Yine ben geldim güzel yorumlarınızdan dolayı bölümü bekletmeden atmaya karar verdim
İyi okumalar...
Beni öylece bırakıp gitmezdi değil mi hem ben daha ondan gerçek ailemi dinleyecektim onunla birsürü anı biriktirecektim bana ailem olduğunu hissettirirken çekip gidemez beni böyle yarım bırakıp gidemez
Tekerlekli sandalyemi kapıya doğru sürmeye başladım bırakmasın beni kapıyı açtığımda doktor
"Hastayı kaybettik ölüm saati -"
Ne kaybetmesi tekerlekli sandelyemi sürüp içeriye girdim
"Ne kaybetmesi doktar abi o benim abim ben onunla daha yeni kavuştum beni böyle bırakamaz bırakmasın yalvarırım birşey yapın geri gelsin bırakmasın beni "
Tekerlekli sandalyemi abimin yatağının yanına kadar getirdim elini ellerimin arasına aldım soğmuştu elini tam kalbimin üzerine koydum
"Burası sesin sayende iyileşmeye başladı abi eğer beni böyle bırakıp gidersen yemin ederim arkandan bende gelirim biran bile düşünmem bende kıyarım canıma "
Monitörde gelen sesle doktor abi şaşkınlıkla konuşmaya başladı
"Hasta geri döndü hemen müdahale edin "
Yiğit abi beni dışarıya çıkarmıştı kızarmış gözleriyle beni izleyen abilerle başımı yere eğdim
Yiğit:Eğer Yağız ŞEHİT Olsaydı sende mi bizi bırakacaktın abim peki ya biz biz nasıl dayanacaktık iki kardeşimizin acısına biz ne yapacaktık
Haklıydı ama ben o an düşünmemiştim ki tek korkum abimin beni bırakmasaydı Yiğit abi ellerimi tutmuş gözlerimi bakarken bende onun gözlerine baktım dolu gözlerimle konuşmaya başladım
"Affedin abi ben o an kendimde değildim abim beni bırakmasın diye konuşuyordum öylece özür dilerim hepinizden sizde benim abimsiniz sizi üzmeye kırmaya dayanabilir miyim ben "
Mirza:Böyle birşeyi kesinlikle düşünme abim birde sen yaşatma bize kaybetme korkusunu biz zaten sürekli bu korkuyla yaşıyoruz
"Haklısın Mirza Abi dikkat edeceğim söz veriyorum "
Gözlerimiz kapıda doktorun çıkmasını beklerken doktor nihayet çıktı
"Hastamız gözlerini açtı hatta Ali diye birini sayıklıyordu birazdan normal odaya alacağız çok yormamak kaydıyla görebilirsiniz "
"Allah yaşasın be kurtuldu abim açtı gözlerini bırakmadı beni Mirza abi duydun dimi açmış gözlerini abim hatta adımı bile söylemiş uyanmış sende duydun değil mi Poyraz abi "
