Mahalle/Gay

20

Umut'tan

Mahkeme salonundan içeri girdiğimizde göz açıma direkt annem girmişti.Yanında bir adam duruyordu galiba avukattı.Annemin karşısında babam duruyordu ve onun yanında da bir adam vardı.O da onun avukat olmalıydı.

Salonda ise tek tük insanlar vardı.Bizim mahalleden Ayşe Teyze, onun eşi Abdullah amca, Barlas abi ve mahalleden bir kaç genç vardı.

Ben içeri girdiğimden beri gözünü benden ayırmayan anneme baktım.Bana sinir ve kinle bakıyordu.Üzgünce önüme dönüp en öndeki sandalyeye oturdum.

Yanıma abim, sol yanıma Ömer ve abimin yanına da Deniz oturdu.

Babam "çek o bakışlarını oğlumun üzerinden." dedi anneme.

Annem babama alayla baktı ve aynı alaylıkla konuştu."Oğluna bakmıyordum, Umut'a bakıyordum, o da senin oğlun değil." dediğinde babam sırıttı ve "kesin öyledir." dedi.

Babam tekrar konuşmak için ağzını açmıştı ki yanındaki adam kolunu tuttu ardından kaşlarını yukarı kaldırdı.Babam da bir nefes verip önüne döndü.

Bir kaç dakika boyunca salonda sessizlik oldu.İçeriye hakimin girmesi ile hepimiz ayaklandık.

Hakim yerine oturduğunda da bizde oturmuştuk.

"Evet, davaya başlayabiliriz." dedi.

Hakim önündeki dosyaya benzer şeyi açıp kağıdı okumaya başladı.Bir kaç dakika sonra dosyanın kapağını kapatıp salona bir göz geçirdi.

"Siz Aras Mertoğlu bu maddeleri kabul ediyor musunuz?"dediğinde babam tereddüt etmeden başını salladı."Evet, hakim bey." dedi.

"Boşanmak istiyor musunuz?" dedi babama.Dikkatle bakıyordu.Babam yine tereddüt etmeden "Evet, hakim bey." dedi.

Hakim, anneme döndü."Peki siz Elif Mertoğlu bu maddeleri kabul ediyor musunuz?" dedi.Annem "Evet hakim bey." dedi."Boşanmak istiyor musunuz?" dedi hakim en sonunda.

Annem eğdiği kafasını kaldırıp babamın gözlerinin tam içine baktı."Emin değilim." dediğinde kaşlarımı çattım.Yanıma baktığımda abimin benden bir farkı olmadığını gördüm.

"Ne demek emin değilim? Buraya anlaşmalı olarak boşanmaya gelmediniz mı?" dedi sert bir tonda hakim.

"Şimdi vazgeçtim.Ben boşanmak istemiyorum." dedi.

"Hakim bey, davanın ertelenmesini rica ederim." diye ekledi annemin avukatı.

"Anne!"diye ayaklandım."Neden? dedim çaresizce.

Kaşlarını sinirle çattı ve "Kes sesini orusp-" dedi ama hakimin "Burası mahkeme salonu.Terbiyenize takının." diye sinirle anneme bağırmasıyla annem kinle bana bakıp hâkime döndü.

"Özürlerimizi sunarım hakim bey."

Hakim avukatın dediğini takmayıp takmadan bana döndü.

"Sen bu kadının neyi oluyorsun çocuğum?" dedi.

"Ben onun.. oğluyum." dedim sonda kısık bir sesle.

"Tamam, şimdi otur." dediğinde başımı sallayıp oturdum.

Barlas abi "Hakim Bey bu dava ertelenmez." dedi.Abim "aynen öyle." dediğinde annemin gözlerinden kırgınlık geçti.

Hakim "Susun!" diye bağırdı.

Annem abimin gözlerine kırgınlıkla baktı ve yanındaki adama bakıp kulağına bir şeyler söyledi.

Adam hararetle başını iki yana salladı.

Hakim "Burada hakim dururken, kulaktan kulağa konuşmazsınız.Bir kez daha böyle bir davranışla karşılaşırsam dışarı atarım." dedi.

Bakışları annemle avukat arasında mekik çekiyordu.

Avukat "üzgünüz hakim bey," diyip devam etti."Müvekkilim bana boşanmak istediğini belirtti." dedi çekingen bir sesle.

