Melek ve Kelebek | Hyunlix

4. Video

-Felix'in ağzından-

Eve geldiğimde annem ile dedem yemek yiyordu. "Hoş geldin oğlum."

"Hoş buldum anne."

Dedem sırtı bana dönük bir şekilde yemeğine devam etti: "Gelmiş hayırsız. Okuldan uzaklaştırman bitmedi mi?!"

"Bitti dede, yarın başlıyorum."

"İyi, mezun olana kadar uslu durursun artık. Birkaç ay kaldı zaten."

Her lafı sinirlerimi bozuyordu, ellerimi yumruk yapıp sıktıktan sonra odama geçtim. Yemek falan yemeyecektim, iştahımı kaçırmıştı.

Uzaklaştırma alma sebebimi bile sormuyordu. Sadece yargılıyordu.

🦋🦋🦋

(UYARI: Bu kısım şiddet içermektedir. Rahatsız olanlar sıradaki kısma geçmek için kelebekleri görene kadar aşağa kaydırabilir 🦋)

2 ay önce ceza aldığım gün okul yolunda aynı formadan birkaç öğrenci görmüştüm. Bu üçlü okulun aptal zorba grubuydu. Köşedeki yavru köpekle uğraşıyorlardı.

Ellerim cebimde yavaş yavaş onlara yaklaştım. "Hey, ne yaptığınızı sanıyorsunuz siz?"

"SANA NE?"

"Gücünüz anca yavru bir köpeğe yetiyor, kendinizi böyle tatmin ediyorsunuz, eziksiniz..."

"CANINA MI SUSADIN? İŞİNE BAK HADİ."

"İşim sensin. Defolun gidin buradan. Köpeği de rahat bırakın."

"SEN KAŞINDIN." deyip köpeğin ön ayağına basarak ezmeye başladı. Yavru acı içinde inliyordu.

Sinirden gözlerim dönmüştü. Üstüne koştum ve direkt yumruk geçirdim. Yanındakiler beni engellemeye çalışınca onları da yere yapıştırdım. Bir yumruk yetmemiş gibi ayağa geri kalktı. Yakasına yapışıp ikinci yumruğu geçirecektim ki, köpeğin acıyla kıvranmaya devam ettiğini fark ettim.

Yakasını bırakıp çocuğu ittim ve direkt köpeğin yanına çömeldim. "İyi misin ufaklık?"

Arkamdan omzumu dürten kişiye döndüğüm gibi yüzüme yumruğu yedim. Köpek korkarak duvarın köşesine çekildi. Diğer ikili kahkaha atıp video başlattılar. Şu an bu kadar boş bir şeyle ilgilendiğime inanamıyordum.

Dudağımın kenarı kanadı mı diye kontrol ettikten sonra iç çekerek ayağa kalktım. "Az önce yaptığın şey için pişman olacaksın."

"Sana yumruk attığım için mi hahaha"

"Hayır, köpeği incittiğin için." dedim ve çocuğa yaklaştım. Köpeğin olduğu köşe kör noktaya gelinceye kadar üstüne yürüdüm. Artık ufaklık yaptıklarımı göremezdi.

Parmaklarımı karşımdakinin parmaklarına kenetleyip bileğini büktüm. Bağırıp sızlanmaya başladı.

"Nasıl hissediyorsun? Her nasıl hissettiysen az önceki yavru bunun daha fazlasını hissetti."

"Bıraksana manyak!"

"Bırakayım mı? Tamam."

İttim ve yere düşmesini sağladım. Elini az önce köpeğe yaptığı gibi ezdim.

Yerdeki diğer kişi "Özür dileriz, bir daha olmayacak. Lütfen bu seferlik affet!"

"Benden özür dilemen gereken bir durum yok. Köpekten özür dile." dedim ve onun da parmaklarına bastım. Hafifçe kırdığım dizime elimi koyup destek aldıktan sonra çocuğa doğru eğildim.

