Love Unchained (Saviour's Heart Series #1)

Chapter 18

 
Kinaumagahan maaga akong umalis ng hotel. Mugto pa din ang mga mata ko pero alam kong maayos na ako. I'm a soldier. I'm not a princess.

Nakailang buntong-hininga ako habang nasa loob ng taxi. Malikot naman si Danis sa kandungan ko kaya hinimas ko ang ulo niya. Nakarating ako ng base ng alas singko ng umaga at agad akong dumiretso sa office ng CO. Nagreport lang ako at siya na bahala ang magsabi sa nakatataas.

Kalalabas ko lang ng office sinalubong na agad ako ng mga kaibigan ko, "Welcome back Kath!" sabay nilang sabi. Pinilit kong ngumiti at niyakap naman nila ako. Hinatid nila ako mismo sa kwarto namin ni Harriet.

"Bakit mugto ang mga mata mo Kath?" tanong ni Hailey habang nagaayos ako sa mga gamit ko. Hindi agad ako nakasagot. Nasa kandungan naman ni Harriet si Danis.

"Napuwing lang," palusot ko. Tumango sila ngunit halatang hindi kumbinsido, "Sige Kath pahinga ka muna, ako na bahala kay Danis," Harriet said and I just nodded. Tapos na din ako sa ginagawa ko.

Umalis na si Hailey kaya nagpahinga na ako. Kinabukasan nagising na lang kami ni Harriet sa paulit-ulit na katok.

"Bubuksan ko lang," pumunta si Harriet sa pintuan at binuksan iyun. Hindi ko makita ang tao sa labas dahil nakaharang si Harriet, "Sino 'yan?" My forehead creased.

Harriet turned around with delight on her face, as if she found something incredible.

"What?" I hissed. Instead of answering me she just stepped aside. I screwed up as I saw the guy who is outside of our room. Agad akong napabangon. I clenched my fists.

Mabigat ang mga hakbang ko habang papunta sa pintuan. Isasara ko na sana ito nang hinarang niya ang kanyang kamay. "Kath? What's wrong? Please talk to me," nagsusumamo niyang sabi. I greeted my teeth.

"I was tricked into believing your words and I won't let myself befall for it again," I said with a firm intention. I could feel my hands are shaking but I remained emotionless.

His forehead crumpled seems like he is solving a puzzle, "I don't get it," he uttered.

"I saw you, with Jillan. . . .you have idea now?" Tumawa ako ng mapakla. Tila binuhusan ito ng tubig dahil hindi na ito nakapag salita, "Fuck off," I said and I slammed the door.

Agad akong napasandal sa pintuan dahil pakiramdam ko wala sa oras babagsak na ako. Agad naman akong dinaluhan ni Harriet. "Are you okay?" bakas sa tono ng pananalita niya ang pag-alala. I took a deep breath and nodded.

Pinaupo niya ako sa kama at hinaplos ang buhok ko. "What happened?" she asked but I shook my head. For now, I don't want to share it with friends. They might feel pity on me and I can't let that happen, I rather to stay silent.

Mabuti na lang hindi naging makulit si Harriet, marahil naintindihan niya ang sitwasyon ko ngayon. Niyaya niya akong kumain sa labas at wala naman akong naging angal.

Habang kumakain kami panay tingin ni Harriet sa paligid. She even giggled. "Alam mo Kath, ang dami talagang hunk dito. Ang sasarap." I rolled my eyes. Seriously? Paano niya nasabing masarap? Natikman niya ba? Umiling-iling ako.

"Kita mo 'yung nasa gilid?" saglit niyang tinapunan nang tingin ang tinutukoy niya. Pasimple ko naman itong tinignan. They are group of men were laughing ngunit may isang lalaki na tahimik lang sa gilid habang nagbabasa ng libro. Well, he is gorgeous but no, men are just similar.

Muli kong tinuon ang atensiyon sa pagkain, "He is cute," Harriet murmured and she even bit her lip. Napangiwi ako, halatang type na type niya. Kakilabot.

Pagkatapos naming kumain, naligo na din kami at pumunta kami ng clinic. Nadatnan naman namin si Hailey na busy sa mga papers. Kumatok muna kami sa pinto at saka pa namin naagaw ang pansin niya. Agad nagliwanag ang kaniyang mukha. "What's bring you here? May masakit ba sa inyo?" she asked. Tumuloy kaming dalawa ni Harriet.