İyi okumalar...
Abimle apar topar yola koyulmuştuk.Yüreğime yine bir sıkıntı oturmuştu.Abimler her göreve gittiğinde böyle oluyordu.Çok korkuyordum onlara birşey olacak zarar görecekler diye yüreğim korkuyla atıyordu.
Gözlerimle abimi izlerken abim yoldan gözlerini ayırmadan konuşmaya başladı.
"Yüzüme öyle bakma abicim.Sanki kaybedecekmiş gibi sanki son defa görüyormuş gibi.Birşey olmayacak Allahın izniyle sağ salim gidip geleceğiz."
"Abi okulumun ilk günü gelirsiniz değil mi ? Yanımda olmanızı çok istiyorum.Mutlu anımda yanımda olursun değil mi ? "
"Söz veremem abicim bizim işler belli olmaz.Ama elimden geleni yaparım."
Haklıydı ama istiyordum işte ilk defa okula gidecektim.Bu yüzden çok istiyordum abimin yanımda olmasını.Gözlerim dolmasın diye kafamı öbür tarafa çevirip yola bakmaya başladım.Çocukça davrandığımın farkındayım ama yine de söz geçiremiyordum kalbime.
Arabanın aniden durmasıyla Gözlerimi kapattım.Anlamıştı işte.
"Ali abicim bana bakar mısın ? "
Sesimin titrememesi için ekstra bir çabayla konuştum.
"Yoruldum abi uyumak istiyorum."
"Ali had-"
"Konuşmak istemiyorum abi."
Gözüm kapalı dururken abim sıkıntılı bir nefes alıp arabayı çalıştırdı.Onu üzdüğünü biliyorum ama elimden birşey gelmiyor ki çok birşey istemiyorum ki ben.Sadece o gün yanımda olsun istiyorum.
Zamanla gerçekten uykumun gelmesiyle uykuya daldım.
Yağızdan
Uyuyan Alime baktım.Gözlerim tekrar yola dönerken sıkıntılı bir nefes aldım.Haklıydı yanında olmamı istiyordu bende çok istiyordum yanında olmak.Ama görevin ne zaman biteceği belli değildi.Söz verip gelmezsem daha çok üzülecekti.Onu üzmek istemiyorum.
Ağlamamak için uyuyor takliti yapması daha da sinirimi bozmuştu.Ona değildi kendimeydi sinirim.Onu üzdüğüm için ama elimden başka birşey gelmiyordu ki.
Uzun geçen yolculuktan sonra Hakkariye varmıştık.Eve gelmemizle arabayı park edip Alinin kapısını açtım.Kucağıma alacakken gözlerini açtı.Kemerini çıkarttıktan sonra arabadan indi.Birlikte eve ilerlerken merdivenlerde çalışma olduğu için asansörü kullanmamız gerekti.Alinin gözleri korkuyla asansöre bakarken derin bir nefes aldım.
"Abicim mecburen binmemiz gerek.Kokulacak birşey yok ben yanında olacağım.Tamam mı bitanem."
Ali yutkunup kafasını salladı.Umarım bir aksilik çıkmadan yukarıya çıkarız.Asansöre bindik.Kapı kapanırken Alinin nefesi sıklaşmaya başlamıştı.Aliyi kendime çekip sarıldım.
"Şimdi yukarı çıkacağız abicim.Birşey yok."
Tam bulunduğumuz kata gelirken ışıklar kapandı.Hay aksi tam zamanını bulmuştu elektriklerin gitmesi.
