KoruMA+18

25

Mabel Matiz- Müphem.

"Bizi ayrılık kurtarır Ferit. Korkut ikimizide yaşatmaz."

"Yaşatmasın, bizde ölümde kavuşuruz.”

“Olmaz Ferit, ardımızda bıraktıklarımıza ne olacak hiç düşündün mü? Benim annemin, babamın, ablamın.. Senin babanın intikamı ne olacak düşündün mü?”

“Batsın intikamı ben istemiyorum, ben sadece seni istiyorum. Artık senden ayrılmak istemiyorum.”

“Aşkım, canım. Bende istemiyorum ben hiç ister miyim? Ben sabahları seninle uyanayım, geceleri seninle beraber uyuyayım istiyorum. Ama fevri davranırsak bunların hiçbirini yapamayız.”

“Her şeyi iste ama bana bir daha senden uzak durmamı isteme, duramam çünkü.” 

“Bende senden uzak duramam, istesende durmam. Ama şimdilik bir süre ayrı kalmamız en doğrusu inan bana.”

“Ben sana hep inandım ki, kendimden bile çok inandım ben sana.”

Seyranın alnını öptü, ardından da ellerinin üzerine narin öpücükler bıraktı.

“Ben şimdi gideyim olur mu? Korkut son zamanlarda benden çok şüpheleniyor.”

“Tamam, git ama bu defa geri dönüşün olsun olur mu?”

“Olur.”

Seyran, uzun uzun baktı Ferit'e.
Sonrasında yavaşça arabasına binerek oradan uzaklaştı.

Fakat hesaba katmadığı şeyler vardı, söylediği gibi Korkut kendisinden şüpheleniyordu. Bu yüzden adamlarından birisini devreye sokarak kendisini takip ettirdi.

Ferit ile buluştuğunu öğrenince de ölüm emrini verdi.

----------------------------------------

“Kim ile beraber şuan?”

“Efendim, Ferit Korhan ile beraber.”

“Ferit Korhan mı?”

“Evet hemde baya yakınlar, sarılıyorlar.”

“Hain! Yolda gelirken ne yapın ne edin öldürün o kızı! Kaza süsü verin ve ardından olay yerinden ayrılın.”

“Emredersiniz Korkut bey.”

----------------------------------------

“Sıkıldım buralardan ben,”

“Sıkıldım bu zamandan..”

Seyran, Ferit ile yaşadığı anlar tekrar tekrar düşünerek şarkı mırıldanıyordu.
Arada kendi kendine sevinç kahkahaları atıyordu.

“Uyanıyoruz artık çık, şu kafanın içinden..”

İçinden tekrar etti; Her şey bitt-

Fakat sözünü tamamlayamadan sağından geçen bir tırın çarpması sonucu, cümlesi yarıda kesilmişti.

------------------------------------
“Ferit, sen kaç saattir neredeydin?!” Telefonları açılmayan ve meraktan kuduran Abidin'in haklı isyanıydı bu sözler.

“Buradayım işte abiş!” Feritin sırıtarak gülmesi Abidin'i daha da sinirlendiriyordu.

“Sana bir soru sordum Ferit,” dedi, Abidin. Kaşları çatılmış bir vaziyette.

“Seyranın yanındaydım Abidin.” dedi, Ferit. Ciddileşerek.

Ardından Abidin hızla ellerini birbirine vurarak alkışladı Feriti.

“Aferin! Aferin Ferit!”

“Tamam biliyorum karşısın ama olaylar sandığımız gibi değil.”

“Al bak!”

Abidin hızla elindeki telefonun ekranını Ferit'e çevirdi.

Sedyenin üzerinde baygın bir şekilde kanlar içerisinde hastaneye giren Seyranın kayıtlarıydı bunlar.

“Hayırlı olsun Korkut fişinizi çekmiş Ferit. Bu da ilk cezası.”

“Seyran! Benim acilen oraya gitmem gerekiyor.”

“Gidemezsin Ferit! Yaşatmazlar seni! Seni oraya çekiyorlar ki Seyran ile beraber seni de öldürsünler.”

“Seyran ölmedi Abidin ölemez! Biz daha yeni kavuştuk birbirimize ölemez! Keşke alsaydım getirseydim onuda”

Yerinde sinirden kuduran Feriti tutmak için çok fazla çabalıyordu Abidin.

“Aptal kafam keşke onu dinlemeseydim çekip alsaydım!”

“Bırak Abidin bırak! Öldürsünler bırak! Umrumda değil, benim Seyranı görmek gerekiyor.”

“Hayır Ferit, hiçbir yere gidemezsin. Bile bile ölüme göndermem ben seni!”

“Senden izin almıyorum Abidin! Gideceğim.”

“Bende sana gidemezsin diyorum.” diyerek çıktı Abidin. Ardından kilit sesi duyuldu.

“Abidin bana bu kahpeliği yapma! Aç şu kapıyı!”

“Kırarım lan bu siktiğim kapını!”

“Ferit, ölmeni istemiyorum ve seni bile bile ölüme göndermem!”

“Lan sana soruyor muyum ben? Senden izin mi alıyorum? Aç şu kapıyı!”

“Boşuna nefesini tüketme Ferit. O kapıyı açmayacağım.”

“Bu kapıyı açıp da buradan çıkarsam eğer bu kapıyı senin götüne sokacağım anladın mı beni!”

“Anladın mı lan! Sana diyorum sana!”
Ardından kapıya tekmeler atmaya başladı.

Fakat ne kadar dirensede sıkışıp kalmıştı bu odada.

“Ulan bari sevdiğim kadının ölüsünü göreyim.”

Nefesinin ve gücünün bittiğini hissettiği an kapıya sırtını yaslayarak, kafasını da dizlerinin arasına gömerek ağlamaya başladı.

________________________________

90 oy