Zaman hızla geçerken benim duygularımda karman çorman olmuştu.
Geceleyin yoongi'yi uyandırmadan aşşağı indiğim için bana kızmıştı.
Karnım daha da büyüdüğü için korkuyordu ve bana sinirli olduğu için odada oturmuş ağlıyordum.
3. Ay çok zorlu geçiyordu, kapı açıldığında burnumu çekerek örtüye sığındım, yoongi yanıma gelerek oturdu.
Ona bakmıyordum, elini saçlarıma koyarak okşadı.
"Bebeğim"
Yutkunarak bakmamaya devam ettiğimde eğilerek yanağımı öptü.
"Hoseok geceleri tek başına aşşağı inemezsin, ya merdivenlerden düşseydin, senin için, çocuğumuz için korktum, beni de anlamalısın güzelim"
"Özür dilerim"
"Özür dilenecek bir şey yok, bir daha böyle yapma, çok endişelendim"
Kafamı çevirip ona baktığımda güldü ve eğilerek anlımı öptü, gülerek ellerini tuttuğumda yanıma uzandı ve alınlarımızı birleştirdi.
"Bu ay çok zorlu geçiyor,biliyorum ama dikkat etmelisin, beni anlıyorsun değil mi?"
"Anlıyorum, ama her gece seni uyandıramam yoongi"
"Saçmalama hoseok, senin partnerinim ve bizim bir çocuğumuz olucak, sana bu zamanlarda yardım etmeyeceksem neden evlendik, ben her anında senin yanında olacağıma yemin ettim"
Sözleri beni duygulandırırken gözlerim doldu, gözlerini açarak bana baktığında göz yaşım aktı, burnumdan kayarak kumaş ile buluştu.
Yoongi kalkarak ellerini yanaklarıma koyup dudaklarımı öptü.
"Sakın ağlama bebeğim"
"Ama ağlamak istiyorum"
"Güzelim benim"
Kolları arasına girdiğimde sıkıca sarılıp beni iyice kendine çekti, kafamı omuzuna yaslayarak biraz daha ağladım.
Sonunda ağlamam durduğunda uykum gelmişti, esnedim ve gözlerimi kapatarak uyumaya başladım, sürekli uykum geliyordu.
Dokuz ay'ın hemen bitmesini istiyordum, bebeğimi çabucak görmek istiyordum.
Yoongi ile hayal ettiğim aile tablosuna hemen kavuşmak istiyordum.
