Deli dolu bir hayat süren sokak serserisi Felix, yolda rastlaştığı Hyunjin'i yasadışı bir şey yaparken yakalar ve iyilik borcu karşılığında onu polislerden kurtarmaya karar verir. Peki bu borcu nasıl geri isteyecektir?
❗️Smut içermektedir❗️
Yan çif...
Minho'yu arayıp "Çıkışta buluşalım." dedim. Müsait olduğunu, konumda attığı yere gelmemi istedi. Bir şeyler yedikten sonra saunaya girmeye karar verdik.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Birkaç komik fotoğrafın ardından sohbet ettik. O üniversitesinin ilk yılını nasıl geçirdiğini anlattı. Ben de lise sonda yaşadığım olaylardan bahsettim, saatlerce dertleştik.
"Seni özlemiştim Hyung."
"Ben de seni Felix."
Etraf sessizleşince aklıma Hyunjin geldi. Biraz da ondan bahsetmeye karar verdim. Minho güldü ve umut verici bir cümle kurdu.
"Bu çocuk senin kafayı sıyırdığın halinle bile yakın olmayı istemişse, gerçek haline hayli hayli bayılır!" ^^
"Evet olabilir, gerçekten o kadar çok haksızlığa uğradım ki sonunda birazcık kafayı yemiş olabilirim..."
"Sadece birazcık, öyle değil mi?"
Yüzüne su atıp bağırdım. "Hyung! Resmen benimle dalga geçiyorsun. Abartma o kadar delirmedim!"
O da yüzüme su fırlattı. "YA! NİYE ANİDEN BÖYLE BİR ŞEY YAPTIN, HEPSİ GÖZÜME KAÇTI."
O andan sonra su savaşımız başlamıştı. Bir o atıyordu, bir ben. Kısa süre sonra pes edip durdum. "Tamam tamam, yoruldum."
"Aferin, bir daha da benimle böyle uğraşma." ^^
Saçımı arkaya attığım sırada tekrar ciddileşti. "O çocuğu bir daha görürsen bırakma Felix. Bu dünyada her halini sevebilecek birini bulmak pek kolay değil..."
🦋🦋🦋
Okula geri dönme vaktim gelmişti. Tanıdık tanımadık herkes bana kötü kötü bakıyordu. Derste hocalar bana imalı atıflarda bulunuyordu. Diğer üç zorba ise mağdur rolüne devam ediyordu.
Bu dramaya daha fazla katlanmak istemiyordum. Bir an önce okulun bitmesini bekliyordum ki zil çaldı. Çantamı alıp dışarı attım kendimi.
Yolda ilerlerken öğrenciler azalmaya başlayınca takip edildiğimi fark ettim. Göz ucuyla arkaya baktım, aynı üçlüydü.
Derin bir iç çekerek adımlarımı hızlandırdım. Gerçekten artık bunlardan çok sıkılmıştım ve muhatap bile olmak istemiyordum. Gülerek peşimden gelmeye devam ettiler.
Aniden koşmaya başladım, bu hareketimle bir an şaşırıp onlar da peşime verdi. Ciğerlerim patlayacakmış gibi hissediyordum, sonunda tanıdık bir yere varmıştım.
