𝗘𝗩𝗥𝗘𝗡𝗟𝗘𝗥𝗶𝗡 𝗙𝗘𝗟𝗔𝗞𝗘𝗧𝗶 [𝗙𝗮𝗻𝘁𝗮𝘀𝘁𝗶𝗸]

ONDÖRDÜNCÜ BÖLÜM

Ama bu sözleri söylerken, gözlerinin içindeki acı görünmez değildi. Kahkahasının ardına saklanmaya çalıştığı kırılganlık, Melek’in bile fark edebileceği kadar belirgindi. Omuzlarını dik tutsa da, derin bir nefes alırken ciğerlerindeki ağırlığı hissedebiliyordu.

Melek geri çekilip kollarını bağladı, ona tepeden baktı. “Dalga geçmeye devam et. Yüzüne taktığın o sahte maskenin arkasında ne olduğunu görebiliyorum. Zavallı, kırık, değersiz biri. Bunu saklamaya çalışmanın bir anlamı yok.”

Adamın gülümsemesi, bu kez daha zoraki bir hal aldı. “Değersiz biri olmak bazen o kadar da kötü değildir, biliyor musun? Beklentileri düşük tutunca hayal kırıklıkları daha az oluyor.”o kadar doğru ki. Allah için Bi yapabilsem. Hayal kurmak bazen en büyük lütuf şükür sebebi. Bazense tövbe yani en büyük ceza diyebilirim. Tövbe estağfurullah ya.

Melek, onun alaycı sözlerine karşılık bir şey söylemedi, yalnızca nefret dolu bakışlarını onun üzerinde gezdirdi. Adam, bu sessizliği hissetti, kelimelerinin duvara çarparak yere düşüşünü izliyormuş gibi hissetti. İçindeki incinmişlik büyüyor, ama yüzündeki maskeyi indirmemek için daha çok çaba harcıyordu. Çünkü Melek’in gözünde daha da küçülmek, dayanamayacağı bir şeydi.

Melek’in sesi odanın soğukluğunu keskin bir bıçak gibi doldurdu, her kelimesi zehir doluydu. “Sen kimsin, ha? Bu dünyada hiçbir şey olmayan, hiçbir yere ait olmayan bir zavallısın! Kendine bile bir faydan yokken buraya gelip bana neyi kanıtlamaya çalışıyorsun? Var olmadığını mı? Çünkü, inan bana, bunu zaten çok iyi biliyorum!” ne çok zavallı demişim adama.

^_^

👀Ah şu kimsesizler olayı..! 👀

Rica ederim bana kızmayın bölüm kısa tutulmalı.
(şahsi fikrim)

Seni seviyorum okurum Allaha emanet ettim.

Sevgiyle kal. (Allah sevgisiyle.)

Yıldızı da varlığın gibi parlatır mısın?

💙💙

"Üstüne alınma felaketim sen değilsin.
EVRENLER FELAKETİM"