BÖLÜM 37

257 192 34
                                    

Havaalanının girişine gelmiştik ve yolda gelirken  bir uçağın olduğunu görmüştük.
Uçağı görünce çok mutlu olmuştuk ama sağlam bir uçak mıydı bilmiyorduk ve sağlam olmasını umuyorduk.
"Arabayı burda durduruyorum, eğer olurda uçak sağlam değilse araçla Montreal'le gidecez." Rex aracı durdurunca silahları ve son kalan yiyicekleri sırt çantasını koyup temkinli adımlarla yürümeye başladık.
Çok sessizdi , büyük bir yer değil di ama yinede insanı tedirgin eden bir sessizlik vardı.

"Görünüşe göre kimse yok." dedi Sera uçağa yaklaştığımızda. Etrafta gerçektende kimse yoktu.
"Emin değiliz Sera, temkini elden bırakmayalım." dediğimde Rex uçağa baktı.
"Görünüşe göre sağlam kızlar, ama anahtarı bulmalıyız şu karşıdaki güvenlik odasında olmalı oraya gidip bakalım." dedi ilerde olan güvenlik odasına bakarak.
Hepimiz silahlarımızı karşıya doğrultarak ilerliyorduk. Çok uzakta değil di yakında değildi bu yüzden silahları kendimize siper ederek yürüyorduk.
Güvenlik odasının önüne geldiğimizde silahları kapıya doğrultup kapıyı açtık hemen.
Temizdi. Hepimiz küçük odanın içinde anahtarı arıyorduk ama sanki yoktu.

"Görüyor musunuz?"
"Ben birşey bulamıyorum."
"İyi bakın kızlar burada olmalı." Ama yoktu.
Güvenlik odasını talan etik ama anahtarı bulamadık.
Ümitsizlik'le odadan dışarı çıktığımızda karşımızda duran bir zombi  görünce refleks olarak korktuk.
Rex hemen elindeki silahı ona doğrultup öldürdü ama  tüm havaalanında silah sesi yankılandı.
Yere yığılan zombiye baktığımda buranın güvenlikçisiydi üzerinde güvenlik kıyafetleri vardı.
Kemer kısmına baktığımda anahtarı gördüm
"Rex."
Baktığım yere bakınca:
"Evet. Anahtar bu şükürler olsun kurtulduk."

Diyip anahtarı almak için eğildi. Anahtarı alıp kalktığında uçağa doğru yürümeye başladık fakat arkamızda bir bağırma sesi duyunca hepimiz durduk. Arkamıza bakmadan önce bir birimize baktık yavaşça arkamızı dönüp baktığımızda onlarca zombiyi görünce:
"Koşun, koşun...!!"
dediğimde Maria'nın kolunu tutup hepmiz uçağa doğru koşmaya başladık. Zombilerle aramızda biraz mesafe vardı ama uçakla aramızda da biraz mesafe vardı. Biz uçağa yaklaştıkça onlarda bize yaklaşıyordu.
Lanet olsun ki bunlarda hızlı koşuyordu ve çoktular.

Uçağa yaklaşmıştık ama Maria'nın elindeki oyuncak bebek düşünce durmasına izin vermeden koştuk ama o
"Bebeğim , bebeğim düştü."diyip kolunu elimin arasından kurtarıp geriye doğru koştu.
Hemen arkamı dönüp:
"Mariaaa, durr." dediğimde durmadı. Rex ve Sera'ya:
"Uçağı çalıştırın geliyorum." diyip onları dinlemeden Maria'nın peşinden koştum, zombilerle aramıza mesafe koymuştuk ama Maria'ya yakındılar.
Sera ile Rex uçağa koşunca bende Maria'nın peşinden koştum.

DİRİLİŞ (Zombiler) Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin