කාලය අතින් අල්ලලා නවත්තන්න පුලුවන්නම්... ඒත් එහෙම බෑනේ! නේද.. ඉතින් කාලය දිගටම ගත උනා.. දිගටම දිගටම..
"දේශාන්!!"
දේශාන්ගෙ තාත්තා දේශාන්ට කතා කරේ ඕනෑවටත් වඩා තරහින්.. දේශාන් අකමැත්තෙන් උනත් තමන්ගෙ කාමරෙන් එලියට ආවෙ කතා කරන දේ ගැන හොදටම දැනගෙන.
"ඩැඩී."
දේශාන් කට අරිද්දිම මිස්ට. බංඩාරගෙ ගොරෝසු අතක සලකුනක් දේශාන්ගෙ දකුණු කම්මුලෙ සටහන් උනා..
"උබ කියන්න කියන්න ඒකම කරනවද?"
මිස්ට. බංඩාර ගිගිරුවෙ තමන්ගෙ අතේ තිබ්බ පොටෝ එකක් දේශ්ට පෙන්නන ගමන්.. ඒකෙ තිබුනෙ මීට දින කිහිපයකට පෙර දේශ් සහ මෙවීනා අත් අල්ලන් ගිය රෑයේ ගහපු පොටෝ එකක්.
"ඩැඩී ප්ලීස්... මාව වදයක්නම් මාව මේ පව්ලෙන් අයින් කරන්න.. මට ඔයාලා හිටියත් එකයි නැතත් එකයි.. මට ඕනෙ මගෙ නිදහස!!"
අනිත් කම්මුලෙත් ඒ අතම සටහන් උනා..
"ඇති!!!this is last warning පුතා!! ආයෙ ඒකි ලගට ගියොත් මං උබේ තාත්තා නෙමෙයි කියන එක මතක තියාගනින්!!"
"දැනටමත් මං ඔහෙගේ පුතෙක් නෙමෙයි වගේනෙ හැසිරෙන්නෙ!!"
"මහ එකී මරපු දවසෙම උබවත් මරලා දාන්න මට තිබුනෙ!!"
"ඔව් ඒක තමයි කරන්න තිබ්බෙ.. මාව මරන්න තිබ්බෙ ඔහේට!!"
දේශාන් ඒ දරුණු වාග් ප්‍රකාශනයෙන් මිස්ට. බංඩාරට පහර දීලා තමන්ගෙ රූම් එකට ගියෙ ලිවින් රූම් එකේ හැමෝටම පේන්න එල්ලලා තිබුන දේශ්ගෙයි තාත්තාගෙයි රාමු කරපු පිංතූරය අරගෙන ටයිල් පොලොවට දමලා ගහලා කුඩු කරලා. වීදුරු කෑලි හැම තැනම විසිරිලා තිබුනෙ හරියට දේශ්ගෙ හදවත වගේ. වීදුරු කෑලි දේශ්ට පෑගිලා ලේ ආවත් ඒ ගැන ඒ හරටි තෑකීමක් කරන්න එයාට ඕනෙ කලේ නැත්තෙ ඊට වඩා වේදනාවල් තමන් විදවලා තියන නිසා.
"ඇයි අම්මෙ ඔයා මාව විතරක් මෙහෙ තනි කරලා නංගිව අරගෙන ගියෙ?"
දේශ් කිව්වෙ තමන්ගෙ කාමරේ තිබුන මල්මාලයක් දාපු හරි ලස්සනට හිනා වෙලා ඉන්න දේශ්ගෙ අම්මගෙයි නංගිගෙයි පිංතූරය දිහා බලාගෙන.. දේශ්ට ඕනෙ උනේ කාගෙ හරි උරහිසක්.. එතනට වෙලා තමන්ගෙ දුක කදුලු වලින් දිය කරලා හරින්න.
YOU ARE READING
ආත්ම|ATHMA||✔|
Romanceහොඳ කරන්නම බැරිනම් ඉරිච්ච හදවතක් ජපානෙත් නෑ පිපිනේනෙ රෝස පැහැ සකුරත් ආදරේ කියන්නෙම සතුට විතරක්නම් රෝමියෝ ජුලියටුත් නෑ වෙන්නෙ ඛේදාන්තයක්.. මැරුණු ආත්මෙකට පවා පණ දෙන්න හැකිනම් එතනයි තියෙන්නෙ ප්‍රේමය දෝරෙ ගලමින්..
