Νίκη
<<Πρόσεχε στη θάλασσα>>
<<Ναι μαμά>>
<<Και μην απομακρύνεσαι απο τα παιδιά>>
<<Ποτέ>>
«Δεν θα βουτήξεις;» ο Αλέξανδρος τράβηξε το κινητό απο τα χέρια μου. Ήταν βρεγμένος, με αποτέλεσμα να γεμίσει νερά ολόκληρη την ξαπλώστρα.
«Πήγες να βρέξεις το κινητό μου.»
«Εσένα ήταν το νόημα.» ζούληξε το πρόσωπο μου τραβώντας με παράλληλα στην αγκαλιά του. «Μην με αφήνεις μόνο μου κορίτσι μου. Ήρθα σε αυτό το νησί μόνο και μόνο για χάρη σου.»
«Ψέμα.»
«Όχι, αλήθεια λέω. Τι να κάνω κάπου μακριά σου;»
Οι λέξεις ξεγλίστρησαν πριν τις καλοσκεφτώ. «Τότε γιατί δεν μου μιλούσες τόσες ημέρες;»
Ήμασταν αρκετά κοντά για να προσέξω την διαστολή στις κόρες των ματιών του. Ο Αλέξανδρος έσφιξε το σαγόνι του καθώς επεξεργαζόταν προσεχτικά την απάντηση του. Είχαμε μιλήσει το προηγούμενο βράδυ, αλλά όχι όσο θα ήθελα και σίγουρα δεν είπαμε αυτά που ήθελα. Βέβαια, δεν ήταν και η κατάλληλη στιγμή και πώς να τον ρώταγα περισσότερα όταν όλο το βράδυ ήταν τόσο προστατευτικός μαζί μου; Θα το χαλούσα ακριβώς όπως όλες τις υπόλοιπες στιγμές μας.
«Σε αγαπάω.»
«Αυτό δεν είναι απάντηση.»
«Το ξέρω. Είναι όμως αυτό που νιώθω. Μπορεί να ήμουν απογοητευμένος και εκνευρισμένος μαζί σου και να φέρθηκα ειλικρινά σαν μαλάκας, αλλά κάτω απο κάθε αρνητικό συναίσθημα υπάρχει μόνο η αγάπη μου για εσένα.» όσο μιλούσε με κοίταζε στα μάτια, ενώ παράλληλα χάιδευε απαλά το μάγουλο μου. Ήταν ειλικρινής. Τουλάχιστον αυτό ένιωθα εγώ.
«Οκευ, ας τα πούμε τα υπόλοιπα στην Αθήνα. Δεν υπάρχει νόημα να χαλάμε τις διακοπές μας άλλο.»
«Με αγαπάς και εσύ όμως. Έτσι δεν είναι;»
Γούρλωσα τα μάτια μου. Αλήθεια τώρα; Αλήθεια, μετά απο αυτούς τους μήνες που ήμασταν μαζί και όλους εκείνους που τρωγόμασταν με τα μάτια μας όποτε βρισκόμασταν στον ίδιο χώρο, τα αγγίγματα, τα κλάματα, μετά απο όλα αυτά αμφέβαλλε για την αγάπη μου;
«Με όλη μου την καρδιά, αγόρι μου.» τόνισα τις τελευταίες λέξεις ακριβώς όπως τόνιζε εκείνος το κορίτσι μου.
CZYTASZ
Falling Hearts
Romans«Έλαμπες σαν τον ήλιο, Άρη. Έλαμπες και το φως σου ήταν τόσο εκτυφλωτικό που δεν υπήρχα. Δεν με ένοιαζε όμως. Δε με ένοιαζε που δεν με έβλεπε ο υπόλοιπος κόσμος, μου αρκούσε που με έβλεπες εσύ. Και έπειτα... έπειτα συνέδρια, χρήματα, συμβόλαια και ρ...
