therapy

geen sorry zeggen

Matthy.
"Miel, ik heb het weer gedaan." zijn de enigste woorden die ik überhaupt nog uit mijn mond kan krijgen. "Matthyas toch.." zegt hij. Hij weet meteen wat ik bedoel. "Miel wil je alsjeblieft komen? Ik weet niet wat ik mezelf aan doe als ik in deze situatie te lang alleen met m'n gedachtes ben." zeg ik in paniek. "Rustig Matt, ik kom eraan ja? Ik ga niet ophangen, ik blijf gewoon aan de lijn. Als je iets wil vertellen mag dat, zo niet als dat ook helemaal prima." zegt hij. Dit stelt me gerust. Terwijl hij onderweg is en nog steeds aan de lijn hangt, check ik soms eventjes of hij nog niet weg is, maar nee hij is er voor me. Als ik de deurbel hoor, probeer ik omhoog te komen wetende dat ik hier geen kracht voor heb. "Miel het lukt me niet.' zeg ik. Hij begrijpt wat hij moet doen.

Milo.
"Miel het lukt me niet." zegt hij. Ik weet meteen wat hij bedoeld, hij heeft te weinig kracht om overeind te komen. "Onder het plantenbakje toch?" vraag ik. Hij maakt een goedkeurend geluidje. Ik pak de reservesleutel onder het bakje vandaan en draai daarmee de voordeur open. Ik gooi mijn jas op z'n bank en loop daarna meteen de trap op. Als ik de badkamer deur open, zie ik een verslagen Matthy tegen de muur aan zitten. "Matt?" vraag ik hem terwijl ik naast hem hurk. "Mhm?" vraagt hij me met lichte tranen in zijn ogen. "Het komt allemaal goed ja?" zeg ik hem. Hij knikt lichtjes. "Mag ik kijken?" vraag ik voorzichtig. Hij kijkt me vol afschuw aan. "Ik wil ze alleen maar schoonmaken." zeg ik hem. "Weet ik, ga je gang maar." zegt hij twijfelend.

Matthy.
Ik kijk naar Milo terwijl hij mijn mouwen opstroopt, hij schrikt van wat hij ziet. "Milo ik-" "Geen sorry zeggen Matthyas, het komt goed." zegt hij me. Ik steun met mijn hoofd tegen de muur achter me, mijn beide handen zet ik op de vloer neer. "Is dit het enigste?" vraagt hij. Ik schud voorzichtig nee. "Bij mijn heupen en benen.." zeg ik. "Is het oké als ik je broek uit doe? Gaat iets makkelijker." zegt hij. Ik knik naar hem. Mijn ogen volgen zijn handen hoe hij mijn wonden verzorgd. Ik kijk zelf ook met afschuw naar mijn wonden van hoe diep ze wel niet zijn. Fuck dit was nooit mijn bedoeling. Als Milo een desinfecterend middel op mijn wond drukt, sis ik van de pijn. "Sstt rustig maar, ik ben bijna klaar." zegt hij. Als hij dan uiteindelijk klaar is, knik ik dankbaar naar hem. "Geen dank." zegt hij. Ik schenk hem een grote glimlach, iets wat ik nooit doe.

Robbie.
Milo moest net heel erg nodig weg, eerst liep hij al weg, waarna hij ons liet weten dat hij zo snel mogelijk weg moest. Na een halfuurtje werken, besluit ik maar naar huis te gaan. Ik zeg de overige jongens gedag en loop naar mijn auto.

Ik ben al vrij snel thuis en plof meteen neer op de bank, ik ben zo moe. Ik scroll een beetje op mijn telefoon, eigenlijk moet ik boodschappen doen dus ik besluit een lijstje te maken in mijn notities. Melk, eieren, aardbeien, van alles en nog wat.

Ik neem een boodschappen tas mee en stap op de fiets, de appie is namelijk maar 5 minuutjes fietsen. Ik doe mijn airpods in en kom al snel aan bij de supermarkt.

Ik neem een mandje mee de winkel in en ga zo alle schappen af, zuivel, brood, groente & fruit etc. De prijzen zijn trouwens niet normaal hoog. Sinds al die inflatie kun je niet eens zomaar boodschappen doen, want alles is godverdomme duur geworden.

Ik besluit ook te kijken wat ik vanavond wil eten, niet dat ik het wil, maar ik had het Koen beloofd, dat ik een beetje om mezelf zou letten. Je vraagt je misschien af waarom Koen? Hij begrijpt me gewoon heel erg goed, ik vertel hem soms meer dan dat ik wil, maar dat is oké. Hij heeft hier zelf vroeger ook problemen mee gehad, dus hij begrijpt mij.

Ik besluit vanavond maar gewoon een salade met een broodje te eten, geen zin om iets te maken. Ik pak een caeser salade en twee harde broodjes, die ga ik toch nooit opkrijgen maar ja. Ik loop naar de zelfscan kassa zodat ik met zo weinig mogelijk mensen contact hoef te maken.

Als ik al mijn producten heb gescand, komt er zo'n melding op het scherm, weer zo'n kut steekproef. Ik pak altijd netjes mijn boodschappen tas in en die mensen halen hem altijd overhoop. Er komt een meisje naar mijn kassa toe gelopen.

"Is het goed als ik even wat producten scan?" vraagt ze me. Ik knik verlegen waardoor ze een beetje moet giechelen. "Ja hoor helemaal goed zo, alles kunnen vinden?" vraagt ze. "Ja hoor." zeg ik glimlachend. "Je lijkt me wel aardig!" zegt ze. "Een keertje iets drinken samen?" vraagt ze.

Ik kijk haar aarzelend aan wetende dat ik niet zo sociaal ben. "Kom op we doen een keer een drankje, als je dan van me af wilt is dat ook prima." zegt ze lachend. Ik knik naar haar. "Is goed, doen we." zeg ik haar. We wisselen nummers uit en ik vervolg weer mijn weg naar huis op de fiets.
____________________
ik ben moe.