♔İLK KİTAP TAMAMLANDI!♔
...
❝ Vazgeçmek cesaret değildi, kaybetmekti.❞
Peki ya onu, daha önce görüp aşık olduktan sonra altı, yıl boyunca karşılık alamayıp onu beklerken sıkıntıdan onun beni sevmesini beklerken ona mesaj atıp yanlışlıkla onun bir ka...
Çocukken yapamadıklarımın acısı vardı üzerimde.Ama hâlâ yapmak istiyor muyum belli değildi çünkü bazılarını yapmıştım.
Mesela Kartal'ı öpmek gibi. Ve evet, Kartal'ı çocukluktan beridir seviyorum.
Benim aşkım üç günlük değildi. Ben İlayda gibi Kartal'ı sevmedim, sevmem de. O çıkarları için seviyordu. Ben ise kalbimle onu seviyordum.
Ondan vazgeçmem imkansız gibi bir şeydi.
Bana vazgeç denen arkadaşlarım çok olmuştu ama ben yine kalbimi dinlemeyip onun peşinden gitmiştim. İyi ki de gitmiştim.
O benim karanlığımdı ama aynı zamanda benim aydınlığımdı da.O... Benim herşeyimdi.
Ondan ayrıldığında Diyar çatık kaşlarla bize bakıyordu.Ama gözlerinde nefret yoktu. Gözlerindeki öfke bana yönelik değildi geçmişime yönelikti.
Aslında öfkelenmekte haklıydı. Doğru dürüst bir çocukluğum bile olamamıştı.
Derin bir nefes aldım. Nedenini bilmediğim bir hâlde gözlerim acımaya başlamıştı.
(Benim de gözlerim acıyor. Çünkü gözlük takmadan ekrana , bir yere bakıyorum.)
Ellerimle gözlerimi ovuşturdum. Kartal beni izlerken yanıma yaklaştı. "Gözlerin mi acıyor?" diye mırıldandı. Nihayet ellerimi gözlerimden çekerek ona baktım. Endişeliydi.
Başımı olumlu anlamda aşağı yukarı salladım. "Çok acımıyor," dedim ona bulanık gözlerle bakarken.Gözlerim yemin ederim ki, çok acıyordu!
Acıdan dolayı gözlerimden yaş gelmeye başlamıştı. Yüzünü yüzüme yaklaştırarak gözlerime üflediğinde az da olsa rahatlamıştım.
Gözlerim dolunca çocukluktan beridir hep acıyordu ve çocukluktan beridir Kartal acımı dindiriyordu.
Gülümsedim. Gözlerimin acısı geçince Kartal, artık gözlerime üflemeyi bırakmıştı.
Diyar karşımızdaki koltuğa oturunca gözlerini benden ayırmıyor, sürekli bir şeyi kendi zihninde sorguluyordu.
"Liva," dediğinde ona baktım. Boğazını temizleyerek konuşmaya devam etti. "Annen ve baban nerde? Hâlâ yaşıyor mu o?"
Artık gözyaşlarım sınırlarını aşıyor, artık gözlerim acımıyor, nefretle dolup taşıyordu.
Başımı olumsuz anlamda iki yana salladım."Hayır.Öldüler." Gözleri kısılırken bakışları bir süreliğini dalgınlaştı, büyük bir sessizliğe gömüldü.
"Neden öldüler?"
Kartal öldürdü! diyemedim, sadece kalbimdeki büyük acının nasıl da çoğaldığını ve canımı yaktığını hissettim.
Ona cevap vermediğimde söylemek istemediğimi anladı ve konuyu kapattı. Eğer bir şeyi söylemek istemiyorsam susmam en iyisiydi.
Kartal yanımdan ayrılıp ayağa kalkarken yanımda oturduğu için duraksadım ama belli etmemeye çalıştım.
Kartal gittiğinde Diyar'la baş başa kalmıştık. Ne o bana bakıyordu ne de ben ona bakıyordum.
Gözlerimi yavaşça kapattıktan sonra odada olan sessizliği dinledim. Kötü bir şey olduğunda da hep etraf garip bir şekilde sessizleşirdi. Ben sessizliği sevdiğim kadar nefret te ederdim.
Sessizlik hem kötülüğü hem de bir melodiyi anımsatırdı benim için. İşte bu yüzden nefret ediyordum, sessizlikten ama bir yandan da güzeldi.
Sessizlik benim çelişkimdi.
Sıkıldığım için gözlerimi araladığımda Kartal'ın hâlâ gelmediğini ve Diyar'ın kendisine televizyondan korku filmi açtığını gördüm. Korku ile ilgili şeyleri seviyor olmalıydı.
Onunla beraber korku filmini izlerken konunun çok farklı bir yere gittiğini anlamam uzun sürmüştü. Çünkü filmin içine dalmıştım, resmen.
Konusu, bir kaza sonucu ikiz çocuklarından bir çocuğunu kaybeden bir aileyi anlatıyordu. Bir çocuğunu kaybeden anne için zor günler geçerken hâlâ hayatta olan ikiz çocuk, garip hareketler sergiliyor. Ölen ikiz gibi davranıyordu.
(Konuyu ben uydurdum.💅)
Filme dalıp giderken aniden telefonumun titremesiyle yerimde sıçradım.
Korkmuştum, kabul ediyorum. Korku filmi açıkken korkmamak mümkün müydü?
Gelen bildirime bakarken kaşlarım çatıldı. Yine o mesajından gelmişti.
054***: Acı çekmeyi seviyor musun, Liva?
054***: Ben seviyorum.
Banane.
054****: İşte bu yüzden sende acı çekeceksin.
054***: Kalbinin olduğu yerde şiddetli bir acı hissettiğinde şaşırma.
Söylediklerini okurken tıpkı söylediği gibi kalbimin üzerinde büyük bir acı hissettim.
Sonrası ise karanlıktı.
❤️🔥
Merhaba, ilham Perilerim!
Bu bölümü nasıl buldunuz?
Sizce Liva ölecek mi?
Elim yandı, kötüyüm. Canım az da olsa yanıyor ve hiç bölüm yazma hevesim yok.
Bu arada gururla söylemek istiyorum, final olmasına birkaç bölüm kaldı!
