Νίκη
Κοιτούσα με αγωνία κάθε αυτοκίνητο και ταξί που σταματούσε μπροστά μας. Είχαμε μόλις βγάλει τα εισιτήρια μας και περιμέναμε την Φανή και τον Αλέξανδρο να έρθουν. Ήλπιζα δηλαδή πως μαζί με την Φανή θα ερχόταν και ο Αλέξανδρος. Ο Γιάννης είπε πως δεν είχε ιδέα και η αδερφή του μας άφησε στο παραδόθηκε όταν την ρωτήσαμε αν έρχεται μόνη.
«Νίκη...» ένιωσα το χέρι της Λίζας στον ώμο μου.
«Θα έρθει.» της είπα με ψεύτικη σιγουριά εγώ.
Η καρδιά μου έτρεμε, όμως η λογική μου υπενθύμιζε πως δεν θα μου το έκανε ποτέ αυτό. Μπορεί να ήταν νευριασμένος όλες αυτές τις ημέρες, αλλά δεν θα με άφηνε να τον περιμένω στο λιμάνι ενώ είχαμε κανονίσει μαζί διακοπές. Θα το συζητούσαμε. Και θα το ξεπερνούσαμε όπως κάθε άλλη δυσκολία.
«Το ελπίζω Νίκη μου.»
Της χαμογέλασα.
Ο Αλέξανδρος θα ερχόταν. Με αγαπούσε.
«Πόσες ημέρες έχετε να μιλήσετε;» αναρωτήθηκε η Μελίνα.
Ανασήκωσα τους ώμους μου. Δεν τις μετρούσα. Εάν το έκανα θα με έπιανε κατάθλιψη. «Τρεις ή τέσσερις;»
Όχι πως δεν έμπαινα κάθε τρεις και λίγο να δω αν μου έστειλε κάτι.
Αλλά τίποτα.
Σιωπή.
Γιατί έτσι; Μπορούσα να φανταστώ το γιατί δηλαδή, όμως μου έκανε εντύπωση. Δεν ήμουν συνηθισμένη στην σιωπή του ακόμα και αν υπήρχαν καυγάδες ή εντάσεις μεταξύ μας. Το ένστικτο μου έλεγε πως αυτή τη φορά είχε συμβεί κάτι, κάτι που αγνοούσα και προφανώς εάν δεν το μοιραζόταν μαζί μου δε θα το μάθαινα και ποτέ.
«Και περιμένεις πως θα έρθει;»
«Μελίνα!» η Λίζα την αγριοκοίταξε.
Της ήμουν ευγνώμων, αλλά ειλικρινά δε με πείραζε. Βαθιά μέσα μου ίσως και να το περίμενα. Όσο και να με αγαπούσε, γιατί ήμουν σίγουρη πως το έκανε, ίσως τον λύγισε ο εγωισμός του και ο θυμός του. Άνθρωπος ήταν στη τελική. Δεν είχε δικαίωμα στα λάθη;
Η Μελίνα ανασήκωσε τους ώμους της. «Τι; Απλώς λέω την αλήθεια.»
«Ο Αλέξανδρος θα έρθει.» πετάχτηκε ο Γιάννης.
«Αλήθεια;» κρεμάστηκα απο τα χείλη του. Πού το ήξερε; Αφού... αφού πριν...
«Ναι είναι πολύ φλώρος για να το κάνει αυτό.»
VOCÊ ESTÁ LENDO
Falling Hearts
Romance«Έλαμπες σαν τον ήλιο, Άρη. Έλαμπες και το φως σου ήταν τόσο εκτυφλωτικό που δεν υπήρχα. Δεν με ένοιαζε όμως. Δε με ένοιαζε που δεν με έβλεπε ο υπόλοιπος κόσμος, μου αρκούσε που με έβλεπες εσύ. Και έπειτα... έπειτα συνέδρια, χρήματα, συμβόλαια και ρ...
