2 ay sonra ;
Sırtımdaki yaralar baya iyileşmişti. Kendim yemek yiyebiliyor ve ihtiyaçlarımı karşılayabiliyordum. Ama tuhaf olan şey bu değil Barbaros bu süreçte sürekli bana yardımcı olmasıydı. Barbaros ,şimdi ise akşam yemeği için beni Lüks bir yere getirmişti.
"Neden bana böyle davranıyorsun?."
"Pişman olmuş olma ihtimalim yokmu?."
"Soruma soruyla cevap verme Barbaros."
"Dedim ya pişmanım oyüzden."
"Beni öldürmek isteyen biri mi söylüyor bunu."
"Kayla seni öldürmek istemiyorum . Sadece beni sinirlendirdiğin için öyle söylüyordum."
"Sana inanmıyorum."
"İster inan ister inanma ama pişmanım."
Barbaros bu 2 ay içinde çok değişmişti. Bana karşı sürekli güler yüzlü olmuştu ve istediğim herşeyi yapıyordu. Tabi bu benim kaçma planlarımı etkilemiyordu.
"Yine daldın Kayla ye yemeğini."
Dediğinde önüme gelen yemeği hızlıca yemeye başladım. Zaten tek yaptığım şey yemek yemekti. Tabağımdaki son lokmayı da ağzıma attığımda Barbarosun beni izlediğini gördüm .
"Kayla buraya seni çağırmamın bir nedeni var aslında."
"Nedir ?."
"Ben ... sana yaptığım ve çektirdiğim acılar için senden özür dilerim. Benden nefret ediyorsun biliyorum ama kendimi sana affettirmek istiyorum."
Kafamı olumsuzca sallayıp yüzüne tiksindirici bir bakış attım .
"Ne yaparsan yap senden nefret etmemi değiştiremezsin Barbaros . Senden ölene kadar nefret edeceğim."
"Üzgünüm Kayla ."
"Bende üzülmüştüm. O gece beni öldüresiye dövdüğünde sana karşı bütün düşüncelerimi ve duygularımıda öldürdün."
"Bunun çözümü olm.."
"YOK ANLAMIYOR MUSUN?."
Sesim fazla çıktığı için restorandaki herkes bize bakmaya başladı. Ne bakıyorsunuz bağırmak normal bir şey değil mi?.
"Tamam Kayla sakin ol pişmanım yaptığım şey için her şeyi anlatacağım tamam mı ?."
" umrumda değil ."
"Umrunda olmaya bilir ama anlatacağım."
Dediğinde hesabı isteyip anahtarı bana uzattı.
"Ben hesabı ödeyip geleceğim sen git arabada bekle beni ."
Bir şey demeyip elinden anahtarı aldım ve dışarı çıktım. Arabayı elimle koyduğum gibi bulmuştum . Düğmeye basıp kapıları açtım ve içeri girdim. Şimdi tek eksik barbarosun gelmesiydi.
Arabada 20 dakikadır Barbarosu bekliyordum artık sıkılmıştım. Arabadan inip restoran da tekrar gidicektim ama neyseki barbarosu restoranttan çıkarken gördüm. İçimden şükür diyip tekrar arabaya bindim .
Şoför kapısı açıldığında Barbarosla göz göze geldim . Şu 2 aydır gerçekten çok tuhaftı. Bazen ne yaptığını anlayamıyordum ama kendini affetirmeye çalıştığını anlıyordum. Söylediğine göre bana anlatacaği şeyler vardı . Aslında umrumda değil desem de çok merak ediyordum . Hem Robert hem Barbaros sürekli bir şeylerden bahsediyordu .
