therapy

hoofdpijn

Robbie.
06:30 gaat m'n godverdomme kut wekker, ik druk hem zo snel mogelijk uit. Ik probeer op te staan, maar krijg meteen een steek in mn hoofd, barstende koppijn. Oprecht, ik heb geen idee wat er gisteren is gebeurd, maar ik kan wel al raden dat ik tantoe veel heb gezopen. Want godverdomme die hoofdpijn is niet te verdragen. Ik loop naar mijn kast toe en pak er gewoon een broek en een bankzitters trui uit. Ik kleed me aan en vervolg mijn weg naar de badkamer. Als ik mijn reflectie in de spiegel zie, weet ik niet wie ik zie. Dit lijkt niet een op mij. Wallen onder mijn ogen, ik ben spierwit, ik kan wel in elkaar zakken omdat ik nul energie heb. Kut, we hebben opnames. Dit word zo nog een hele lange dag, vooral met zo'n hoofdpijn. Ik zucht diep en loop de trap af.

Matthy.
07:00, wekker gaat af, altijd fijn. Ik adem diep in en druk m'n wekker uit. Ik stap uit bed en ga me klaar maken. Milo was gisteren avond weer naar huis gegaan, uiteindelijk was alles goed gekomen. Nou ja, die littekens zijn natuurlijk niet weg te halen, maar mijn wonden zijn schoon en niet meer open, dus dat is fijn. Ik ben Milo oprecht zo erg dankbaar, alleen is het op werk altijd ff akward omdat we meestal 'moeten' doen alsof we elkaar na werk helemaal niet meer hebben gezien, maar dat komt altijd wel goed. Als ik me klaar hebt gemaakt loop ik naar beneden om te ontbijten, dat doe ik dan tenminste nog wel, dus daar ben ik heel erg trots op, ook Milo is trots op me. Dit heeft hij me namelijk zo'n 10 keer laten weten dat hij echt super trots op me is.

Robbie.
Als ik beneden ben en in de keuken sta, heb ik geen zin om te ontbijten. Om meerdere reden natuurlijk, maar nu vooral omdat ik ontiegelijk misselijk ben. Ik pak 2 paracetamol en stop het doosje in mijn tas die ik dalijk meeneem naar werk. Ik stop mijn laptop erin, mijn oortjes en mn fles water. Ik loop naar mijn auto toe en ga zitten, ik zet mijn tas op de bijrijdersstoel neer. Als ik nu naar werk ga ben ik veel te vroeg, maar alles beter dan nog een seconde alleen te zijn met mijn gedachtes. Ik rij met 80 kilometer per uur de straat uit, ik rij ook bijna een fietser aan. Ik steek mijn hand op als teken dat het me spijt. Daarna rijd ik even hard door. Ik kom om 07:45 aan op werk, ik wed dat Raoul er nu niet eens is. Als ik aankom bij onze verdieping is er inderdaad helemaal niks en niemand te bekennen.

Matthy.
Nadat ik mijn ontbijt op heb, pak ik mijn tas in. Ik gris mijn autosleutels mee en rijd weg met mijn auto. Om 08:00 kom ik op werk aan, voor mijn doen best wel vroeg. Als ik naar boven loop, zie ik alleen Rob zitten. Wat doet hij hier zo vroeg? Hij moet helemaal uit Eindhoven komen. Ik loop ons kantoor binnen. Rob schrikt. "Zo eng ben ik niet hoor." zeg ik lachend. "Nee nee klopt, maar ik had niet verwacht dat er nu al iemand zou zijn." zegt hij. "Mhm nee, ik ook niet. Wat doe jij hier zo vroeg?" vraag ik. "Uhm kon niet meer slapen." zegt hij snel. Ik zie inderdaad de wallen onder zijn ogen, hij heeft blijkbaar heel erg slecht geslapen, dat is namelijk te zien aan hem.

Robbie.
"En jij dan?" vraag ik hem. "Ik was wat eerder weggegaan, het was trouwens ook helemaal niet druk op de weg." zegt hij. Ik knik instemmend. "Maar uh, je hebt wel heel slecht geslapen zie ik." zegt hij. "Zijn mijn wallen zo erg?" vraag ik. Hij knikt. "Moet je niet naar huis als je zo slecht geslapen hebt?" vraagt hij. Ik knik nee. "We hebben opnames, heb niet veel keus." zeg ik. Hij begrijpt me en knikt. "Voor de rest alles goed?" vraagt hij. Ik knik. "Met jou ook?" vraag ik. Hij schrikt een beetje van de vraag en knikt snel ja, raar. Ik laat het er maar bij. Hij neemt naast me plaats achter zijn computer. Hij doet vrijwel meteen zijn oortjes in en begint met werken. Ik besluit maar hetzelfde te doen, veel andere mensen zijn er namelijk niet waar ik mee kan praten. Na een half uurtje komt Raoul het kantoor in gelopen die verbaasd kijkt.

Raoul.
Huh? Zijn Matt en Rob er nu al? "Jullie zijn er vroeg bij." zeg ik. Ze doen allebei een oortje uit. "Ja, ik had slecht geslapen." zegt Robbie. "Ik was wat vroeger weggegaan." zegt Matthy. Ik knik naar beide en neem plaats aan mijn bureau. Ik heb het gevoel dat er een soort spanning hangt, maar heb geen idee hoe het komt, waardoor ik het ook maar negeer. Als na een uurtje iedereen is aangekomen op kantoor, beginnen we vrijwel meteen met de opnames. Ik zie Milo bezorgd naar Matthy kijken. Matthy schenkt hem een glimlach. Heb ik iets gemist? Het zal allemaal wel, we nemen vandaag een eetwedstrijd video op. Als ik dit idee deel, krijg ik een bezorgde blik van Rob. "Roel, ik heb echt slecht geslapen en ik voel me misselijk. Kunnen we deze video misschien een ander keertje opnemen?" fluistert Rob.
_____________________
ik ben opeens actief ofzo 🤨