Deli dolu bir hayat süren sokak serserisi Felix, yolda rastlaştığı Hyunjin'i yasadışı bir şey yaparken yakalar ve iyilik borcu karşılığında onu polislerden kurtarmaya karar verir. Peki bu borcu nasıl geri isteyecektir?
❗️Smut içermektedir❗️
Yan çif...
Panik olup telefonu amcanın yüzüne kapattım. Yaptığım şey sinir bozucuydı, malzemeyi az koysa haklıdır.
"Felix neden çağırdığımda gelmiyorsun-" Mutfağa girdiğim gibi ikisini birbirine huzurla sarılmış bir şekilde gördüm.
"Arkadaşlar sesimi duyuyor musunuz?"
Hyunjin'in gözleri hâlâ kapalı iken "Sus Jisung, şarj dolumu yapıyoruz." dedi.
"Yemek gelmek üzere ve içecekleri bile hazırlamamışsın. Ne zamandan beri sarılıyorsunuz?"
Felix'in de gözleri kapalıydı, gülümseyerek cevap verdi: "Bilmiyoruz, saymayı bırakalı çok oldu."
Gözlerimi devirdim ve iç çektim. Bu atmosferi gördükçe kusasım geliyordu. Zil çalınca kapıya koşup bağırdım: "JAJANGMYEON!"
Kapıyı açtığımda elinde kot ceket ve 3 poşetle kapıda duran çocuğa baktım. Saçlarının bir kısmı alnının önüne yapışmıştı ve nefes nefeseydi. "Su... Su ver..."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Başımla hızlıca onaylayıp bir bardak doldurdum ve yanına geri gittim. Felix elindeki poşetleri alıp mutfağa gitti.
"Hyung! Ne oldu sana, içeri gel!"
Çocuk ayakkabılarını çıkarıp içeri geçince sinirli bir tonda konuştu: "Asansörünüzün bozuk olduğunu neden haber vermediniz ki? Tam 14 kat çıktım, ölüyorum. Bir ara geri dönüp sizi aç bırakmayı düşündüm."
Felix onu koltuğa oturtup üstünü başını kontrol etti. "Biz de bilmiyorduk Hyung. Sonradan arızalanmış olmalı, özür dilerim!"
Çocuk başını arkaya yasladı. Felix içeriden getirdiği havluyu bana attı. "Jisung, Minho'ya yardım et. Hyunjin sen de benimle gel, dolabından ona uygun bir tişört seçelim."
Koltuğa yanına oturdum, alnındaki terleri silmeye başladım. Yüzüne geldiğimde parlak gözleri ve uzun kirpikleri dikkatimi çekti. Kemerli burnu heykel gibi görünüyordu. Kurye olmak için fazla yakışıklı değil mi?
Hâlâ nefes nefeseydi ve boşluğa bakıyordu. Boynuna geldiğimde daha ne kadar ileri gidebileceğimi kestiremedim. Tişörtü fermuarlıydı, önü biraz açılmıştı.
Göğsüne yaklaştığım an bileğimi tutup gözlerime baktı. "Gerisini ben hallederim, sağ ol."
Tam bu sırada Hyunjin'le Felix geri gelmişti. "Hyung bence bu sana olabilir, gidip dene istersen."
