therapy

ik haat je

Matthy.
Man wat een tifus homo is hij ook. Ja i know, ik was weg en deed rot tegen hem, maar dan hoeft hij niet zo te reageren. Hij overdrijft soms echt en ik irriteer me er fucking erg aan. Ik loop boos naar boven opzoek naar Robbie. "Matthyas tifus op." hoor ik uit een kamer komen. Ik gooi de deur open. "Wat moet je?" vraagt hij pissig. "Waarom zo chagrijnig?" vraag ik meteen. "Ach hou toch je bek, dat weet je zelf donders goed." zegt hij. "Ik snap niet waarom je nou boos op me bent hoor." zeg ik. "Matthyas ff serieus, ik probeer je oprecht te helpen. Maar het enige wat jij doet is boos worden op mij. Daarna ga je ook nog een fucking mn sigaretten stelen en te zitten roken!" zegt hij harder. "Ik ben je maat niet." zeg ik hem. "Krijg de tering ofzo, alsjeblieft sterf." zegt hij.

Robbie.
"Nu ga je doen alsof het mijn schuld was dat ik die sigaret heb gerookt." zegt hij niets vermoedend. "Omdat het ook godverdomme je eigen schuld is. Dat je rookt, überhaupt al fucking slecht. Maar dat je dan het gore lef hebt om door mijn spullen te gaan zonder dat ik het weet, doe toch normaal." zeg ik. "Nou sorry ik-" "Spaar me je sorry, je bent toch fucking high dus je meent er geen ene zak van." zeg ik. "Oké Robbie, dan niet. Als je het toch niet wil horen, pff wat word ik moe van jou zeg.." mompelt hij. "Weet je wat Matt, ga toch lekker iemand anders zoeken om je te helpen. Ga lekker naar je therapeut, lekker janken. Dat doe je waarschijnlijk elke sessie." zeg ik zonder er bij na te denken. "Ik haat je, Robbie." zegt hij. Ik rol mn ogen naar hem.

Matthy.
"Ik meen het, oprecht. Je bent niet wie ik dacht dat je was." met die woorden gezegd te hebben, verlaat ik de kamer. Ik zoek mn werktas door en vind mijn eigen doosje sigaretten en mijn aansteker. Het boeit me niks wat Robbie er van vind, ik ben oud genoeg om beslissingen voor mezelf te maken. Hij kan me niet vertellen wat ik wel en niet moet doen. Ik loop naar buiten en ga ergens op een bankje zitten. Ik steek een sigaret aan en kijk om me heen. Er zijn niet veel mensen buiten, het is ook 4 uur of zoiets. Het zal wel. Er komt een meisje, van ongeveer 13, langs lopen. Ze kijkt me vreemd aan. "Is er iets?" vraag ik zo aardig mogelijk. "Oh sorry, het spijt me. Ik dacht alleen dat ik je herkende, Matthyas toch?" vraagt ze me. Ik knik en glimlach naar haar.

Robbie.
Matthy is weer weg, ik zag hem naar buiten lopen. Ik ga achter mijn bureau zitten en maak de laatste dingen nog af. Daarna sluit ik mijn laptop af en pak mijn spullen. Iedereen was al naar huis gegaan omdat toevallig iedereen vroeg thuis moest zijn. Milo ging iets doen met zn vriendin, Raoul moest naar zn ouders en volgens mij moest Feyenoord voetballen dus ook Koen is weg. Eigenlijk ben ik wel blij dat niemand erbij was terwijl Matt en ik ruzie hadden. Dan gingen ze zich er namelijk weer mee bemoeien. Waar ik dus helemaal geen zin in had. Ik sluit de deur en draai hem op slot. Ik loop naar mijn auto toe en zet mijn werktas neer op de bijrijdersstoel. Daarna rijd ik met gierende banden de parkeergarage uit. Mijn vriendin komt namelijk en ik moet nog wel een eindje rijden naar huis toe.

Matthy.
"Ik wist niet dat je rookte." zegt ze. "Ik doe het niet dagelijks hoor, soms eventjes als ik het nodig heb." zeg ik. Ze knikt. "Veel stress met werk?" vraagt ze. "Valt wel mee, het is meer mentaal enzo." zeg ik. "Gaat het trouwens wel? Je ogen zien er helemaal rood uit." zegt ze. "Oh maak je maar geen zorgen komt wel goed." zeg ik. "Let op jezelf oké?" vraagt ze. Ik knik lachend naar haar. "Jij ook, er lopen nare mensen rond." zeg ik. Ze knikt. "Fijne dag nog!" roept ze terwijl ze zich omdraait. Ik vraag me oprecht af waarom ik net een heel gesprek heb gevoerd met een meisje van 13. Ik lach een beetje om mezelf. Ik loop terug naar kantoor en loop het pand binnen. Als ik bij de deur aankom gaat hij niet open, vreemd. Ik probeer nog eens, weer niet. Ik begin en paniek te raken en weet niet wat ik moet doen. Ook zie ik niemand meer binnen zitten. Uit paniek bel ik Robbie, vergeten dat hij boos op me is.

Robbie.
Matthy belt me, godverdomme wat moet hij. "Sorry, Matt belt me." zeg ik tegen mn vriendin. Ze lacht lief naar me en ik loop even weg. "Godverdomme wat is er Matthyas? Je haatte me toch of niet soms?" vraag ik. "S-sorry Rob i-ik bedoelde-" "Wow rustig Matt, alles oké?" vraag ik. "N-niet echt-t." zegt hij. "Matthy rustig aan, adem in en weer uit ja?" zeg ik hem. Hij ademt rustig met me mee. "Alles weer oké?" vraag ik. Hij maakt een goedkeurend geluidje. "Mooi zo. Kreeg je weer een paniekaanval?" vraag ik. "J-ja maar ik had er steeds minder last van alleen ze komen nu steeds weer terug." zegt hij.
___________________
wat heftig weer