan je denkt. Ook Rob vroeg hoe het ging. Ik praatte de vraag maar een beetje weg met dat ik slecht had geslapen, echt het slapste excuus ooit. Maar ja zo zie ik er tegenwoordig ook wel uit. Maar mijn antwoord lijkt hem niet zo heel veel te boeien. "Rob?" vraag ik hem dan. "Mhm?" hij kijkt op. "Zullen we hier weg? Ik bedoel we willen hier beide overduidelijk niet zijn." zeg ik. "En onze vriendinnen dan?" vraagt hij. "Met mijne heb ik ruzie en die praat niet tegen me, dus die zal er niet raar van opkijken." zeg ik dan.

Robbie.
"Ja nee ik snap je. Mijne is denk ik te druk bezig met haar vriendinnen, dus die zal het ook niet opmerken." zeg ik dan. "Nemen we wel een pilsje mee?" vraagt hij dan. Ik lach even kort. "Natuurlijk. Kan niet anders." zeg ik. We nemen beide een vol biertje mee en lopen naar buiten. Het huis ligt erg dicht aan de kust dus naar het strand is het misschien 5 minuutjes lopen. "Naar het strand dan maar?" vraagt hij voordat hij een slok van zijn biertje neemt. Ik knik instemmend en neem ook een slok. Na 5 minuten te wankelen naar het strand, zijn we er dan toch. Matthy gaat meteen op het zand zitten waarna ik hem volg. We kijken beide even in de lucht. Ik geniet van de mooie sterren. Altijd als ik naar de sterren kijk, doet het me denken aan mijn zusje. Ze was 18 toen ze overleed door een auto-ongeluk. Ik was er kapot van. Maar nu, nu heb ik geleerd om het te accepteren. "Mooi hè?" vraagt hij. Ik kijk hem aan. "De sterren." zegt hij dan. Ik knik. "Doet me denken aan mijn zusje." zeg ik dan. Hij kijkt mij vragend aan.

Matthy.
"Je zusje?" vraag ik hem dan. "Je zusje is toch dood.." zeg ik voorzichtig. Hij knikt terwijl zijn ogen waterig beginnen te worden. "Sorry.. het was niet mijn bedoeling om iets naar boven te brengen." zeg ik snel. "Maakt niet uit.." zegt hij dan voordat hij zich naar achteren laat vallen op het zand. Ik doe het zelfde. "Ik heb spijt." zegt hij dan. "Mhm, waarvan?" vraag ik hem. "Dat elke keer met zo'n feestje, ik me weer helemaal lam zuip, gewoon om nergens anders aan te denken. Ik ben het zat." zegt hij me. Ik knik instemmend, precies wetende welk gevoel hij bedoelt.

Robbie.
"Het is gewoon-" ik zucht even voordat ik mijn zin vervolg. "Ik wil gewoon normaal naar feestjes kunnen gaan, ervan kan genieten net zoals andere mensen dat doen. Ik wil dat alles hetzelfde is als vroeger, want deze leefstijl bevalt me niet." zeg ik. "Je hebt gelijk. Het is gewoon kut. Deze wereld is zo fucked up." zegt hij dan waarna het even stil is. "En ik bedoelde niet dat het niet gezellig met je was. Want dat was het al hoewel we niet veel praatte." zeg ik. "Nee ik neem je niks kwalijk, ik begrijp wat je bedoelt Robbie." zegt hij.

Matthy.
Beide zitten we in hetzelfde straatje, dezelfde problemen dus. Ik hoop alleen gewoon dat dit morgen weer overwaait en dat er niemand over begint, want dan moet ik een hoop gaan uitleggen. "Rob?" vraag ik hem. "Mhm?" zegt hij dan. "Blijft dit tussen ons?" vraag ik hem. "Als jij dat wil kan ik dat wel doen." zegt hij. Ik schenk hem een kleine glimlach. Sommige mensen gaan als ze dronken zijn domme dingen doen. Sommige mensen zijn juist veel meer open. Ik ben het eigenlijk allebei wel een beetje, het ligt gewoon heel erg aan de stemming. Het is allebei niet ideaal helaas.

Robbie.
Dit blijft tussen ons, dit gesprek, deze avond. Misschien is dat maar een beter plan ook. Ik bedoel als het niet nodig is om het te vertellen, waarom zouden we dan? Onnodige dingen moet je niet bespreekbaar maken, kut quote. Rara waar van zou het komen? Dat boek. Ik zeg wel steeds dat ik het haat, wat ik ook wel doe, maar toch twijfel ik erover. Ik lees er elke dag uit, alles is real en het is het enige wat door mn hoofd heen gaat. Nou ja naast negatieve gedachtes dan, maar als we die er buiten laten.
____________
together on the beach...