İyi okumalar...
Silah sesiyle boğuşan ikili durmuştu.İkiside birbirine bakarken Yağız silkelenip uykudan uyanırmış gibi elindeki silahı yere fırlattı.Suçluluk duygusu benliğini sararken elleri titremeye başlamıştı.
"İ-iyi misin abi ?"
Öyle bir korkuyla sordu ki vuruldum dese sanki kendi vurulmuş gibi yıkılacaktı.
Mirza bedenini kontrol ettiğinde vurulmadığını kurşunun duvara sapladığını gördü. Derin bir nefes alıp konuştu.
"İyiyim abicim kurşun duvara saplanmış sorun yok tamam mı ? "
Yağız titreyen ellerine bakarken konuştu.
"B-ben bu ellerle kafama sıkacaktım abi.B-ben Ali kimsesiz kalmasın diye çabalarken ben onsuz kalmayayım diye didinirken kendi ellerimle kafama sıkıyordum az kalsın.Ben iyi değilim abi.Hiç iyi değilim , sanki içimde başka bir ben var.Kendi iradem dışında hareket ediyorum.Ben kendimi kontrol etmekte zorluk çekiyorum."
Mirza kardeşini kucağına aldı.Yağız savunmasız kalan bir çocuk gibi abisine sığındı.Yağızın bu hali Mirzanın yüreğinin sıkışmasına sebep oluyordu sanki.İçeriye apar topar giren tim ile Yağız Mirzaya daha da sığınırken konuştu.
"Beni böyle görmesinler abi gitsinler odadan sadece sen kal.Başka kimseyi istemiyorum abi. "
Mirza :Odadan çıkın hadi kapıyı da kapatın.
Tim anlayış gösterip odadan çıkıp kapıyı kapattılar.Mirza Yağızın saçlarını okşarken şefkatle konuştu.
"Gittiler abicim.Şimdi koluna pansuman yapıp üzerine birşeyler giydirelim.Tamam mı ? "
Yağız başını salladı.Mirza Yağızı yavaşça yatağa bıraktı.Dolaba yaklaşıp eline geçen bir tişörtü aldı.Çekmecenin üzerindeki pansuman malzemeleri ile Koluna pansuman yapıp yarayı bandı yapıştırdı.Ardından yavaşça üzerini giydirdi.Kapıya vurulma sesiyle ayağa kalkıp kapıya gitti.Zeynep elinde çorba tepsisiyle kendine bakıyordu.
"Teşekkür ederim Gül güzelim. Bundan sonrasını ben hallederim.Yağız şimdi kimseyle konuşmak görüşmek istemiyor."
"Tamam bitanem birşeye ihtiyacın olursa seslen bana.Salonda oturuyor olacağım."
Mirza gülümseyip Zeynebin anlından öptükten sonra tepsiyi elinden alıp kapıyı kapattı.Yağız yatağına yaslandığı yerden ellerine bakarken kendi dünyasında kaybolmuştu.Mirzanın yanına oturmasıyla ilkilip gözlerini abisine çevirdi.
"Sakin ol abicim benim.Zeynep sana çorba yapmış biraz yedireyim kendini toplarsın hem."
Yağızın gözlerini tarhana çorbasına değerken annesinin hastalandığında iyileşmesi için yaptığı çorba olduğunu gördü.Boğazı düğümlenirken yutkunup konuştu .
"Bu çorba annemin , hastalandığımda yaptığı çorba abi.Bu çorbayı uzun zamandır yemedim.En son 12 yaşımda yapmıştı.Annemden sonra tarhana çorbasına da küsmüştüm ben.Uzun zaman sonra şimdi yiyeceğim acaba tadı annemin yaptığına benzer mi ? "
