Neden yüreğimi neşter ile deşiyorlar gibi hissediyorum.Kalbim bin parçaya ayırmışlarlar gibi.Tam sana kavuşmuşken şuan neden morgtayız anne? Al yanakların neden bembeyaz.Kiraz rengi dudakların neden solgun ? Sen neden burda uzanıyorsun anne ?
Ben geldim Kınalı kuzum diye sevdiğin oğlun geldi.Açsana gözlerini sevsene yine saçlarımı.Üşüyüp üşümediğini sorsana.Ben çok üşüyorum anne.Burası çok soğuk kalbim üşüyor ruhum bir duvar köşesine sinmiş sessizce ağlıyor.
En mutlu günümdü bugün sana kardeşime kavuştuğum gün.Halbuki en acı verici günümmüş hiçbir işkence hiçbir acı bu kadar ağır gelmemişti bana.Senin gidişin kadar ağır gelen acı veren hiçbir duygu yok benim için.
*****
Annemi toprağa koyarken Doruk acı dolu bir çığlıkla mezarın başına çöktü.
"KOYMAYIN ORAYA NOLURSUN KOYMAYIN.ANNEM ÜŞÜR ORADA NARİNDİR ONUN BEDENİ O TOPRAK CANINI YAKAR ANNEMİN.YAPMA ABİ ANNEMİ O ÇUKURA BIRAKMA."
Yutkunuşlarım çoğalırken Ali Doruğu kendine çekip sarıldı.Annemin üzerine toprak atılırken güçlükle ayakta duruyordum.
Yağız yanıma gelip koluma girdi.Minnetle ona bakarken o buruk bir tebessüm ile karşılık verdi bana.Bozkurtlar gerçekten de kardeşleri gibi benimsemişlerdi bizi.
Annemin mezarına baktım.Herkes yavaş yavaş dağılırken mezarlıkta sadece ben Doruk ve bozkurtlar kalmıştı.
Dorukla annemin mezarı başına oturduk.Doruk gözleriyle bana bakıp konuştu.
"Annem son günlerde senin rüyanı görüyordu abi.Kınalı kuzum gelecek göreceksin bak oğlum diyordu.Gelecek ve ben ona sımsıkı sarılacağım.Sen geldin abi ama annem bunu göremedi.Sen geldin ama annem sana sarılamadı.Biz yine yarım yine eksik kaldık abi.
Ama annemin yokluğu daha ağırmış abi.Saçımı okşayan bebeğim diye dizlerine yatırıp saçlarımı seven kadının artık hayatımda olmayışı çok ağırmış.Kimsesiz kaldık abi.Annesiz babasız kaldık.Sende beni bırakma olur mu ? Sende gidersen ben dayanamam abi.Sen benden gitme olur mu ? "
Hissetmiş benim melek annem.Geleceğimi kurtulacağımı hissetmiş.Ama göremedi ben morgta Kınalı saçlarını koklayıp son kez öperken hissetmişti belkide çünkü gözlerinden akan son bir damla yaş elimin üzerine düşmüştü.
Bana sanki benide kaybedecekmiş gibi bakan Doruğuma baktım.Onu kendime çekip sarıldım.
"Ben hep seninle olacağım bebeğim kimsenin gücü yetmez seni benden almaya.Her ne olursa olsun yine sana geleceğim.Seni kimsesiz bırakmam abim.Artık ikimiz varız."
Yağız:Yanlışın var kardeşim ikiniz değil koca bir aileniz var.Bozkurtlar var.Doruğun bir değil 6 tane abisi var.Ayrıca bir babası ve iki tane de yengesi var.
Asaf babaya baktım.Doruğun yanına gidip kollarını açtı.
Asaf :Beni baban olarak kabul edersen buradayım oğlum burdayım yavru kurtum.Benim kollarım her zaman açık olacak sana.
