Melek ve Kelebek | Hyunlix

20. Risk

Sayısız yerde çalışarak biriktirdiğim parayla nihayet planıma başlamaya hazırdım.

Bilet alırken heyecandan ölecektim. "Onayla" yazısına bastığım an karşıma çıkan ekranla ilk büyük adımı attığımdan emin oldum.

Biletiniz başarıyla oluşturuldu!

Uçuş günü sırt çantama doldurabildiğim kadar mama doldurmuştum. Kore'de beni en çok zorlayacak şey mama parasıydı. Diğerleri boşta ev bulursam hallolacak şeylerdi.

Gece 1 gibi evden çıktık. Anne ve babama hayat dersi verecek bir mektup bıraktım. Jeongin de uyurken telefonundan video çekip veda mesajı bıraktım. Bana nereden ulaşacağını şifreli bir şekilde söyledikten sonra videoyu sonlandırdım.

"Hem senin hem de benim kaçamak yaptığımız ve ilk sırrımız olan bar var ya, oradakilerden bana ulaşabilirsin."

Bu da tamamlandığına göre havaalanına gidebilirdik. Kkami hiç ses çıkarmadığı için evdekilere belli etmeden çıkabilmiştik.

Uçağa bindiğimde Kore'deki evlerimizin listesini yaptım. Üniversiteye en yakın olandan başlayarak sırayla hepsini kontrol edecektim.

🦋🦋🦋

"SONUNDA VARDIK KKAMI! Öncelikle seni bir süreliğine Bangchan'a bırakmam gerekiyor."

Bara gittiğimde Chan'ın izin günü olduğunu öğrendikten sonra üst kattaki dairesinin kapısını çaldım.

Karşısında beni görünce uykulu hali birden gitti. "Bu gerçek mi? Hyunjin dönmüşsün!"

"Hyung, kalacak yerim yok. Acilen evlere bakmam gerekiyor, Seninle sonra uzun uzun konuşacağım. Kkami'yi gece senden alsam olur mu?"

İsmini duyunca hemen kulaklarını dikleştiren Kkami ona iri gözlerle baktı. Bangchan sevinçle onaylayınca kucağımdan alıp Kkami'yi sevdi. Mamalarının olduğu çantamı da ona bıraktım.

Saat 4'e geliyordu. Önce Kore'de kullanabileceğim bir telefon hattı aldım. Sonra emlakçıya gidip oyunculuk becerilerimi konuşturdum.

"Merhaba, ben Doktor Hwang'ın oğluyum. Burada üniversite kazandım ve eve ihtiyacım var. Babam en yakın evi ayırmanız için size haber vermişti. Adresini alabilir miyim?"

Belgelerini kontrol ettikten sonra bir süre sessizleşince batırdığımı düşünüyordum ki telaşla konuşmaya başladı. "Çok özür dilerim efendim, bir karışıklık olmuş sanırım! Üniversitenin en yakınında şu an birileri yaşıyor ama hemen hemen onun kadar yakın olan müstakil bir ev var. Orada kalmanızda bir sakınca var mı?"

Ciddi yüz ifademi korumaya çalışıp gözlerimi devirdim. "Peki, neyse..."

"Rica etsem babanıza söylemeseniz ve bu aramızda sır kalsa olur mu? Yoksa kovulurum. Nasıl böyle bir hata yaptığımı bilmiyorum, çok özür dilerim!"

Bir anlığına yakasındaki isme baktıktan sonra kendimden emin bir şekilde "Oysaki babam da sizi övmüştü Bay Jung, Kore'ye gittiğim gibi yanınıza gelmemi söylemişti." dedim.

Bunun üstüne başını eğip elleriyle oynamaya başladı. "Tamam, bir şartla bu aramızda sır kalabilir. Su, elektrik gibi faturalarla uğraşmak istemiyorum. Beni anlıyorsunuz, değil mi?"

Başıyla hızlıca onaylayıp cevap verdi: "Evet evet, o iş bizde Bay Hwang! Çok teşekkür ederim. Buyrun ev anahtarınız."

"Teşekkürler Bay Jung, babama benimle çok güzel ilgilendiğinizi ileteceğim."

Kapıya yaklaştığımda kafamda sevinç çığlıkları kopuyordu. Telefonumu çıkarıp babamı arıyormuş gibi yaptım. "Alo baba, evet halletim. Bay Jung bana çok ilgili davrandı, tam dediğin gibi biriymiş." deyip başımla emlakçıya selam verdikten sonra oradan uzaklaştım.