Σε αυτό το κεφάλαιο, θέλω να θυμηθείτε τα γεγονότα της Πάρου. Ειδικά κάποιες συζητήσεις που έγιναν.
Νίκη
«Μην πάρεις το κανονικό, πάρε το express να έρθεις νωρίτερα.»
Σταθεροποίησα το κινητό μου ανάμεσα στον πάγκο της κουζίνας και το ρολό χαρτί και άνοιξα το ντουλάπι για να βρω ένα καθαρό πιάτο. Η μητέρα μου δεν μπορούσε να με δει, αλλά εγώ την έβλεπα. Τσέκαρα διαρκώς την κάμερα να δω αν ήταν όντως κλειστή. Είχα το άγχος πως δια μαγείας ίσως ανοίξει και η μητέρα μου αντικρίσει το χάος στην κουζίνα.
Δεν θα το ενέκρινε ποτέ. Ούτε τα πιάτα στον νεροχύτη, ούτε τις κατσαρόλες άπλυτες-όχι πως είχα και πολλές-ούτε τα τετράδια σκόρπια στο τραπέζι της κουζίνας.
«Δεν έχει και σπουδαία διαφορά. Άλλωστε με βολεύει και η ώρα.» είπα ψέματα εγώ.
Θα ήταν η πρώτη φορά που πήγαινα στην Αθήνα. Είχε περάσει σχεδόν ενάμιση μήνας και ένιωθα λες και ήταν πολύ περισσότερο. Η ζωή μου στην Πάτρα είχε πλέον μια ροή, αν και ανιαρή. Σχολή, καφές με τα παιδιά, σπίτι, διάβασμα... δεν υπήρχε τίποτα που να μου δώσει ενθουσιασμό. Είχα κάνει την υπέρβαση και είχα πάει τρεις φορές στο Sinner, αλλά δεν το θεωρούσα διασκέδαση. Η φοιτητική ζωή που όλοι μου ορκίζονταν πως θα ζήσω προς το παρόν ήταν βαρετή.
«Τέλος πάντων. Έφαγες σήμερα;»
Στο μόνο πράγμα που ταιριάζαμε εγώ και η μητέρα μου ήταν στο φαγητό.
Η μόνη ώρα που δεν υπήρχε γκρίνια. Το αγαπημένο μας ήταν σούσι και φυσικά μακαρόνια. Τορτελίνια με σάλτσα Ναπολιτάνα και βασιλικό.
«Το μεσημέρι δεν πρόλαβα, αλλά-»
«Τι εννοείς δεν πρόλαβες;» ήρθε πιο κοντά στην οθόνη. «Νίκη, αν δεν τρως σωστά δεν θα μπορείς να αποδώσεις και στην σχολή σου. Ένας οργανισμός που δεν τρέφεται δεν μπορεί και να σκεφτεί, να λειτουργήσει σωστά.»
Χαμογέλασα. Η μητέρα μου με νοιαζόταν με πολύ λάθος τρόπο. «Κάνεις λες και σου είπα πως έμεινα νηστική μέρες. Να, τώρα φτιάχνω μακαρόνια μην ανησυχείς.»
Δεν σχολίασα καν την απόδοση μου στην σχολή. Ναι μεν φοιτούσα μόλις έναν μήνα και έντεκα ημέρες, αλλά ένιωθα πως τα πήγαινα απαίσια. Βασικά δεν είχα κανένα κίνητρο να πάω στις διαλέξεις πέρα απο τα παιδιά και την σκέψη πως αν δεν πάω δεν θα περάσω ποτέ την εξεταστική. Κατά τα άλλα δεν είχα όρεξη να διαβάσω. Δεν είχα όρεξη να ασχοληθώ με τίποτα σε αυτό το πανεπιστήμιο.
ESTÁS LEYENDO
Falling Hearts
Romance«Έλαμπες σαν τον ήλιο, Άρη. Έλαμπες και το φως σου ήταν τόσο εκτυφλωτικό που δεν υπήρχα. Δεν με ένοιαζε όμως. Δε με ένοιαζε που δεν με έβλεπε ο υπόλοιπος κόσμος, μου αρκούσε που με έβλεπες εσύ. Και έπειτα... έπειτα συνέδρια, χρήματα, συμβόλαια και ρ...
