therapy

matthyas

Matthy.
Als we thuis aankomen, lopen we meteen door naar boven. Mijn vriendin trekt haar pyjama aan en gaat in bed liggen. Als ik me ook heb omgekleed ga ik naast haar liggen, ze ligt wel met haar rug naar me toe gedraaid. "Weltrusten Julia." zeg ik. "Trusten Matthyas." zegt ze zuchtend. Ik word geïrriteerd van hoe vaak ze me Matthyas noemt. Ze weet niet eens wanneer mensen me zo noemen. Alsof het haar ook maar iets zou boeien, niet dus. Als ik na 10 minuten heen en weer draaien toch lekker lig. Val ook in in een lange diepe slaap.

-volgende ochtend-

Zuchtend druk ik mijn wekker uit. Eigenlijk negeer ik hem want ik val meteen weer in slaap. Als ik dan een uur later eindelijk wakker word, schrik ik er van hoe laat het is. Ik moet over 5 minuten bij therapie zijn, en ik moet sowieso nog 10 minuten rijden. Fuck dit ga ik nooit meer redden. Gehaast hijs ik mezelf in wat kleding, poets ik mijn tanden en trek ik mijn schoenen aan. Ontbijten doe ik later wel, of niet, wat maakt mij het ook uit. Ik pak mijn autosleutels en spring zowat de auto in.

Na een snelle 10 minuten, die me waarschijnlijk veel boetes gaan kosten, ben ik eindelijk aangekomen. Met nog mijn telefoon in mijn hand, ren ik het gebouw binnen. Terwijl ik aan het rennen ben, bots ik vol tegen een bruin harige jongen aan. Ik laat mijn telefoon op de grond vallen, godverdomme.

"Sorry sorry het spijt me." zegt hij snel. "Maakt niet uit." mompel ik. Ik gris snel mijn telefoon van de grond en sta weer op. Ik ren eigenlijk meteen weer door. Aan het einde van de gang, zie ik de kamer waar ik mijn wekelijkse afspraak heb. Voor de deur stop ik abrupt. Wacht die jongen waar ik net tegen aan botste kwam me vrij bekend voor. Ach het zal wel niks zijn, ik zie de laatste tijd rare dingen.

Met een zucht duw ik de deurklink omlaag en stap ik de kamer binnen. "Matthyas, je bent te laat." zegt mijn therapeut. Godverdomme, waarom blijf iedereen me Matthyas noemen. "Ik weet het oké? Ik had me verslapen e-en ik haaste me naar de auto en in de g-gang rende ik tegen iemand aan-" "Wow rustig Matthy, ik ben niet boos, er is niks aan de hand. Ik vroeg het me alleen af." zegt ze.

"Sorry ik had een beetje een kutte avond." zeg ik zuchtend. "Wil je erover praten?" vraagt ze dan. "Alsof ik keus heb.." mompel ik. "Shit sorry, zo bedoelde ik het helemaal niet." zeg ik. Ze lacht een beetje. "Maakt niet uit, vertel maar." zegt ze. "Nou ik was op een verjaardag, en in stond samen met mijn beste vriend een beetje in een hoekje verstopt. We hadden ons die avond helemaal lam gezopen. We waren klaar met het feest dus besloten we even naar de zee te gaan die 5 minuten verderop was. Na een klein uurtje kwamen we terug en was mijn vriendin laaiend." zeg ik dan. "Mhm." zegt ze.

"Had je haar verteld dat je weg ging?" vraagt ze. "Nee dat was ik vergeten, dat was natuurlijk super dom van me. Alleen hoevaak ik ook sorry wou zeggen, nam ze het niet aan. Heel de autorit was het stil en toen we thuis kwamen ging ze meteen in bed liggen en draaide ze zich met haar rug naar mij toe." zeg ik zuchtend. "Begrijp je waarom ze mogelijk geïrriteerd zou kunnen zijn?" vraagt ze.

"Ja opzich wel. Alleen ik vind gewoon dat ik dat niet verdiende. Ze negeerde me compleet en gaf me niet eens de kans om ook maar iets uit te leggen." zeg ik. "Ik begrijp wat je bedoeld." zegt ze. Ik zak met mijn hoofd in mijn handen en zucht diep. "Je zou misschien met haar een goed gesprek kunnen hebben en de situatie van elkaars kant kunnen bekijken." zegt ze. Ik kijk haar aan. "Ze haat me nu toch al.." zeg ik. "Ze haat je niet Matthy, ze was gewoon even geïrriteerd door een bepaalde actie. Dat waait wel weer over." zegt ze. Ik knik lichtjes.

"Maar dit was niet perse waar ik het vandaag met je over wou hebben." zegt ze. "Oh." zeg ik. "Ik wou het hebben over je zelf beschadiging als je daar voor open staat." zegt ze. Ik knik heel lichtjes. "Heb je er nog eens aan gedacht. Ik knik. "Wel aan gedacht maar niet gedaan. Ik ben er tegenwoordig te bang voor, te bang voor de gevolgen ervan." zeg ik. Ze knikt. "Dit gaat stom klinken maar misschien is het beter dat je er bang voor bent. Op die manier heb je er minder neiging naar." zegt ze. Ik knik.

"Maar dit kunnen we volgende week wel weer verder bespreken. Jij moet eens een gesprek gaan voeren met je vriendin." zegt ze. Ik knik. "Zal ik doen. Tot volgende week." zeg ik. Ze zwaait nog naar me en ik loop de kamer uit. In een rechte lijn loop ik het gebouw uit naar mijn auto toe. Als ik instap rijd ik meteen terug naar huis. Me voor bereiden op het ergste wat er misschien zal komen.
___________
dit is een heel hoofstuk over matt.
het volgende gaat over robbie maar op het zelfde tijdstip, dus tijdens de therapie.