Onur Parimli: Hem neden son model arabanızı bir mahalle tamircisine yaptırmak istiyorsunuz? Eminim ki işinde benden daha usta kişiler vardır.
Bilinmeyen Numara: Ay iş konusunda senden iyiler mi bilmem ama sen kadar yakışıklı değiller
#1 Düşman - 24...
Satır arası yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın. Keyifli okumalar! 💘
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
💌
Uzun bir aradan sonra "Hissederim." Derin bir nefes aldım. "Hatta hissediyorum." Kafasını boynuma gömdü ve derin bir nefes aldı. Gülümsedim.
"Ne yapıyorsunuz burada?!" Diye bağıran sesle irkildim.
Onur'dan ayrılıp sesin geldiği yöne baktığım da bize sinirle bakan bir teyze gördüm. İki eli belindeydi, kaşlarını çatmış bize bakıyordu.
"Bir şey yapmıyoruz teyze, ne yapabiliriz?" Dedi Onur kaşlarını çatarak. Bu olayı yaşamadım demem artık, bir teyzeden azar işitiyoruk. Üstelik yaptığımız bir şey de yoktu, sarılıyorduk.
"Ayıp değil mi yaptığınız? Gidin kendi evinizde yapın ne yapacaksanız! Çocuklarımız var burada! Ayıp!" Diye bağırmaya devam etti. Onun sesi yüzünden artık herkes bize bakıyordu. Onur'un kolundan tutup çekiştirdim. Bakışları beni bulurken teyze hâlâ kendi kendine bağırıyordu.
Dayanamayıp teyze baktım. "Ya teyze sus Allah Aşkına ya! Sanki şey yapmışız gibi konuşuyorsun tövbe ya. Gidiyoruz işte!" Dedim kaşlarımı çatarak.
Onur ve teyze bana hayretle bakarken sinirle Onur'un kolundan tutup yürümeye başladım. Onur'da bana ayak uydurmaya başladı. Parktan uzaklaştığımızda derin bir nefes aldım. Az önce ne yaşadığımızı hâlâ idrak etmiş değildim. Resmen bir teyze tarafından azarlanmıştık ve üstelik bir şey de yapmıyorduk.
"Bu teyzelerde her yerden çıkıyorlar." Dedim sinirle.
"Radar gibiler." Dedi Onur gülerek.
"Cidden." Dedim bende ona katılarak.
Kaldırımda yan yana yürüyorduk. Onun elleri cebinde rahatça gidiyordu ama ben asla rahat değildim. Hâlâ üzerimde ki gerginliği atamamıştım. Gerginlikten avuç içlerim terlemişti, çaktırmadan pantolona sildim. Bundan sonra ne olacağını bilmiyordum.
Dudaklarımı aralayıp konuşmadan önce iç çektim. Bakışlarım onu buldu. "Şey.." dedim utanarak. Bütün konuyu ben mi açmak zorundaydım? Birazcık da o konuşsa hiç fena olmazdı. "Aramızda olanlar.." Elimi saçlarımı attığım sırada devam ettim. "Kimseye söylemesek olur mu?" Diye sormamla adımları yavaşladı ve ardından durdu.
Vücudunu bana döndürdüğünde bende durdum ve başımı kaldırıp gözlerinin içerisine baktım ama bu çok kısa sürdü çünkü utandığım için başımı eğdim. Elini çeneme atıp başımı hafif kaldırdığın da bakışlarımız tekrar buluştu.
"Aybars'ın şimdi öğrenmesini istemiyorum. Öğrense nasıl tepki verir bilmiyorum.." Diye devam ediyordum ki sözümü kesti.
"Tamam, sen nasil istiyorsan öyle olsun. Benim için fark etmez ama yine de söylemekte gecikmeyelim." Diye sözünü tamamladığın da gülümsedim ve başımı salladım.
