Mahalle/Gay

13

Yazar'dan

Ömer boynunda uyuyan kalan çocuğa kısa bir bakış attı ve hızla merdivenlerden indi.Biraz ötede salondaki tekli, kırmızı koltukta oturan Elif'e bakmadan dış kapıya doğru yürüdü.

Yılmaz sinirle kadına baktı.Onun için artık annesi değil, yabancı bir kadın olmuştu.

Ömer, Deniz'e kafa işareti yaptı kapıyı açması için.Deniz hızla kapıyı açtı.Ömer içindeki tuhaf hisle beraber hızlı kapıdan çıkıp arabaya bindirdi.

Deniz, Umut'un yanına otururken Yılmaz da en öne Ömer'in yanına oturmuştu.

"Oğlum.. kardeşim sinir krizi geçirdi lan." derken gözleri dolmuştu Yılmaz'ın.

Ömer üzgünce bakıp önüne döndü ve gaza bastı.

Onlar hastanenin yolunu tutarken biz Araslara bakalım.

Aras Ömerlerin gitmesi ile hızla aşağa inip Elif'in kolundan tutup kaldırdı.Barlas ta hızla aşağı inmişti.

"Umut ne demek istedi?" dedi sakin bir sesle.Elif "Ne demiş?" dedi salağa yatarak.

Aras sakinleşmek adına derin bir nefes alıp verdi ve "Onun biyolojik babası kim?" dedi.

Elif "sensin.Şüphen mi var?" dediğinde Aras tuttuğu kolu biraz sıktı ardından kadın olduğunu kendine hatırlatıp elini çekti.

"Bana doğruyu söyle! Umut onun babası olmadığımı söyledi." dedi.

Elif tek kaşını kaldırıp"yalan söylüyor oruspu-" dedi ancak Aras'ın onu hafifçe itmesi ile sözü kesildi.

"Sen kimsin de oğluma o iğrenç kelimeye layık görüyorsun?" dedi ve sinirle bağırdı."Asıl oruspu sensin!"

Elif sinirli bir nefes verdi."Sadece bir kere başkasıyla yattım diye oruspu olmuyorum." dedi.

Aras şaşkınca baktı ona.Ciddi olamazdı şu an.

"ULAN BENİMLE EVLİYKEN BAŞKASIYLA YATTIN." dedi.

Barlas ta hızla telefon kaydını açtı.Duruşma günü Elif denen kadının Aras'tan bir şeyler almaması için.

"Evet yattım.Ve umutta o tanımadığım adamdan, duydun mu?" dedi pişkin pişkin.

Aras sinirle bağırdı."Siktir git bu evden." dedi.Barlasta telefon kaydını kapattı.Tam o sırada Elif elini kaldırıp  tokat attı.

Aras bunu beklemediği için sendeledi.

Barlas hızla yanlarına geldi ve Aras'ın önüne geçip Elif'i yere itti.

Kadın ayağa kalkıp "sen kimsin de-" diye başlamıştı ancak Barlas'ın gür sesiyle bağırması ile gözleri korkuyla açıldı.

"Sikerim lan senin belanı.Siktir git." dediğinde kadın ikisine de kötü kötü bakıp kapıyı açtıktan sonra gitti.

Aras ise elini Elif'in tokat attığı yanağına götürmüş öylece duruyordu.

"Ben onun gerçek babası değilim." dedi mırıldanarak.Sesi acı çekiyormuş gibiydi.

Barlas elini kaldırıp onun eline koydu."Hayır.Sen onun babasısın ve o da senin oğlun.Anladın mı?" dedi.Aras hızla kollarını onun boynuna sardı.

Sarılmaya ihtiyacı vardı.

Barlas ta kollarını onun beline sardı ve burnunu boynuna getirip huzur bulduğu kokusunu derince içine çekti.

Ömer kucağında olan Umutla hızla hastaneye girdi ve "DOKTOR!" diye bağırdı.Bir hemşire duyduğu gür sesle yerinde sıçramıştı.

Hızla bir sedye getirdiler.Umut'u oraya koydu.Ancak hâlâ elini bırakmamıştı."Sen benim umudumsun.." dedi Ömer kısık sesle.

