The Blind Wife

Chapter 5 I Love You, Good Bye

Heart POV

Nagising ako ng maramdaman ko ang lamig ng sementong hinihiga ko. Tumingin ako' at ang kalat ng kwarto ko.

'Seguro dahil sa sakit na nararamdaman ko ngayon'

Napangiti ako ng mapait ng maalala ko ang nangyari kanina. Pasadong alas singko na ng hapon at di man lang ako nakaramdam ng gutom.

Dahan-dahan akong tumayo at kinuha ang cellphone ko. Napangiti ako ng makita ko ang message ni mom at dad. Halos sa kanilang lahat ito.

Segurado akong alam na nila ang kalagayan ko. Lalo Nat maraming connection si dad at mom sa negosyo.

'Ring'Ring'Ring'

Napangiti ako ng makita ang pangalan ni mom sa screen.

"H-hello m-mom". Nauutal kong sabi at Hindi mapigilang mapaiyak.

" sweety please come home now! Mom and dad miss you so much! Please leave him". Alam ko kung sinu ang tinutukoy ni mom at ang asa- este Alex pala.

Narinig ko ang pag hikbi ni mom kaya mas lalo akong nasaktan dahil ayaw kong marinig o makitang umiyak si mom nang dahil lang sakin.

"Mom! Stop crying okey! I miss you to mom! I well and I'm g-going h-home l-later". Pumiyok ako at tinakpan ang bibig ko. Para Hindi makagawa ng ingay.

" thank you sweetie! Your dad well be happy if your going home later we well wait I love you my baby". Malambing nitong tugon bago ko binaba ang cellphone.

I'm sorry mom at dad nag pakatanga ako sa lalaking kahit kaylan ay Hindi ako mamahalin pa.

Masyado na akong nasaktan at nagpakatanga sa kanya. Kaya sapat na seguro ang pagtitiis ko at ang pagiging tanga ko sa kanya.

Kinuha ko ang malaking maleta ko at pumasok doon lahat ang damit ko. Walang tigil ang mga luha ko sa pagtulo.

Mapapagod din akong umiyak. At kapag dumating ang araw na yon magiging manhid din ako.

Pagkatapos kong mag impake ay nilagay kuna sa sasakyan ko ang mga ito at bumalik sa sala.

Nakasuot ako ngayon ng long sleeve na dress na puti at hanggang tuhod kulang ito pinarisan ko ito ng flat shoes na puti din.

Pumunta ako ng ref at uminom ng idlsang basong tubig dahil kinakabahan ako sa Hindi ko malamang dahilan.

Seguro magiging masaya sya dahil Malaya sya. Pero kahit papano gusto ko paring mag paalam sa kanya ng maayos.

Pinunasan ko ang mga luha ko at umupo na sa sofa. Tinignan ko ang wrist watch ko at alas sais trenta na ng Gabi.

'Bakit wala pa sya'

Tumayo ako at naglalakad sa loob ng sala na parang Hindi ako mapakali.

Maya Maya ay makarinig ako ng ugong ng sasakyan. Biglang kumabog ng mabilis ang dibdib ko at tila may nakabara sa lalamunan ko.

Natatakot ako! Gusto kong punitin ang envelop na ito at sabihing Hindi ko pinirmahan.

Pero lahat ng takot at kaba ng nararamdaman ko ay naging galit ng makita ko silang nagtatawanan at mag ka hawak ang kamay.

"Hahahaha talaga masaya yon". Yong tipong dapat sakin sya tumawa ng ganyan at Hindi sa kanya.

" oo naman babe". Malanding sabi ni April. Sana ako nalang ikaw April.

Nanginginig ang kalamnan ko at tuloy tuloy ang pagdaloy ng mga traydor kong luha.

"Oh look who's here?". Nakangising turan ni April sakin. Tinignan ko sila ng malamig kahit nanghihina ang katawan ko at parang gusto ko nalang tumakbo palabas.

Tinignan ko si Alex na umiwas ng tingin sakin. Kitang kita kopa kung paano nya hawakan ang kamay ni April at parang gusto nitong tanggapin Pero hinigpitan lang ito ni April.

Ngumiti ako Yong totoong ngiti na kinagulat nilang dalawa. Kahit nanginginig ang mga kamay kong inabot sa kanya ang brown envelope. Nakita ko naman kung paano sya nasaktan.

