Gözlerimi açtığımda sırtımdaki yaralardan dolayı gözlerimden yaşlar süzüldü. Hayvan herif hiçbir şey yapmamama rağmen sırtıma kemerle vurmuştu hemde bir çok kez . Canım çok acıyordu.
Yalvarmama rağmen bir darbesi diğer darbesine göre daha hızlıydı. Hemde defalarca aynı şekilde vurmuştu .Beni , babamdan koruyacak kişinin o olduğunu düşünmüştüm . Ama beni korumak yerine acı çektirmişti.
İçimden Barbarosa karşı küfürler savururken kapımın açılma sesini duydum. Vücudumu kımıldatamadığım için görüş acıma girmesini bekledim.
"İyimisin Kayla."
Nasıl olduğumu soran Roberte baktım. Sence nasılım Robert?
Ama sorusuna cevap vermedim sadece sustum.
" kusura bakma yetişemedim."
Dediğinde kafamı diğer tarafa çevirdim. Ne Barbaros nede Robert hiçbiri umrumda değildi . İyileştikten sonrada burdan kaçmayı düşünüyordum.
" keşke sana gerçekleri anlatabilsem ."
" ne diyorsun anlamıyorum ama sizden kurtulmak istiyorum hemde hemen ."
"Üzgünüm Kayla bunu bende istemezdim . Ama Barbaros beni dinlemiyor."
"İkinizde cehenneme gidin duydunmu beni Robert. Çık dışarı ne seni nede onu görmek istemiyorum."
"Zamanı geldiğinde barbaros herşeyi anlatacak sana Kayla ."
"İstemiyorum anlatmasın sadece beni bıraksın."
Dediğimde Robert ayağa kalkıp odadan gitti . Ne saçmalıyordu hiçbir fikrim dahi yoktu . Ama ikisinden kurtulmam şarttı.
Saat kaçtı bilmiyorum ama kahvaltı dahi yapmamıştım. Ve hâliyle açıkmıştım. İnsan bir düğme falan koyardı . Kemerle dövdüğü yetmiyor bide açlıktan öldürmeye çalışıyordu. Ama beklemekten başka çarem yoktu kendim kalkamazdım . Bir kere daha Barbarosa içimden küfürler savurdum.
Neyseki fazla vakit geçmeden biri odama yemek getirmişti. Şuan küçük çocuklar gibi sevinmiş ve gülümsemişdim. Odama gelen kişiyi görmemle yüzümdeki gülümseme soldu.
" aç mısın?."
Dediğinde sustum çünkü onunla konuşmak dahi istemiyordum.
"Eğer cevap vermezsen yemeği geri götürürüm."
"Açım."
"Güzel."
Diyip sağ tarafımdaki koltuğa oturdu . Tepsiden kaşığı alıp mercimek çorbasına daldırdı . O çorbayı karıştırdıkca ağzımın suları akıyordu. Kaşığı son kez tabakta döndürüp bana doğru uzattı. Onun elinden yemek istemesem de açlıktan ölmeye de razı değildim.
"Ben özür dilerim bir an kendime hakim olamadım."
Dediğinde dik dik suratına baktım. Gerçekten mi beni bu hale sokup birde pişman mı olmuştu. Şuan ayakta olsaydım benden tokatı yerdi ama dua etsin acıdan ayağa kalkamıyorum.
"Doydum ."
Çorbayı yarılamış ve pilav üstü eti de bitirmiştim. Yanında da ayran çok güzel gitmişti. Ama Barbaros bana yedirdiği için keyif aldığımı ona belli etmemiştim. Bide özür diliyordu. Aptal .
Ayağa kalkıp tepsiyi götüreceği zaman durdu ve bana döndü .
"Akşam yemeğine ne istersin?."
"Yine sen getirceksen akşam yemeği yemek istemiyorum."
Dediğimde yüzüme baktı.
"Tamam ."
Diyip odadan çıkıp gitti . umarım Robert bana yemek getirirdi. Çünkü bu durumda aç kalmak istemiyordum. Derin bir iç çekip dinlenmek için gözlerimi kapattım.
