Gözlerimi sakince açtım ve sabah olduğunun farkına vardım . Havalarda zaman geçtikçe soğumaya başlamıştı. Evde soğukluğu hissetmesem de camdan dışarıya baktığımda ağaçtan dökülen yapraklar , renk değiştirmiş halleri ve bazı günler yağan yağmurlar bana soğuğu hissettiriyordu.
Kapının gıcırtı sesiyle bakışlarımı kapıya doğru yönelttim.
"Günaydın güzel karıcım."
"Günaydın aşkım."
Dediğimde barbaros yanıma gelip anlımdan öptü .
"Benim güzel karım ve güzel kızım nasıllar."
"İyiyiz aşkım hemde hiç olmadığı kadar."
"Kahvaltıyı buraya getircektim ama sonra vazgeçip masaya koydum . İstersen buraya getireyim."
"Yok aşkım gerek yok biraz hareket etsem iyi olur neredeyse son aylarimda sayılırım."
Dedikten sorna Barbaros'un telefonu çalmaya başladı. Hiçbir tepki vermeden ve sanki telefonu çalmıyormuş gibi davranarak beni yataktan kaldırmaya çalışıyordu.
"Aşkım telefonun çalıyor."
"Önemli bir şey değil güzelim hadi inelim kahvaltıya."
Diyerek beni geçiştirdi. Bende daha fazla konuşmadan aşağı kata inmek icn ayağa kalktım . Bu dünyanın en garip ve en güzel hissi olabilirdi. Karnımda bir can taşıyordum hemde bu can Barbarosdandı. Artık kafayı takarcasına ve deli gibi düşünmeden devam ediyordum. Artık eski Kayla yoktu .
Aşağı kata indiğimizde gözlerim tek bir noktada kaldı ve aynı şekil vücudumda. Şaşkınlıktan öylece kalakalmıştım.
"Ben hayal mi görüyorum , sen bu kadar şeyi yapmasını nereden öğrendin? "
Dediğimde gülmeye başladı. Daha sonrada dibime kadar girip konuştu.
"Hayal görmüyorsun karıcım ." Diyerek gülümsedi.
Bende dudağından öpüp gülümsedim .
"Ellerine sağlık çok güzel gözüküyor kahvaltı masası."
"Bal şeker , şifa olsun güzelim ."
Masaya doğru ilerledim ve oturdum . Çok iyi gelmişti biraz daha ayakta dursaydım ayaklarım bana ihanet edip düşebilirdim. neyse ki zamanında masaya oturmuştum.
"Hadi aşkım doyur karnını ."
"Afiyet olsun bize ." Diyerek kahvaltıya yumuldum.
Bu fazla yemelerim sonucu ekstra kiloda almıştım. Ama fazla kilomu düşünmeden istediğim herşeyi yiyordum . Sonuçta ben istemiyorum bebeğim istiyordu.
Kahvaltımızı bitirdiğimiz anda Barbaros'un telefonu tekrar çalmaya başladı . Aynı şekil Barbaros telefona hiç bakmaya tenezzül etmeden benimle konuşuyordu.
" Kim bu sürekli arıyor ."
"Önemli biri değil ."
"Sana önemli mi diye sormuyorum kim diyorum sürekli arıyor ve sen hiç bakmıyorsun? "
"Eski bir dost rahatsız ediyor sadece ."
" Eski bir dost demek , senin dostun sadece Robert değil mi ?"
"Boyundan büyük işlere burnunu sokma küçük hanım eski bir dost işte ."
" Eski dost falan değil kim o ne istiyor senden ."
" Hadi kalkalım koltuğa geç rahat edersin."
"Rahatım ben ."
Diyerek surat astım . Tekrar aynı şeyleri yaşamak istemiyordum. Normal olarak endişeliydim.
