Gri Asker

1. Bölüm

"Yanlızlık, müziğin bile seni dinlemesidir."

-Özdemir Asaf

~

Yirmi üç yıl önce

Küçük kız elinde ki eski püskü bebekle babasının gelmesini bekliyordu. Odasında yanan gece lambasına döndü gözleri. Sonra ise demirle kaplanmış olan cama döndü. En son dışarıyı bir yıl önce görmüştü.

Güneşi, gök yüzünü... En son özgürlüğü bir yıl önce, dört yaşında iken tatmıştı. "Pera hadi gidiyoruz." Gözleri kapıda duran babasına döndü.

Yataktan indi ve bebeğini yatağın üzerine bıraktı. Babası varken bu eski püskü bebeğe ihtiyacı yoktu.

İçeri girdiklerinde Alex karşıladı onları. Yaşlı değildi. Pera ile arasında yirmi bir yaş vardı. Ama yüzü onu olduğundan çok daha büyük ve bilge gösteriyordu. Fiziksel olarak çok yaşlıydı. "Ona çok dikkat ediceksin Taro." Babası kafasını salladı. Küçük kız ise asla sesini çıkarmıyordu.

Alex küçük kıza doğru yaklaştı. Eğildi ve küçük kızın kulağına fısıldamaya başladı. "Люди не зря забыли тебя, Пера. Не забывай, откуда ты пришел и все, что они считали достойным тебя, мой малыш." (İnsanların seni unutması boşuna değil Pera. Nereden geldiğini ve sana neyi layık gördüklerini unutma bebeğim.) Pera kafasını salladı ve kısık sesiyle konuştu.

"Хорошо, пап." (Tamam baba) Alex geri çekildi. Pera babasının arkasına geri sığınmıştı.

Taro küçük kızı kucağına alarak ilerlemeye başladı. Pera ise tek sığınabileceği bu kollarda gözlerini sımsıkı yumup babasına sığınmıştı.

Bu ortam Pera için pek sağlıklı değildi fakat bir süre bu ortamda kalmak zorundaydı. Ne kadar olduğunu asla tahmin edemiyordu.

"Yamaç gelmeyecek mi?" Taro kafasını hayır anlamında salladı.

"Peki nereye Taro?" Böyle seslenmesi gerektiğini babası söylemişti. Pera ise hemen olaya dahil olmuştu. "Bu akşam burası biraz karışık. Seninle diğer evde kalacağız Pera." Pera kafasını babasının boynuna gömdü.

Taro ise beş yaşında olmasına rağmen kızında ki cennet kokusunu burnunda hissedebiliyordu.

Küçük kız günlerdir banyo yapmamıştı fakat üzerinde cennet kokusu hariç hiç bir koku yoktu adeta.