DİRİLİŞ (Zombiler)

BÖLÜM 7

Müziği biraz kısıp okuyun ❣️
İyi okumalar❣️❣️

Bize biz sahip çıkacaktık nasıl ve neden bu zombi canavarları  oluştu bilmiyoruz ama sadece en kısa zamanda bitmesini umuyoruz. Biterdi değil mi?
Binlerce insanlar ölmüştür belkide milyonlarca , kötü olan ise ölmediler belkide dönüşüm geçirip kendi ailesini katlettiler.
İnsanoğlunun sonu insanoğlundan olacak diyorlardı cidden öyle oldu.
Şehir dışına kaçan insanlar nereye gittiler bilmiyorum ama umarım sığınacak bir yer bulmuşlardır.

Arkama Seraya bakınca uykuya daldığnı gördüm benden bir yaş büyük tü 23 yasında olmasına rağmen çok tatlı küçük bir kız gibi kendisi. Boyu birkaç santim benden kısa 1.70 benim boyum 1.65 lerde de onun boyu.
Onunda bir ailesi yok aramızdaki fark ise onun ailesi Sera doğunca  onu bir yetimhaneye bırakmaları bir kardeşi varmı onu da bilmiyor,  onları hiç görmedi.
Belki bu yüzden korunmaya ve sevgiye muhtaç bir insandır Benzinlikte çalışınca onunla tanışmıştım ve onun ailem olmasına yetmişti.

Yan tarafımda ise Austin var. Kendisi 24 yaşında tek yaşayan biri oda ailesini kaybetmiş nasıl kaybettiğini bilmiyorum ama bazen aptal biri oluyordu özelikle paniklediğinde ne dediğini bilmiyordu .
Ona bakıp düşünüyorken Austin farketmiş olamalı ki konuşmaya başladı:
" Bu kadar fazla çekici olduğumu bilmiyordum."
Austin yakışıklıydı cidden hakkını yiyemem ama bunu ona demeyecektim.
" Ne demzsin." dediğimde güldü.

Yola baktığımda şehir merkezinden uzaklaşmıştık nereye gideceğimizi bilmiyoruz sadece sürüyorduk ve saat öğlen olmuştu.
" Austin yorulduysan arabayı ben süreyim." dedim kaç saatir o sürüyordu Sera da uykudaydı.
" Sorun değil kapat gözlerini azda olsa uyu sen ben sürüyorum sonra yer değiştiririz."
"Tamam dikkatli sür." dedim belki biraz gözlerimi dinlendirirdim dün gece uyumadık uyanınca yer değiştirir Austin uyurdu bu sefer.
"Merak etme uyu sen. " dedikten sonra uyumak adına gözlerimi kapattım .

Uyumayacağımı sanıyordum ama gözlerimi kapatmamla uykuya dalmam uzun sürmedi vücudum bu anı bekliyordu sanki.

Freya'nın Rüyası:

"Bereni tak Freya dışarda kar var." Annem.
Bu annemin sesi..
"Tamam anne." dedikten sonra Babamın yanına geçip araca bindik .Bu anı yaşamıştım. Bir rüyada mıyım? Ailemi uyarmalıydım ama konuşamıyordum sadece izliyordum.
"Eeee hanımlar yeni yılı şehir dışında kutlamaya hazırmısınız?" Gitmeyin baba.
Annemle beraber koca bir "Evet " çıktı ağzımızdan ve yola koyulduk.
"Anne radyodan müzik aç hadi." dedim.
Annemle çok sevdiğim " Bad Liar " şarkısını açtı. Beraber müziğe eşlik ediyor gülüyorduk. Kim son gülüş olacağını bilebilirdi ki.
Annemle müziğe eşlik ediyorduk, şehir dışına çıkmıştık . Babam bizim halimize bakıp gülüyordu. Karşıdan gelen korna sesi o kadar yüksekti ki karşıya bakınca bize hızla gelen bir araç vardı.
Babam direksiyonu çevirmeden arabayla çarpıştık. Ve karanlık.
Ailemi kaybettiğim an şuan gözlerimin önündeydi biliyorum bir rüyada yım ama ağlıyordum. İnsan rüyada olduğunu bildiği hâlde rüyasında ağlayabilir mi? Ben şuan ağlıyordum.
Bedenim geri çekiliyordu sanırım uyanıyordum.

Gözlerimi açtığımda araç durmuştu. Austine baktığımda yoktu. Nerde bu.
"Sera?" dedim arka koltuğa bakarak ama oda yoktu. Ben uykudayken bir şey mi oldu diye panikleyerek araçtan indim . Zombiler mi uğradı yada bir şey mi oldu diye korkuyordum.