therapy

wat is er toch met jullie?

Matthy.
Ik kwam vanochtend met moeite mijn bed uit, na alles wat er gisteren was gebeurd. Ontbijt heb ik overgeslagen, omdat ik er ten eerste geen tijd voor had, ten tweede had ik al helemaal geen honger. Momenteel zit ik in de auto onderweg naar kantoor, geen idee hoe ik deze dag ooit ga overleven. Als ik dan toch eindelijk aankom, klik ik mijn auto op slot en vervolg mijn weg naar de tweede verdieping. Als ik bij de deur door het raampje heen kijk, zie ik alleen Raoul zitten en een paar stagiaires, helemaal top dus. Ik loop naar binnen en word begroet door twee stagiaires. Als ik mijn spullen op mijn bureau neer leg, ziet ook Raoul dit ik binnen ben gekomen. Ik maak even een praatje met hem voordat ik me weer ga focussen op het editten, ik heb namelijk een vrij drukke planning voor vandaag helaas.

Robbie.
Ik parkeer mijn auto op mijn vaste parkeerplek en loop naar de lift toe. Als ik op onze verdieping aankom, stap ik uit de lift. Ik kijk door het raampje bij de deur heen en zie dat iedereen er al is. Ben ik echt zo laat? Ik loop naar binnen en meteen roepen Milo en Koen wat. Raoul na een tijdje ook. Als ik dan kijk wie er tegenover Raoul zit, zie ik een persoon die ik voor even helemaal was vergeten, Matthy. Ik zucht diep uit, wat Raoul blijkbaar merkt. "Alles oké?" vraagt hij. Ik knik en kijk Matthy even aan. Als hij mij aankijkt en we direct oogcontact hebben, draait hij meteen zijn hoofd van me weg. Ik kijk geïrriteerd ook weg. Raoul kijkt me verward en ook een beetje bezorgd aan, maar dat negeer ik op dit moment even. Ik neem plaats achter mijn bureau, die toevallig naast die van Matthy staat en begin aan mijn werk, want vandaag is er veel te doen.

Matthy.
Ik heb steeds het gevoel dat Robbie me aankijkt, als ik mijn hoofd naar hem omdraai, kijkt hij meteen weg. Hij keek me dus inderdaad wel aan. Raoul kijkt me raar aan. "Is er iets?" vraagt hij. Ik zucht. "Nee er is niks.." zeg ik en richt mijn ogen weer even op Robbie. "Wat is er toch met jullie?" vraagt Raoul.  "Niks." zeggen Rob en ik allebei tegelijk. We hebben heel even kort oogcontact, waarna we beide weer aan het werk gaan. Na een uurtje of twee gaan we met z'n alle lunchen. We hadden broodjes besteld, dus iedereen pakt zijn eigen bestelling. Ik neem plaats aan tafel naast Raoul. "Als er iets is, moet je het gewoon zeggen Matthy." fluistert hij in mijn oor. Ik knik en schenk hem een glimlach.

Robbie.
Ik zie heel de tijd hoeveel Matthy met Raoul praat, geen idee waarover, maar het kan me vrij weinig schelen. Als hij niet met me wil praten, prima, maar dat is dan zijn eigen keuze. Ik ga het initiatief niet zelf nemen, dat is aan hem om te doen. Toch irriteer ik me er lichtelijk aan hoe gezellig hij het lijkt te hebben, alsof gisteren nooit is gebeurt en hij doet alsof ik hem nooit daar heb gezien, best wel vreemd dus. Ik kijk hem ook best wel jaloers aan, wat Raoul blijkt te merken. Raoul heeft sowieso al door dat er iets tussen hun speelt, maar ik ga het hem niet vertellen, dat zal Matthy eventueel wel doen als hij het weer niet voor zich kan houden. Ik praat nu echt super negatief over Matthy, maar ik wil hem oprecht alleen maar helpen, maar ja wat moet ik dan als hij die hulp niet wil aannemen van mij?

Matthy.
Als we klaar zijn met lunchen, ga ik vrijwel meteen weer achter mijn bureau zitten. Ik heb echt geen zin om met mensen te praten nu. Ik ben zo gefocust op mijn werk, totdat iemand me stoort en ik weet precies wie. "Matthy?" vraagt Robbie. Ik zucht en kijk zijn kant op. "Mhm?" vraag ik. "Wil je ff mn edit nakijken?" vraagt hij. Ik knik en ga achter zijn bureau stoel staan. "Je mag wel ff op mijn laptop de administratie doen. Dan kan ik rustig je video bekijken." zeg ik. Hij knikt naar mij en neemt plaats aan mijn bureau. Ook ik ga zitten en bekijk en beluister de edit. Als ik 2 foutjes opmerk, fix ik die even en zet ik de koptelefoon weer af. "Ik heb hem afgekeken. Er zaten maar 2 kleine foutjes in dus die heb ik even voor je opgelost." zeg ik.

Robbie.
"Thanks Matt." zeg ik. Hij glimlacht naar me. "Geen dank." zeg ik. "Oh trouwens ik heb even je werk mailtjes doorgelezen, niks belangrijks." zeg ik. "Ook bedankt Rob." zegt hij. "Doe ik graag voor je." zeg ik. Ik neem weer plaats achter mijn eigen bureau. Ik kijk door mijn mail en zie inderdaad dat niks echt belangrijk is. Rob en ik hebben elkaar goed geholpen, maar misschien moeten we eerst samen praten over wat er was gebeurt in plaats van doen alsof er niks is. Ik hoop dat Matt er ook zo in staat, want dat zal het gesprek veel makkelijk maken. "Matt, kan ik je even spreken?" vraag ik. Hij knikt naar me en loopt met me mee naar boven. Als we de kamer binnen komen zeggen we beide meteen sorry. "Nee nee mag ik eerst iets zeggen?" vraag ik hem. "Tuurlijk ga je gang." zegt hij. "Dus..." begin ik.
_____________
sorry voor weer n cliffhanger 🫶🏻