Hakim "Siz benimle dalga mı geçiyorsunuz?" diye bağırdı.

Derin bir nefes alıp verdi ve "Yaz kızım, mahkemenin 2 hafta sonrasına ertlenmesine-" demişti ama ben hızla "Hakim bey!" demiştim.

Hakimin bakışları bana döndü."Buyur oğlum?" dedi.Ayağa kalktım ve gözlerine baktım."İsterseniz size yalvarırım bile, annem beni istemiyor ve benim yüzümden babamla araları bozuk.Daha geçen gerçek babamın o olmadığını öğrendim..belki de öyleyim bilemiyorum.Ama sizden tek bir ricam var lütfen şimdi annemle babamı boşayın." dedim dolu gözlerle.

"Annenin ve babanın boşanmasını bu kadar çok mu istiyorsun?" dedi hakim sakin bir sesle.

"Hayır hayır ben sadece ikisinin de mutlu olmasını istiyorum, lütfen." dedim.

(Not: Arkadaşlar, bu işleri pek bilmiyorum ama ilerleyen sahnelerde bir şeyler olacak bu yüzden bu mahkeme kısmına yazmak zorundayım.)

Hakim bir kaç saniye durdu yanındaki savcıya yaklaşıp bir şeyler konuştular.

"İkinizi boşuyorum, itirazınız var mıdır?" dediğinde annem ve babam seslerini çıkarmadılar.

Hakim "O zaman karar verildi." diyip ayağa kalktı.

Onun ayağa kalkması ile bizde kalktık.

Savcı da çıktığında hepimiz yanlız kalmıştık.

Ayşe teyze ve Abdullah amca ayaklanıp babam hayırlı olsun diyip gitmişlerdi.

Salondan çıktıkları anda kime sarıldığımı bilmeden sıkıca sarıldım.Gözlerim doluydu..

Erkeksi bir parfüm kokusu aldığımda onun Ömer olduğunu anlamıştım bile.

Kolları anında belimi bulmuştu.Hıçkırdığım sırada sırtımı sıvazlayıp "şş, tamam." dedi.

Biraz sakinleştikten sonra ayrıldım.

Gözlerine teşekkür eder gibi baktım.Tebessüm etti ve gözlerini kısaca kırptı.

Salonda duran gençlerde kalkıp hem anneme hemde babama hayırlı olsunlarını iletip çıkmışlardı.

Annemle göz göze geldiğimiz sırada hızla koltuklardan çıktım.Babamın yanıma gidecektim ki kolumu bir el kavradı ve kendine çekti.

"Anne." dedim.Annem bana sinirle baktı.Sanki tiksiniyormuş gibi yüzünü buruşturup elini çekti.

Kaşlarım hüzünle çatılmıştı.Annemin elini kaldırmasıyla gözlerimi sıkıca kapattım.

Ama bir şey olmamıştı.Gözlerimi yavaş yavaş açtığımda önümde Ömer vardı.Annemin bana vurmak için kaldırdığı elinin bileğini tutuyordu.

Burukça gülümsedim.

"Sana şu an bir şey yapmıyorsam benden büyük olduğun ve kadın olduğun içindir.Haddini aşma." dedi keskin bir tonda.

Yutkundum.

Annem "ah! Bırak be." demesiyle onun avukatın gelmesi bir olmuştu.

"Beyefendi, lütfen bırakın." dedi.Ama Ömer hâlâ yerinden oynamamıştı.

Arkadan gömleğinin ucunu tutup çektim.Ben olduğumu anlamıştı herhalde çünkü annemin bileğini bırakıp bir kaç adım kenara çekildi.

Babam, avukata dönüp "al şu kadını buradan." dedi sinirle.

Avukat, babama ters bir bakış atıp"Buyurun, Elif Hanım." dedi.

İkisi birlikte çıktıklarında titrek bir nefes alıp babama sıkıca sarıldım.

Selamm nasılsınız?

Okul olduğundan çok bölüm atamıyorum malum yoruluyorum.

Yazım yanlışlarım varsa affola🔥

Okulların kapanmasına 271 gün var daha xgskshks

Neyse diğer bölüm görüşürüz, kendine çok dikkat edinn😘🤍