DİRİLİŞ (Zombiler)

BÖLÜM 19

İyi okumalarrrrrr❣️❣️

Rex'le beraber yola koyulmamızın ardından beş saat geçmişti.
Kasabaya daha vardı , sabaha anca varırdık.
Bu bizim için iyiydi zombilere gece rastlanmaktan çok gündüz rastlamak biraz olsada güvenliydi çünkü bir saldırıya uğrarsak nereye gideceğimizi biliyorduk. Gece ise karanlıktı heryer, sadece ellerimizde ki fenerle önümüzü aydınlatmak bile yetersizdi nerden ,kaç tane zombi çıkacağı bilinmezdi bu yüzden ilerlemek zor olur.

Yanımızdan geçip giden yola bakıyordum arka koltukta. Sera arabayı sürüyordu.
Heryer nasılda bir hafta içinde kurak bir hale gelmişti. Tepedeki güneşin kavurucu sıcağında esen rüzgar bile sıcak ve tozluydu. Kum getiriyordu sanki. Ara ara gördüğümüz koca ağaçlar bile bu değişimden etkilenmişti, aylarca tek bir yağmur damlası yeryüzüne inmemişti. Dünya sadece yazı yaşıyordu sanki ama bildiğimiz yazdan değil . Kurak bir alana dönmek için and içmişti sanki. Belkide Tanır'ı yaptığımız kötü şeylerin hesabını bize soruyordu.

Etrafta hiçbir şey yoktu. Dünya'nın sonu gelmişti sanki.
İnsanoğlunun nesli son buluyordu. Bunu yıllar önce biri çıkıp " yıllar sonra dünyada zombiler çıkıp insan ırkını bitirecek." deseydi herkes ya deli muamelesi yapar yada inanmazdı. Sahi kim inanırdı ki?

"Bir ailen yok mu Rex ?" diye bir soru sorunca Sera bende merak ettim.
"Evli değilim, zombilerin çıktığı gün ailemledim. Evimizde nasıl içeri girdiklerini bile görmeden saldırıya uğradık ,babam ve kız kardeşim onlar tarafından ısırılıp dönüşüm geçirdi annem ise babam tarafından ısırıldı. Onuda alıp evden uzaklaştık ama annemde dönüşüm geçirdi, bir zombi oldu bana saldıracakken de onu öldürdüm." dedi sonrada bakışlarını yola çevirdi.
Ailenin gözünün önünde zombiler tarafından katledilmesi çok kötü bir şeydi.
"Huzur içinde yatsınlar." dedi Sera ben de:
"Annen için üzülme sonuçta bir canavara dönüşen senin annen değildi." dedim.

Tıpkı Austin gibi. Öldürdüğüm zombi o değildi yere yığılmadan önce ruhunu Tanrı'ya teslim etmişti.
Şimdi huzur içinde ailesiyle bizi seyrediyor belki annem ve babamda yanlarındadır diye aklımdan geçirince acı bir gülümseme yüzümü kapladı. Onları çok özlemiştim.
Ama biliyorum ki onlar şuan çok iyi.
Anne , baba sizi çok seviyorum diye içimden geçirince sanki cevap vermişler gibi içim huzur buldu , onlarda beni seviyordu.

"Yolun kenarında bir kadın var." diyince Sera, baktığımızda yerde elinde oyuncak bebekle beraber oturan bir kadın vardı. Aracı durdurup kadına baktığımızda oturduğu yerde elindeki bebeğini sallıyor onunla beraber oda vücudunu ileri geri hareket ettiriyordu . Isırılıp ısırılmadığını bilmiyorduk ama ona yardım etmeliydik eğer sağlamsa onu burda terk edemezdik onuda kendimizle götürecektik.
Kadının yanına gitmeden önce etrafa baktık , görünüşte kimse yoktu, kadına doğru gittik .
Elimizde silahlarımız vardı çünkü temkini elden bırakmak güvenli olmazdı, belkide ısırılmıştır diye şüpheleniyorduk.