Humiling ako at baka namamalikmata lang ako at tinignan sya ulit. See namamalikmata lang talaga ko.

Kinuha nya ang envelop na inaabot ko sa kanya saka ako huminga ng malalim bago nag salita. Kinagat ko ang ibabang labi ko para pigilan ang hikbi ko at Hindi ko alintana ang sunod sunod kung luha.

" I'm so tired of loving you Alex". Turan ko at hinawakan ang pisnge nito.

'Kahit ngayon lang Alex! Huling hawak kulang to sayo'.

"You know how much I love you! Pero kahit papano naging masaya ako kahit sa limang taong pagsasama natin at Hindi mo ako tinuring na asawa". Tumigil ako at umatras ng bahagya.

Tahimik lang si April sa kanya ng kinatatayuan at si Alex naman ay ganun din at halata mo sa kanya ang mabilis nitong pag hinga.

" mahal kita kahit ilang beses mo akong sinasaktan. Mahal kita kahit pinag mukha mo sakin na Hindi ako ang laman nyan". Turo ko sa kanyang puso.

Wala akong pakialam kung nag mumukha akong tanga sa harapan nila. Gusto kulang ilabas lahat ng mga hinanakit ko para naman Hindi ako mamatay dahil sa depression.

"Kahit sinasabi sakin ng iba na ang TANGA ko, Pero may magagawa ba ako kung ang tinitibok ng pusong ito ay ikaw?  At alam mo bang na gising na ako sa katotohanan na kahit kaylan ay Hindi mo ako mamahalin. Maaring kinasal at pinagtagpu tayo pero Hindi TINADHANA. Gusto kong sisihin ang tadhana dahil sa ginawa nya sakin. Pero naisip ko ginawa nya lang yon dahil napunta ako sa maling TAO. At alam kung makakahanap din ako ng Much better para sakin". Tuluyan na akong napahagulgul sa harap nya at saka sya niyakap.

Nanigas sya at ramdam na ramdam ko ang tibok ng kanyang puso. Hinalikan ko sya sa labi na kinasinghap ni April. Pero wala akong pakialam. Nagulat ako ng tumugon sya sa halik ko at tumulo ang luha nito sa Mata nya na kinaiyak kupa lagi.

Umiiyak sya? Bakit? Dahil ba masaya sya dahil pinalaya ko sya. Humiwalay ako sa halik at saka ngumiti sa kanya ng peke.

" A-alex M-malaya kana". Sabi ko sa mahinang boses at saka lumayo sa kanya.

"I Love You Goodbye". Turan ko at tumakbo palabas ng bahay at pumasok sa loob ng kotse ko at doon ko nilabas lahat ng sakit na nararamdaman ko. Iyak lang ako ng iyak at tinignan ang bahay namin.

" Paalam Alex sana maging masaya ka sa piling nya. Sa ngayon gusto kulang muna buoin ang sarili ko. At sa oras na mag kita pa tayo ulit. Sa panahong yon kung sakaling man. WALA NA AKONG PAKIALAM SAYO. ALAM MO KUNG BAKIT? KASI GINAYA LANG KITA". Bulong ko bago pinaharurut ang sasakyan ko.

Iyak lang ako ng iyak at bumuhos ang malakas na ulan at kidlat.

'Pati ata ulan nakikiramay na rin sa nararamdaman ko ngayon'.

Hindi ko masyadong makita ang daan dahil sa lakas ng ulan. May bagyo ba? Pero wala akong pakialam. Ang akin lang gusto kung makalimot ang isang bangongot na ito.

Beeeeeeeepppppp

Nanlalaki ang mga Mata ko ng makita ko ang isang Bus na tila wala itong Preno. Sinubukan kung I preno ang sasakyan ko pero nawalan ata ako ng preno.

No this cant be? Iniwas ko ang monebela ng sasakyan ko at papunta ako sa malaking puno.

"Shit! Ahhhhhhh"..

Boogggssss

Mahapdi, masakit ang katawan ko, pakiramdam ko nakadagan sakin ang isang elepante.

Woooww wooowww

Mga naririnig kong sigaw! Hindi Malabo sa pandinig ko.

" oh my god! My daughter ".

" M-mom".

*black out*.

—————

Please 🙏 Vote And Comment 😁