therapy

notities

Robbie.
Als ik thuis kom, zet ik mijn fiets op slot en loop naar binnen. Ik begin de boodschappen op te ruimen, ook al waren het er niet heel veel.

Zodra ik daar klaar mee ben, loop ik naar boven en plof ik neer op mijn bed. Ik ga een beetje door mijn telefoon heen. Mijn insta loopt helemaal vast dus ik besluit hem af te sluiten en opnieuw te openen. Als ik dat wil doen zie ik mijn notities app staan.

Ik zie het boodschappen lijstje staan en verwijder die. Ik check bij mijn verwijderde notities of hij wel echt weg is, ja dus. Tot dat iets anders me opvalt, een notitie zonder naam, die ik dus ook verwijderd heb. Wat zou daar dan weer in staan? Ik open de notitie en heb veel te snel door wat het is.

'97 dagen, meer dan 3 fucking maanden. Ik was clean, clean van alles, drugs, sh, alchohol, alles. Ik was zo onwijs trots op mezelf dat ik dit had bereikt. Maar nu, nu heb ik dat allemaal laten verpesten, door een fucking chick. Ik dacht oprecht dat ze van me hield, dat het echt was, totdat ik haar zag staan met een andere jongen, met dr tong in zijn bek. Ik kon wel kotsen van hoe walgelijk ik het vond, maar in werkelijkheid stond ik daar met tranen in mijn ogen. Ik had zojuist mijn vrienden verloren, mijn aller eerste relatie waar ik oprecht vertrouwen in had. Een van de grootste redenen ook waarom ik moeite heb met mensen vertrouwen. Ze heeft alles verneukt, voor mij, maar ook voor mijn zelfvertrouwen. Sinds dien, ben ik weer begonnen aan sh en aan de drugs. Het had nooit zo ver moeten komen natuurlijk, maar wat anders? Ik was gebroken, gebroken door iemand die alles voor me was. Maar niets was minder waar - 27/08/22'

27 augustus 2022, sinds die dag was alles alleen maar erger geworden. Ik ben in die tijd redelijk lang alchohol verslaafd geweest. En nee niet zoals 'een keertje een biertje op een feestje' nee, elke avond je lam zuipen zodat je je de volgende dag er niks meer van kon herinneren. Zodat de pijn voor een bepaalde tijd gewoon nergens te bekennen was. Rust.

Ik ben naar verschillende inrichtingen geweest, echter bleef ik in geen van allen lang. Niemand kon me helpen, beter gezegd niemand wou me überhaupt helpen. 'Ach arme jongen' niks arme jongen, je had me fucking kunnen helpen, ipv alleen maar zielig tegen me zitten doen en me behandelen als een kind.

Hier heb ik de jongens nooit over verteld, zelfs Koen niet. Ik heb toen wel voor 4 maanden een break gehad van de bankzitters, wat de kijkers natuurlijk ook doorhadden. Ik was niet actief op insta, tiktok, youtube, niks. Ik was totaal offline. Ik kwam niet eens meer mijn huis uit.

Hoe heb ik dit dan kunnen doen zonder het de jongens te vertellen? Simpel, liegen. Ik had ze verteld dat het met een familielid slecht ging, heel slecht. Waardoor ik mezelf 'niet lekker' voelde. Grootste bullshit ooit, ik was de enige met wie het oprecht slecht ging.

Maar na mate ik langzamerhand weer mee ging doen met video's, hebben de jongens er ook nooit meer iets over gezegd, waar ik ze ongelofelijk dankbaar voor ben zonder dat ze het weten.

Ik besluit de notitie op te slaan, niet omdat ik er trots op ben, dat zeker niet. Maar meer zodat ik het soms kan teruglezen, lezen hoe slecht ik me toen voelde, hoe slecht ik het daadwerkelijk had.

Maar toch doet het iets met me, het raakt een gevoelige plek. En ik maar denken dat ik er niet zo gevoelig meer voor was. Heb ik dan echt het gore led om na al die tijd mezelf weer pijn te doen en alles te verpesten? Blijkbaar wel dus, want ik sta binnen no time met het scheermesje in m'n handen.

Hoe makkelijk hij over mijn pols glijd, mijn been, zelfs mijn heup, ik kan maar niet stoppen. De gedachtes nemen alles over, voordat ik het weet loopt het bloed langs mijn been naar beneden.

Rob, stop, dit kan echt niet. Denk ik bij mezelf. Wat ik accepteer, dus ik stop. Maar dat houd me niet tegen om iets anders te doen, wat me mentaal net zoveel pijn zal doen, alchohol.

Beneden loop ik naar de kast, het kastje waar ik al mijn alchohol 'verstopt' heb. Het sleuteltje kan ik alleen nergens vinden, laat maar, het sleutelgat had ik een keertje uit boosheid kapot gemaakt. Waardoor de kast nu zonder sleutel gewoon open kan.

Ik ruk de kast open en pak er meteen meerdere dingen uit, wodka, rum, tequila, noem het maar op. Het glijd allemaal iets te makkelijk mijn keelgat in, waardoor ik niet te stoppen ben, totdat ik ongeveer de hele kast heb leeggedronken, behalve twee flessen, maar die lust ik makkelijk gezegd niet.

Ik loop wankelend en giechelend naar mijn bed, voor hoeverre dat nog lukt. Als ik in de spiegel kijk zie ik een ingevallen gezicht, maar nu lach ik er veel te hard om. Ik ga in bed liggen en val er twee keer bijna uit, maar nu lig ik, nu echt. Alles draait om me heen. Maar daar hebben we paracetamol voor, ik neem er 7, wat veel te veel is. Maar nu lijkt alles een slim plan, dat zijn zorgen voor later toch?
__________________
ja word niet dronken ig.