Evet güzel yorumlarınızı görür görmez yeni bölümü yazmaya başladım umarım beğenirsiniz
İyi okumalar...
Gözlerimi açtığımda abim yanımda yoktu yatakta doğruldum. Nereye gitmişti acaba? saate baktığım da saatin sabah 10.00 olduğunu gördüm. Abime seslenecektim ki utandım. Dün bu durumu biraz aşsam da hala biraz çekiniyorum onlardan.
Ayaklarımı kullanmamak ilk defa canımı yaktı. Hep birilerine yük olacaktım. Onların bir şikayeti olmasada bu durum benim canımı yakıyordu.Yürüyememek en ufak bir ihtiyacın için bile birinden yardım almak, tekerlekli sandalyen olmadan hareket edememek. Aklıma eskiden yürüdüğüm zamanlar geldi.Gerçi o zamanlarda ağrılarımdan yataktan kalkamazdım. En son koştuğum zaman meğerse son koşmammış bilemedim. Bilseydim daha çok koşar nefesim tükene kadar koşmak isterdim.
Gerçi onuda yapamazdım bu kaza bacaklarımdan olmama sebep olsada babamın pis zihniyetinden onun pis ellerinden kurtulmama vesile olmuştu.
"Abim"
Poyraz abinin sesiyle ilkilip kapıya baktım. Yanıma gelmek için soru dolu gözlerle bakıyordu yine gözlerine uzun süre bakamadan kaçırdım.
"Günaydın Poyraz abi "
"Günaydın abim "
Lavaboya gitmem gerekti abim ortalıkta görünmüyordu. Mecburen Poyraz abiye söylemem gerekti.
"Şey Poyraz abi benim lavaboya gitmem gerek "
"Götürürüm ben abicim gel bakalım kucağıma. "
Poyraz abi beni lavaboya götürdü klozetin üzerine bırakırken.
"Yardımcı olmamı ister misin abim ?"
"Dışarıdan beklesen yeterli Poyraz abi ."
"Tamamdır ben dışarıda bekliyorum abim "
Lavaboda zar zor işimi hallettikten sonra Poyraz abiye seslendim. İçeriye giren Poyraz abi elimi yüzümü yıkamama yardım ettikten sonra beni kucağında salona doğru götürmeye başladı.
"Çekilin yoldan evin komutanı masaya teşrif ediyor."
Yiğit : Ali komutan geliyor hazır ola geçin.
Mirza abiyle beraber herkes hazır ola geçmiş bana bakıyordu gözlerim Poyraz abiye döndü.
"Rahat asker demeni bekliyorlar Komutanım. "
Bana böyle seslenmesi komiğime giderken küçük bir kahkaha attım. Hepsi yüzlerinde tebessümle beni izliyorlardı.Bu durum beni utanıdırırken yüzümü Poyraz abinin boynuna gömdüm bu sefer kendini tutamayan abilerim gür bir kahkaha attılar.
"Hey ben rahat asker demedim ki siz birde komutanınıza gülüyorsunuz olmuyor böyle. "
Poyraz abinin kahve kokan boynundan yüzümü kaldıramıyordum.Bu durumdan memnun olan Poyraz abiye hiç şikayet etmeden beni izliyordu.
Mirza :Haklısınız komutanım ben onlara eğitim yaptırırken bunun hesabını sorarım.
