therapy

jaloezie

Robbie.
Ik kijk naar de jongen die zojuist al zijn problemen heel open in een paar zinnen heeft verteld alsof het niks is. "Hoe- wat?" vraag ik. "Hoe ik er zo open over spreek?" vraagt hij lachend. Ik knik. Hij haalt zijn schouders op. "Geen idee, eerst kon ik het nooit en nu gaat het bijna vanzelf en floept het eruit." zegt hij. Ik merk dat ik een soort boos word, boos uit pure jaloezie. Dat het bij hem allemaal zo soepeltjes gaat en ik er zoveel moeite voor moet doen, daar ben ik fucking jaloers op. Soms haat ik hem echt, niet als persoon, maar dat hij in dit soort dingen wel gewoon zijn verhaal kan doen. Ik zou al 3 mental breakdowns hebben gehad en hier ondertussen met rode ogen van het janken zou staan. Hij maakt het geen centimeter makkelijker voor me die Matthyas.

Matthy.
Het is net alsof Robbie boos op me is, want als blikken konden doden zou ik nu al 3 keer gestorven zijn. Ik weet niet wat het is, want 2 minuten geleden was er nog niks aan de hand. "Is er iets?" vraag ik. "Huh wat? Nee niks, laat het." zegt hij kortaf. "Nou dan niet." mompel ik. "Wat zei je?" vraagt hij. "Dan niet he!" zeg ik nu harder. "Sorry hoor." mompelt hij. "Inderdaad sorry ja, jezus wat is jou probleem." met die woorden gezegd te hebben loop ik naar buiten, ik heb het even helemaal gehad met die jongen. Ik weet dat hij struggles heeft met meerdere dingen, maar dan hoeft hij dat niet zo op mij te uiten. Ik doe mijn airpods in en besluit een rondje te gaan wandelen in het bos. Dat geeft me altijd rust in mezelf, even wandelen op een rustige plek zonder mensen.

Robbie.
Fijn, nu is Matthy weer boos op me. Kijk ik weet dat ik niet zo had moeten reageren, maar die jongen haalt een soort van woede in me omhoog waarvan ik niet eens wist dat die er was. Ik hou mijn handen voor m'n gezicht en laat mijn ellebogen op het bureau rusten. Ik weet het ook allemaal eventjes niet meer, ik heb ook geen idee waar hij heen is maar dat kan me op dit moment vrij weinig tot helemaal niks schelen. Wat hij met zijn leven doet moet hij lekker zelf weten, hij is tevens oud en wijs genoeg om voor zichzelf te kunnen zorgen. Ik doe weer mijn headset op en probeer me te focussen, alsof me dat nog gaat lukken. "Raoul wil je samen een video opnemen?" vraag ik aan Raoul, ook om even ergens anders te kunnen zijn met mijn gedachten en al.

Matthy.
Ik begon met lopen, maar hoe hoger de agressie kwam, hoe harder ik ging lopen. Toen was ik aan het hardlopen, maar ik ging steeds sneller, totdat ik bijna aan het sprinten was. Ik ben boos op Robbie, boos op m'n ouders, boos op m'n therapeut, boos op m'n broertjes, maar vooral boos op mezelf. Het enige wat ik doe is mijn agressie africhten op andere mensen, voornamelijk de andere jongens. Maar ik kan er gewoon niks aan doen. Ik gris het pakje peuken uit m'n zak en steek er eentje aan. Even rust in mijn hoofd, ik heb geen idee hoe lang ik hier al ben, maar het maakt me ook geen zak uit. Na voor mijn gevoel al best wel snel, is het pakje op. Ik dacht toch echt dat het een volle was? Nou ja het zal wel. Al wankelend strompel ik terug naar kantoor.

Robbie.
Ik hoor de bel gaan, ik klik gewoon op het knopje dat de deur opengaat, ik weet ook helemaal niet wie het is. Als ik na twee minuten iemand aantref, zie ik iets schokkends. Matthy staat in de deur opening met helemaal rode ogen, ook loopt hij niet helemaal recht zo te zien. "Matt, wat doe je jezelf toch aan.." zeg ik terwijl ik zucht. "Laat me, ik kan gerust voor mezelf zorgen." zegt hij, waarna hij probeert te lopen maar dan toch faalt. "Ja ik zie het, nou kom hier eigenwijze." zeg ik. Hij strompelt naar me toe en valt bijna om, maar gelukkig kon ik hem net nog opvangen. "Rustig aan Matt, ga is ff zitten. Ik haal een glaasje water voor je ja?" zeg ik. Hij knikt lichtjes. Hij gaat zitten op de bank en staart voor zich uit. Als ik terug kom met een glaswater en twee paracetamol, zie ik Matthy met een peuk in z'n hand.

Matthy.
"Godverdomme Matthyas, waar heb je die sigaret vandaan?" vraagt Robbie me boos. "Uit jouw jaszak."  zeg ik al grinnikend. "Kom hier met dat ding." zegt hij. Hij trekt de sigaret uit m'n hand, maar ik stribbel tegen. Hierdoor komt de hete sigaret tegen zijn hand aan. "Godver de tifus!" schreeuwt hij. "Gaat het?" vraag ik vaag. "Oh ja alsof het je nu wel iets boeit, klootzak." mompelt hij, terwijl hij zijn hand onder de koude kraan houd. "Dan niet he homo." zeg ik. "Hou toch je bek Matt, oprecht." zegt hij. Ik rol m'n ogen naar hem. "Ga naar iemand anders ofzo, als je zo doet ga ik je niet eens meer proberen te helpen." met die woorden gezegd te hebben, verlaat hij de kamer en gaat naar boven. "Fuck you Rob!" schreeuw ik hem nog na. "Ach krijg toch de tifus." hoor ik nog.
______________
enge ruzie ;)