"Asıl kötü olan ne biliyor musun? Özür dileyince köpeğin acısı geçmeyecek, siz de akıllanmayacaksınız. Hiçbir şey değişmeyecek."

İkisi kıvranırken üçüncüsü telefonu bize doğru tutuyordu. "Ne halt ediyorsun sen, hala video mu çekiyorsun?"

Yanına yaklaşınca elindeki telefonu yere fırlattım ve onun da bileğini burktum. Artık üçü de yerde kıvranıyordu.

Ceketimi çıkarıp güzelce silkeledikten sonra arkadaki köşeye gittim. "Özür dilerim ufaklık, çok geciktim değil mi?"

Beni görünce sevinmiş olmalı ki yavaş yavaş ayağımın dibine geldi. Patisi acıdığı için topallıyordu, gözleri dolmuştu. Bu şekilde onu cekete sarıp veterinerin yolunu tuttum. Yol boyunca başını okşadım, bir süre sonra uyuyakladı.

🦋🦋🦋

Veteriner muayeneden sonra yanıma gelince heyecanla ayağa kalktım. "Ciddi şekilde zedelenmiş. Bir süre daha burada kalması gerekiyor."

Eve vaktinde gitmek zerre umrumda değildi. "Ben beklerim, sorun yok."

"Pekala, hiçbir aşısı yapılmamış ve sadece 5-6 haftalık bu köpek size mi ait? Yoksa sokakta mı buldunuz?"

"Bana ait. Lütfen bütün bakımlarını yapın, ben karşılayacağım."

Kıyafetlerimi şüpheyle inceledi ve reddetti: "Öğrenci olmalısınız, bu kadar duyarlı olmanız çok güzel. Biz bakımlarını yapıp onu devlet barınağına bırakacağız."

"Hayır, onu burada bekleyeceğim."

"Elinizden geleni yaptınız, teşekkür ederiz! Şimdi okulunuza gidin lütfen." deyip beni omuzlarımdan ittire ittire dışarı çıkardı. Resmen kovulmuştum. Ufaklığı o günden sonra bir daha görmedim...

🦋🦋🦋

Dedem hikayenin bu şekilde olduğunu bilseydi ya da beni bir kez olsun dinleseydi tavırları daha farklı olabilirdi. Ama onun gözünde sadece o çocuğun çektiği video vardı.

Hocaların birlikte cezama karar verdikleri toplantıda çocukların elleri sargılıydı ve aileleriyle birlikte üstüme geliyordu. Kendimi savunmaya çalışıyordum, ama dedem bile onların tarafındaydı.

Hiçbir şey demeden, olayı anlatmadan sadece videoyu izlettiler. Çektiği açıda köpek arka köşede olduğu için görünmemişti, dolayısıyla kimse hikayeme inanmadı. Annem inanmışsa da beni savunmadı, sadece ağladı.

Ortamın samimiyetsizliğine mi, bu üç ergenin oyunculuk becerilerine mi, annemin bana hayal kırıklığıyla bakmasına mı yoksa dedemin tavırlarına mı odaklanmalıydım? Hepsi birbirinden trajedik.

Tamamen pes etmiş bir şekilde cezamı kabul ettim. 1 ay boyunca okuldan uzaklaştırma almıştım.

Bu ceza tam da reşit olduğum zamana denk geldiği için dışarıda her türlü saçmalığı yaptım. Ama Bangchan'ın mekanında part-time çalıştığım günler gerçekten güzeldi.

Rock grubumuz vardı, oradan tanıştığım baterist çocuk Minho ile hâlâ görüşüyorum. Diğerlerinden pek haber alamadım.

Gitaristimiz Jeongin reşit değildi, ailesinden habersiz burada çaldığı için 1 aylık maaşı dolduğu gibi kayıplara karıştı. Özellikle onun ne yaptığını merak ediyordum.

🦋🦋🦋