Umut'u odaya aldıklarında o da girecekti ama bir hemşire engelledi."Lütfen zorluk çıkarmayın beyefendi, giremezsiniz." diyip onun cevabını beklemeden içeri girip kapıyı kapattı.

Yılmaz Ömer'e baktı.İkisi de birbirine yaklaşıp sıkıca sarıldılar.

"Bir şey olmaz ona.Umudumuz lan o bizim." dedi Ömer.

Yılmaz kafasını hafifçe olumlu anlamda salladı.

Umut'un bünyesi çok zayıftı ve en ufak sinir krizinde bile ona bir şey olabilirdi.Bu yüzden korkuyorlardı.

****

1 saattir doktorun çıkmasını bekliyorlardı.Aras ve Barlas ta gelmişlerdi.

Yılmaz koridorda volta atıyordu.Aras ayağını gergince sallıyordu.Barlas ve Deniz içten içe Umut'a bir şey olmaması için dua ediyordu.

Ömer ise karışık duyguların içindeydi.Umut'a bir şey olmaması için içten dua ederken bir yandan da düşünüyordu.

Neden ona bir şey olursa çok kötü olacakmış gibi hissediyordu?

Kardeşim gibi olduğu için dedi içinden Ömer.

Aynen o yüzden bazı geceleri onun profil fotoğrafını açıp yüzüne bakıyorsun.

Kes sesini.

Aklına sabah üzdüğü platoniği gelince sinirle kendine sövdü ve telefonunu çıkarıp ona mesaj attı.

Ömer'im: Şşt (16:34)

Kusura bakma sabah seni kırdım.Öğlen yazacaktım sana ama önemli bir şey oldu.

Sonra anlatırım belki.Tekrardan kusura bakma.

Yazıp çıkmıştı ancak Deniz'in elindeki telefondan üst üste bildirim gelmesi ile oraya dönmüştü.

Umut'un telefonu Deniz'in elindeydi.

Ömer kaşlarını çattı.Düşündüğü şeyi doğrulamak adına tekrardan telefonu çıkarıp yazdı.

Ancak bu sefer bildirim gelmemişti.Çünkü Deniz son anda telefonu sessiz moda almıştı.

Deniz rahat bir nefes alırken Ömer kafasını iki yana salladı.Ne yani platoniğinin umut olduğunu mu düşünmüştü..

Kapıdan çıkan doktor ile herkes kalkmıştı.Yılmaz "Noldu doktor, kardeşim iyi mi?" dediğinde doktor bir nefes alıp verdi ve gözlüğünün üzerinden Yılmaz'ı süzdü.

"Sinir krizi geçirdiği için haliyle baya yorulmuş.Sol eli zaten incinmişti ve ona baya ağırlık uyguladığı için şişmişti.Neyse ki ciddi bir şey yok." dedi doktor ve duraksadı.

Onların sindirmesini bekliyordu.Ömer, doktora anlatması için kafa işareti yapınca devam etti.

"Sağ eline pansuman yaptık.Şu bir kaç hafta içinde stres yapmamasına karşı özen gösterin." dediğinde Yılmaz kafasını sallamıştı.

Herkes rahatlamış bir nefes verdi.

"Kardeşimi görebilir miyiz?" dedi Yılmaz.Doktor "Şu anlık 1 kişi girebilir." dedi.Bir kaç saniye durup devam etti.

"Odada Ömer diye birini sayıklıyordu.O girebilir.Geçmiş olsun." diyip gitti.

Herkes Ömer'e bakınca o Aras'a baktı."İsterseniz siz girin..ben sonra girerim." dedi inanılmaz bir isteksiz sesle.

Aras hafif bir tebessüm sundu ve "olmaz öyle şey.Gir hadi." dedi.

Başını sallayıp mutlulukla içeriye girdi.

Selamm, nasılsınız??

valla çok yazmak istemiyordum daa birisi istedi.Bende kıramadım.

Bu bölüm medcezir888 için yazdımm.

Ömer bir şeyler çakıyor gibi ya?

Neyse sizi seviyorum, takipte kalınn

Hoşçakalın❤️