SKZ Evolouvia

11. Divé'lerin aşkı 🤍🖤

Merhaba, benim üzerine yağ ve bal sürülmüş ekmeklerimmm nasılsınız bakalım? Geçen bölüm bayağı zort bir yerde bitti ehehehehee. Bu bölüm ikinci sır perdesini açıyoruz. Bölümün adından ve özellikle yanında kullandığım 🤍🖤 bu iki emojiden ne olduğu bellidir değil mi? Hadi hikayeye geçelim. Ama ondan önce vote vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen teşekkürlerr.

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

Bazıları çok kötüdür. Ama yaptıkları tek iyi bir şeyle gözünüzde kuyunun dibinden zirveye yükselir...

Bazıları çok iyidir. Ama yaptıkları tek hatada gözünüzde zirveden en dibi boylarlar...

Yaptığınız tek bir hareket sizi değiştirmese de, size karşı olan bakış açısını kolaylıkla değiştirir...

Growel listesindeki tüm malzemeleri toplamış, garona geri yüzüyordu. Geri dönüş yolunda Icolacy şelalesinden geçerken bir anlığına duraksadı. Kafasını kaldırıp kocaman ve parlayan Beyaz Ay'a baktı. Yüzerek gölün kenarına geldi ve malzemelerle dolu olan jerondan yapılma torbasını kuru yere bıraktı. Daha sonra iksirini çıkarıp içti ve siren halinden çıktı.

Göl kenarında bağdaş kurup Beyaz Ay'ı seyrediyordu. Sessizdi. Konuşmuyordu. Sadece düşünüyordu. Avelune'un Beyaz Ay'la konuştuklarını düşünüyordu. Kendisini nasıl saf, temiz ve güzel sevdiğini düşünüyordu. Güzel meleğin göz yaşları içinde anlattığı şeyler aklına geldikçe yüzünde acı bir gülümseme belirdi siyah saçlı sirenin. Daha sonra ona kendi söyledikleri aklına geldiğinde zaten acı olan o gülümseme de soldu.

Gözleri dolmaya başladı. Boğazında hissettiği yumru yutkunmasına engel oluyordu. Bu zamana kadar yaşadığı hiç bir şeyi kimseye anlatmamıştı. Growel kimseyi kendi dertlerine boğmayı sevmezdi. Her şeyi kendi içinde yaşardı.

Çok fazla korkusu, endişesi, sorunları var onun. Ama en yakın arkadaşı Heroleos'a bile bunları anlatmazdı. Genelde kimseyle iletişim kurmazdı. Yaşadığı her hangi ilginç olayı arkadaşına anlatsa da, anlattıklarının içinde sorunları , üzüntüleri asla yer almazdı. Öğlenleri Evolouvia sularında yüzüp ikinci evi olan Icolacy şelalesinde zaman geçirirken geceleri ruhunu, zihnini ve kalbini ele geçiren karamsar duygularla savaşırdı siyah saçlı siren.

Neredeyse, tüm sirenler Growel'ı tanırdı. Sualtında ondan daha iyisi yoktu. Visual, karakter, güç ve bir çok şeyde Growel tüm sirenlerden üstündü, ki gözde varlık olmak bunu gerektirirdi. Ve ona yaklaşanların yarısı visuali, yarısı da gücü uğrunaydı. Onun gibi tanınmak isteyen sirenler onu kullanmak adına yaklaşırdı hep. Growel onların niyetini bildiği için yüz vermezdi. Bu yüzden hayatındaki varlıklar sayılıydı.

Gözleri dolu siren Beyaz Ay'ı izleme eşliğinde her gece düşündüğü şeyleri tekrar düşünüyor ve ağlıyordu sessizce. Ama son bir kaç liyadır, tüm bu düşüncelere bir yenisi daha eklenmişti.

Dudaklarını yalayıp bakışlarını Beyaz Ay'dan çekti ve gülerek kucağındaki ellerine baktı.

" Avelune çok güzel seviyor, öyle değil mi, Beyaz Ay? Saf... Masum... Temiz... Tamamen duygusal... Sadece iyi niyetli... Tek kelimeyle kusursuz seviyor... Tıpkı... Tıpkı kendisi gibi." Tekrardan bakışlarını Beyaz Ay'a çevirdi.

" Kalbinin güzelliği, sahip olduğu duygular... Hepsi yüzüne yansımış. Belki de bu yüzden hep ışık saçıyor. Melekler arasında böyle ışığa sadece o sahip. Ve... Melekler arasında gerçekten türünün hakkını veren tek melek. Çok özel bir varlık. Ve ben..." Dudaklarını yalayıp bir birine bastırdı. Ağlamasını durdurmaya çalışıyordu, ama başarısız oldu. Çoktan dudaklarından bir hıçkırık kopmuştu.