DİRİLİŞ (Zombiler)

BÖLÜM 38

Mariaaa durr..." diyip bağırıyordum ama koşuyordu hala ve beni duymuyordu.
Bebeğin düştüğü yere ulaşınca eğilip bebeği aldı ben ondan bir kaç metre ötedeydim.
Maria bebeği aldığı gibi bana koşmaya başladı ve zombilerle arasındaki mesafe iki üç metreydi sadece.
Yerimde nefes nefese durup Maria'nın arkasındaki zombileri vuruyordum.
Maria o kadar yorulmuştu ki ona bakınca  yüzündeki acı ifadeyi görmemle arkasındaki zombileri daha çok öldürüyordum ama Maria
yere düşeceği sırada oyuncak bebeği bana fırlattıp yere düştü.
Yere düştüğü an üzerine saldıran zombileri görmemle "MARİAAAA" diye bir çığlık ağzımdan çıkıp ona doğru koştum ama arkamdan gelen Sera kolumdan tutarak izin vermedi.

Maria'yı parçalara bölen zombiler bizi görünce bize doğru gelmeye başladı.
Yerde olan oyuncak bebeği almamla Sera'yla beraber uçağa doğru koşmaya başladık bu sefer. Hem ağlıyor hemde hızlıca uçağa varmaya çalışıyorduk. Rex uçağa binmiş ve matorları çalıştırmıştı. Arkamıza bakmadan Sera'yla koşuyorduk uçağa yaklaştığımızda onlarda yaklaştı.
Hemen giriş merdiveninden uçağa binip zorda olsa  kapıyı kapattık Sera'yla.
Bağırma eşliğinde uçağa saldıran zombilerin sesi Rex uçağı çalıştırıp uçurmak adına sürünce sesleri kesildi. Uçağın önüne geçen zombiler uçağın altında kalıyor ve uçak havalandığında uçağın üzerine çıkan tüm zombiler yere düşüyordu.

Rex gökyüzüne ulaşınca koltuğa geçip Maria'nın bana fırlattığı bebeğe baktım.
Oyuncak bebeğe bakınca
"Mariaa..." ağzımdan çıkan acı bir kelimenin ardından gözyaşım bebeğin yüzüne düştü.
Onca şeye maruz kalan ve yinede bizimle olan Maria ölmüştü.
Bir göz yaşı daha düştü.
O ölmüştü, Maria da öldü.
Ve bir kaç tane daha gözyaşı.
Sera yanıma gelerek gözü yaşlı bir biçimde bana sarıldı.
Herkesi kaybediyorduk.

Maria'dan kalan son şey onun bebeğini kucağıma alıp uykuya daldım. Maria'yı düşünüyordum ama yorgun bedenim daha fazla dayanamayıp uykuya daldı.
Uyurken bile zihnimde Maria vardı.
Burdan kurtulup Maria'yı da alıp zombiler bitince beraber yaşayacaktık. Bir aile olup bir ailemizin üyesi olacaktı ve iyileşmesi için doktora götürecektik onu bunları Maria'yı tanıdığım dan beri hayal ediyordum ama Maria ölmüştü...
Gözlerimin kapalı ve bedenimin uykuda olduğunu bildiğim halde yanağımdan süzülen yaşı hissettim.

Bedenim uykudayken zihnimde ve düşüncemin içinde Maria vardı.
"Freya hadi uyan geldik." Bu ses Sera'ya aiti ama gözümü açmak istemiyordum.
Uyanmazsam olmaz mıydı?
"Freya hadi bizde acı çekiyoruz yapma böyle." dediğinde gözlerimi açtım ve Sera'nın kızaran gözleriyle karşılaştım.
Düşüncelerim o kadar meşguldü ki iniş yapan uçağı bile hissetmemişim.
Güvenlik kemerini açıp oturduğum yerden kalktım. Kalkmamla Sera'nın bana sarılması bir oldu ve kulağıma yaklaşarak konuştu.
"Unuttun mu Freya, onlar iyi sadece hissedelim." Kafamı Sera'nın boynuna gömüp son göz yaşımı döktüm. Ağlamayacağım artık çünkü onlar iyi çünkü Maria şuan iyi ve mutlu.
Sera'dan ayrılıp Maria dan kalan oyuncak bebeği alıp uçaktan indik.
Rex üzgün bir yüzle bana bakınca ona tebessüm ettim. İyi olduğumuzu anlayan Rex'de bize tebessüm etti.