ក្មេងទាំងពីរបានសម្រាកដើរលេងចំនួនមួយសប្ដាហ៍ មុនពេលចូលរៀនជាផ្លូវការនៅសាលារៀនអន្តរជាតិមួយកន្លែងហើយពួកគេក៏ត្រូវមានឈ្មោះផ្លូវការជាភាសាអុីតាលីម្នាក់មួយផងដែរសម្រាប់ការចូលរៀន ។
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
St George's British International School
រូបភាពនេះគឺជាសាលារៀនដែលក្មេងទាំងពីររៀន ហើយមុនចូលរៀនពួកគេក៏បានប្ដូរឈ្មោះដូចគ្នាសម្រាប់រៀន គឺហូសុ៊កឈ្មោះរបស់គេគឺ ហេនរី ជុង(Henry Jung) ចំណែកស៊ុងវ៉ុងវិញឈ្មោះរបស់គេគឺ សេនឌ្រូ ជុង(Sandro Jung) សុ៊ងវ៉ុងបានប្រើត្រកូលជុង គឺដោយសារតែគេគ្មាននាមត្រកូលដូច្នេះទើបគេត្រូវប្រើត្រកូលជុង ។
នៅថ្ងៃចូលរៀនដំបូង សាលារៀនរបស់ពួកគេគឺចូលរៀននៅម៉ោងប្រាំបីព្រឹកដូច្នេះហើយពួកគេទាំងពីរមិនបាច់ប្រញាប់ងើបលឿនពេកនោះទេ ពេលមកដល់ថ្នាក់រៀន ហូសុ៊កនិងស៊ុងវ៉ុងគឺបានតុអង្គុយជិតគ្នាម្នាក់អង្គុយមុខនិងម្នាក់អង្គុយក្រោយ ។
<<សួស្ដី! អ្នកទាំងពីរជាសិស្សថ្មីមែនទេ?>> មកដល់ថ្នាក់ភ្លាមក៏មានសិស្សស្រីម្នាក់មករាក់ទាក់ជាមួយពួកគេទាំងពីរដោយប្រើប្រាស់ភាសាអង់គ្លេសព្រោះនេះជាសាលាអន្តរជាតិ ។
<<ត្រូវហើយ ពួកយើងទាំងពីរជាសិស្សថ្មី!>> ហូសុ៊កក៏រាក់ទាក់ទៅកាន់ក្មេងនោះវិញ ទាំងនិយាយផងកាយវិការផង ព្រោះគេមិនទាន់ស្ទាត់ក្នុងការប្រើភាសាផ្សេងក្រៅពីភាសាកំណើត ។
<<អូ! រីករាយណាស់ដែលបានស្គាល់គ្នា! តើអ្នកទាំងពីរឈ្មោះអ្វីដែរ?>>
<<ខ្ញុំឈ្មោះហេនរី ជុង>> ហូស៊ុកឆ្លើយទាំងរដាក់រដុបព្រោះមិនទម្លាប់នឹងឈ្មោះថ្មី ហើយឈ្មោះបរទេសគេត្រូវដាក់នាមត្រកូលនៅក្រោយឈ្មោះ ។
<<សេនឌ្រូ ជុង!>> មនុស្សប្រុសអៀនច្រើនស៊ុងវ៉ុងគឺនៅតែជាស៊ុងវ៉ុង ។
<<ខ្ញុំឈ្មោះបេលឡា ហេស៍>> ពួកគេទាំងបីក៏បានស្គាល់គ្នា និងបាននិយាយលេងជាមួយគ្នាមួយសន្ទុះធំ បន្ទាប់មកកណ្តឹងក៏បានរោទិ៍ដែលបញ្ជាក់ប្រាប់ថាដល់ពេលចូលរៀនហើយ ក្នុងថ្នាក់សិស្សមានប្រហែលដប់ប្រាំដល់ម្ភៃនាក់ប៉ុណ្ណោះព្រោះគ្រូៗនិងអាចយកចិត្តទុកដាក់បង្រៀនសិស្សឱ្យបានកាន់តែល្អ ពួកគេបានចំណាយពេលរៀនយ៉ាងយូរ រហូតដល់ម៉ោងដប់ពីរថ្ងៃត្រង់ មានពេលមួយម៉ោងសម្រាប់ញុាំអាហារថ្ងៃត្រង់ ហូសុ៊កនិងស៊ុងវ៉ុងក៏បានមកញុាំអាហារថ្ងៃត្រង់ជាមួយគ្នាផងដែរ ។
<<យ៉ាងម៉េចពិបាកទេ?>> អង្គុយចុះភ្លាមគេក៏បានសួរទៅកាន់ស៊ុងវ៉ុងភ្លាម ។
<<ច្បាស់ជាពិបាកហើយព្រោះអីភាសារបស់យើងនៅមិនទាន់ល្អទេ!>>
<<យើងឆ្ងល់ថាពេលនេះស៊ូយ៉ុននៅឯណាទៅ?>>
<<មួយម៉ាត់ស៊ូយ៉ុនពីរម៉ាត់ស៊ូយ៉ុន ឯងស្រឡាញ់នាងក៏យ៉ាងម៉េច?>> ឃើញហូសុ៊ករឮកពីស៊ូយ៉ុនញឹកពេកស៊ុងវ៉ុងក៏សួរទៅគេតាមត្រង់តែម្ដង ។ នៅពេលគេចាប់ចំណុចបានបែបនេះគេក៏ស្ងាត់មិននិយាយអ្វីទៀតនោះទេ ពួកគេក៏បានញុាំអាហារថ្ងៃត្រង់រួច នៅសល់ពេលក៏បានយកសៀវភៅមកអានរហូតដល់ម៉ោងមួយរសៀលដែលជាម៉ោងចូលរៀនពេលរសៀល ពួកគេទាំងពីរនាក់ពិតខំរៀនខ្លាំងមែនទែនរហូតដល់ម៉ោងបីរសៀលទើបដល់ម៉ោងចេញទៅផ្ទះ ដោយពួកគេទាំងពីរនាក់ត្រូវធ្វើដំណើរទៅផ្ទះដោយខ្លួនឯងណាមួយផ្ទះរបស់ពួកគេគឺនៅជិតសាលារៀនផងនោះទើបងាយស្រួលមិនសូវហត់ខ្លាំង ។
YOU ARE READING
ម្ចាស់ចិញ្ចៀនគូរ
Romance[Couple Ring] ក្មេងប្រុសម្នាក់ដែលមានសំណាងត្រូវបានសេដ្ឋីចិត្តល្អយកទៅចិញ្ចឹមមើលថែយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ដូចកូនបង្កើត ថែមទាំងបញ្ជូនគេឱ្យទៅរៀននៅបរទេសទៀតផង ប៉ុន្តែគេនៅតែមិនអាចបំភ្លេចស្នេហាដំបូងរបស់គេដែលបានបាត់ខ្លួនអស់ជាច្រើនឆ្នាំបានដដែល ទើបសម្រចចិត្តតាមរកនាងត...
