Mr. Darcy: Pemberley'in Efendisi

Bölüm 6

Meryton'daki insanların eğlenceye düşkünlükleri, benim açımdan alışılagelmiş bir şey değildi.

Bu kez, Sir William Lucas'ın evinde düzenlenen bir baloya teşrif etmiştik. Duyduğuma göre Sir William, vaktiyle Meryton'da ticaretle uğraşmıştı; hatırı sayılır denebilecek bir servet yapmış, belediye başkanlığı sırasında krala şükranlarını sunarak şövalyelik unvanını kazanmıştı.

Müzik çalıyor, genç hanımefendiler ve beyefendiler coşkuyla dans ediyordu. Caroline Bingley yanımdaydı ve benimle sohbet etme girişiminin başarısızlığa uğramasının hayal kırıklığı içinde tıpkı benim gibi oradaki diğer insanları, bilhassa Charles'ı süzüyordu. Hurst'lar ise kendi aralarında bir şeyler konuşuyorlardı ve bana oldukça uzaktaydılar.

"Miss Jane Bennet, çok hoş bir genç bayan," diye mırıldandı Miss Bingley, bir köşede coşkuyla Miss Bennet'a bir şeyler anlatmakla epey meşgul Charles'ı gözleriyle süzerken.

"Miss Bennet'ın hoş olduğunu inkâr edemem, lakin bir o kadar da ilgisiz olduğunu söylemek zorundayım," dedim. "Konuşan tarafın çoğunlukla Charles olması beni endişelendiriyor, genç hanım fazla vakur. Gerçekten ne düşündüğü ya da ne hissettiği bir gizem, gülmek için kendisini zorladığı hissine kapılıyorum."

Miss Bingley durdu, önce bana baktı sonra tekrardan gözlerini çiftin tarafına çevirdi. "Bunu sen diyinceye dek fark etmemiştim."

"Karşılaşıyor olmak, birisi hakkında fikir edinmek adına yetersiz. Hele ki bu coşkulu kalabalık ve gürültü insanı boğuyor, gerçekten odaklanmayı güç kılıyor. Böyle bir yerde bir kadın ve bir erkeğin birbirlerine hisleri hakkında emin olabilmeleri adına bu denli mesafeli olmaları zaman kaybıdır. En azından ben böyle düşünüyorum." dedim ve ekledim:

"Charles, apaçık Miss Bennet'ı beğeniyor ve bunu belli etmekten çekinmiyor. Duyguları konusunda net ve çaresizce bir işaret bekliyor. Miss Bennet ise ağırbaşlı ve asil tavırları ile yetiştiği bu münasebetsiz toplumun dedikodu malzemesi olmamaya çaba sarf ediyor; elbet haklı olarak. Lakin bu, Charles'ın ümitlerini kırmak üzere. Zira Charles, bizim aksimize şu anda bu tabloyu iyi gözlemleyemez, duyguları çok yoğun."

İç çekti Miss Bingley ve "Çok doğru konuşuyorsunuz, Mr. Darcy," dedi. "Ama görmezden geldiğiniz şeyler var: Daha birbirlerini tanıyalı on beş gün oluyor. Burada, Meryton'da, dört kez dans ettiler; bir sabah Netherfield Malikânesi'nde karşılaştılar ve o zamandan bu yana dört kez akşam yemeğinde bir arada bulundular. Bu, birine güvenip hislerini belli etmek adına yeterli bir süre midir sizce?"

"Beni yanlış anladınız," diye ikaz ettim. "Demeye çalıştığım bu değildi. Elbette iki insanın fıtrat farklılıkları ve bir arada bulunma süreleri de önem arz ediyor. Ancak benim dikkatinizi çekmek istediğim husus, hanımefendinin ilgisizliğidir. Charles, temel özelliklerinden bahsederek kendisini tanıtıyor ki bunda bir abartı bulunmuyor, lakin Miss Bennet hakkında gerçekten yakalayabildiği tek ipucunun iyi bir dinleyici olduğu acı verici bir gerçek. Miss Bennet aile üyelerini tanıştırmaktan ya da Meryton'dan bahsetmekten öteye gitmedi. Bu, herhangi birini tanımaya ilgisizlik değil de nedir? Şayet bir insan biriyle ilgileniyorsa ya da bir sohbet başlıyorsa, bu iki kişi tarafından adil bir katılım ile sağlanmalı. Ben, açıkçası saçma detaylar hakkında dahi olsa görüşlerini dile getirmeyen birinin ne kadar samimi olduğunu sorgularım."

"İyi bir dinleyici olmanın dezavantajları olabileceğini hiç düşünmemiştim," dedi Miss Bingley ve güldü. "Mevzulara karşı çok farklı bir pencereden bakıyorsunuz. Hoşuma gidiyor."

"Farklı bir pencereden bakmıyorum, sizin baktığınız pencerede manzaranın yanı sıra çerçeve üzerindeki detayları da değerlendirmeye tabii tutuyorum," diye düzelttim ve sonra gözlerim, bir anda uzak bir köşeden beni izleyen Miss Elizabeth'e kaydı.