Minho:
Jisung'un planını tam olarak bilmiyordum ama ayak uydurabilirdim.
Hemşire iğneyi hazırlarken gerçekten korkmuş gözüküyordu. Ekrana yansıyan kalp atışlarıda bu düşüncemi doğruluyordu.
Ona güven verebilmek için elini tuttum. Önce kalbi çok hızlandı. "Buradayım, korkmana gerek yok. Hayatımın sonuna kadar seni koruyacağım. Kimse sana zarar veremeyecek" dedim onu rahatlatabilmek için ama kalp atışları daha çok hızlanmıştı.
Heyecanlanmış mıydı?
Elimi daha sıkı tuttu. Hiçbir şey söylemedi. İlk defa iğne acısını hissediyordu sanırım. Hastanede sürekli hap ile anestezi uyguluyorlardı sorun çıkarmamaları için bu yüzden hiçbir şey hissetmiyordu kan alınırken veya iğne olurken.
Sadece yüzünü buruşturdu. Zaten ince bir iğneydi. Fazla acımamış olmalıydı.
Hemşire bizi yalnız bırakmadan önce serumları söktü ve sonra odadan çıktı. Birazan o doktor bozuntusu gelirdi muhtemelen. O gelmeden önce çok az bir zamamımız vardı.
Bu odadan ayrılmak için.
Yoğun bakımda kaldığı için zemin kattaydı oda. Eğer önemli bir şey olursa hızlıca getirebilsinler diye.
Ve oda bir cama sahipti.
Hızlıca cama doğru yaklaşıp ilk adımını attı ama başı dönmüş olacakki pencereden içeriye doğru düştü.
Neyseki reflekslerim iyiydi. Onu tutmayı başarmıştım. Bir süre kucağımda kaldı. O an zaman kavramını yitirmişti. Bu yüzden uzun mu yoksa kısa bir süre mi geçti bilmiyordum.
Sonra bir andan yanakları kızardı ve kucağımdan hızlıca kalktı.
"Önce ben gideyim sen bana tutunursun olur mu?" diye sordum. Onaylar şekilde başını salladı.
Jisung:
Sonunda hastaneden çıkmayı başarmıştık. Muhtemelen Minho'nun kaldığı eve gidiyorduk.
Ama geldiğimizde buranın önceki yer ile hiçbir alakasının olmadığını gördüm.
"Neresi burası?" diye sordum. "Şuanlık burada kalıcağız. Seni o akıl hastanesinde kalmadığını resmileştirene kadar en azından. Doktorlar ailemi arayıp evimi öğrenebilirler ve bunun olmasına izin veremem." dedi soruma cevap olarak.
Etrafı inceledim. Ev küçüktü. Çok küçük. 1+1di sanırım. Odada iki adet yatak bulunuyordu. Yine karşımda bir yatak varken uyuyacaktım. Hastanedeki gibi.
Tek fark o yatağın dolu olacak olmasıydı.
Bu odanın dışında bir salon bir mutfak ve banyo vardı. (Klasik ev işte)
Kendimi direk yatağa attım. Çok yorgundum.
Ve muhtemelen yarın yine erkenden okula gitmem gerekecekti...
◦•●◉✿ Evet çocuk komaya girdi çıktı ama bu okula gitmesine engel değil. DEMİŞTİ BİR KERESİNDE MATEMATİK HOCAM✿◉●•◦
Sabah kalktığımda Minho'nun elleri yine belimdeydi. Alışmıştım artık her kalktığımda olan bu görüntüye/hisse.
Ama Minho'nun gözleri şişti. Bir insanın neden gözleri şişerdi?
Minho:
Dün gece:
Odaya girdiğimde Jisung çoktan uyumuştu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Patient |minsung|
FanfictionHan Jisung ve Lee Minho 6 yaşında bir akıl hastanesinde tanışırlar. 5 yıl süren bir tedavinin sonunda Minho hastaneden ayrılır. Bu 5 yıl içerisinde Jisung ile pek çok anı biriktirmiştir ve onunda çıkmasını dört gözle bekliyordur. Ama 6 yıl geçmesine...
